Από την αρχή, από εκεί που ξεκινούν όλα. Δηλαδή την κοινωνία, την πολιτεία, την πολιτική. Ο Sartre έγραφε “an anti-communist is a dog” και αν ποτέ του δεν άλλαξε θέση δεν ήταν μόνο γιατί ήταν ισχυρογνώμων αλλά και γιατί πίστευε στην αναδρομική ισχύ της ακραίας ομολογουμένως φράσης του. Με μια μικρή παράφραση - προσαρμογή στα σημερινά δεδομένα, «οποιοσδήποτε δεν παίρνει πολιτική θέση - εδώ που έχει φτάσει το πράγμα -, είναι σκύλος».
Δε θα απαριθμήσω καταστάσεις που καταδεικνύουν πόσο στραβά αρμενίζουμε, απλά θα υπενθυμίσω σε επίπεδο πολιτισμού, πως για κάθε κυβέρνηση - πολιτεία που κάνει σημαία της την Πρωτοχρονιά με τον Ρουβά και για κάθε αντιπολίτευση που αντιπαρατάσσει τον Αλκίνοο και την Φαραντούρη, θα υπάρχουν τα παραδείγματα κυβερνητικών δράσεων που φροντίζουν να πέφτει σε καλύτερα χέρια από του Martin Shkreli, το χαμένο άλμπουμ των Wu Tang. Κάτι σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας δηλαδή, να ελπίζει κανείς πως το δικό μας υπουργείο Πολιτισμού υποθετικά θα ενδιαφερόταν να φροντίσει για τη σωστή δημόσια εκπροσώπηση των ηχογραφήσεων που άφησε πίσω του ας πούμε ο Madclip. Ούτε κατά διάνοια. Η χώρα δεν απέχει μόνο χιλιομετρικά αλλά κυρίως απέχει ιδεολογικά από τον δυτικό πολιτισμό.
Και δε χρειάζεται καν να αναφερθούν οι ετήσιες cool λίστες του Obama , το curation σε ιδρύματα όπως το Centre Pombidou, τα χρηματοδοτούμενα από την ισπανική κυβέρνηση μουσικά φεστιβάλ ή οι σπουδαίοι djs που παρελαύνουν καθημερινά από το δημόσιο ραδιόφωνο του BBC. Όλα αυτά, απλά μας υπενθυμίζουν ότι όσες φορές και να το πιάσουμε από την αρχή, πάντα θα πρέπει να έχουμε σαν πολίτες αυτής της χώρας την ατομική ευθύνη για να συναντήσουμε τον πολιτισμό και την κουλτούρα που άλλα έθνη λαμβάνουν δωρεάν, με επιδοτήσεις, βιβλιοθήκες και προγράμματα που προκρίνουν τη νέα και ανεξάρτητη δημιουργία από όπου και αν προέρχεται.
Σε άλλα νέα, ζούμε τόσο έντονα ακόμα το revival των 90s που μέσα σε 12 μήνες, μετράμε όχι μία, αλλά 3 συλλογές που ρίχνουν φως στα μέχρι πρότινος άγνωστα ηλεκτρονικά ηχοτοπία που σχηματίστηκαν στις αρχές και μέχρι τα μέσα τις δεκαετίας.
Πρώτη απ' όλες η συλλογή Virtual Dreams: Ambient Explorations In The House & Techno Age, 1993-1997 ( MFM050 ). Το νούμερο 50 της ετικέτας Music From Memory για την οποία σύντομα θα έχετε ένα εκτενές αφιέρωμα στο mypodcasts.gr. H συλλογή μεταφέρει το diggin’ παιχνίδι στο οποίο ειδικεύεται το crew της MFM στα ηλεκτρονικά 90s με ambient κατά βάση ευρήματα που λογικά θα ήταν το αντίδοτο στην ecstasy τρέλα της εποχής. Ονόματα όπως οι LFO ή οι Dubtribe Sound System υπενθυμίζουν σε όσους σήμερα ανακαλούν την χορευτική κουλτούρα των 90s, ότι υπήρξαν και deep cuts ακόμα και αν στριμωχτήκαν σε album εκδοχές ή b-sides 12ιντσων.
Έπειτα, στις αρχές του 2021 η ονειρική εκδοχή της ευρωπαϊκής εγκεφαλικής electronica πήρε νέα ζωή από τη συλλογή A Future Of Nostalgia των Ivan Smagghe & Vladimir Ivkovic .Έχω αναφερθεί και παλιότερα στο ακραία εκλεκτικό γούστο που χαρακτηρίζει τις 11 επιλογές της δυάδας, αλλά από τα πρώτα 24ωρα της νέας καραντίνας, η συλλογή πήρε επιτέλους τον ambient micro bleep χώρο που της άξιζε. Από το ατμοσφαιρικό tech break των Abfahrt Hinwill μέχρι τη σχεδόν disco πολυρυθμία των The Black Dog και τη minimal επανάληψη του Beautyon, η συλλογή όπως σχεδόν κάθε ανάλογο mix των Smagghe & Ivkovic είναι ο ορισμός του μουσικού ταξιδιού.
Τέλος, το πολύ πρόσφατο album (Δεκέμβριος 2021) 96 Until Infinity - a collection of trippy gems from the deep 90’s που επιμελήθηκαν οι Billy Bogus & Federico Bologna για το νεοσύστατο label Screaming Cockatiel Records από την Μπολόνια της Ιταλίας, ανακυκλώνει με ενδιαφέρον τους απόηχους που άφησε η μαζική επέλαση του trip hop πίσω στα 90s. Tα σπασμένα beats, θυμίζουν άλλοτε χιπ χοπ instrumentals και άλλοτε moody chill out jams ενώ είναι στημένα με κάθε λεπτομέρεια στον παλιό και αναλογικό τρόπο παραγωγής με τρόπο που δημιουργούν όντως αυτό το ταξίδι στο χρόνο και δίκαια η κυκλοφορία γίνεται επιτηδευμένα σε CD format.
