Θα σας κατεβάσω λίγο, ήρθε η ώρα. Στον σταθμό Diggin. Πόσες φορές ψάχνοντας σε κούτες και ράφια φίσκα στους δίσκους, έχει τρέξει το σαλάκι επειδή το μυαλό έκανε ψεύτικη εικόνα λόγω της ομοιότητας στα χρώματα ή των γραμματοσειρών; Και μετά απογοήτευση. Εκ των πραγμάτων, κάποιοι δίσκοι πάνε μαζί με την ιστορία τους, τον τόπο καταγωγής τους, όσο κι αν έχουν την δυνατότητα να ταξιδεύουν ανά τα μέρη του πλανήτη. Έτσι δύσκολα θα έπεφτε στην Αθήνα του 2019 ένα γκόσπελ τζαζ της δεκαετίας του 1970 από το χάος της Αμερικής.
Έχοντας λοιπόν ξεπεράσει αυτήν τη μεγάλη στεναχώρια, μας μένει να εντοπίσουμε εκείνο που θέλουμε και να τα βάλουμε με τα ταχυδρομεία και τα τελωνεία. Κυρίες και Κύριοι της μουσικής και των δίσκων, wantlist. Τι σημαίνει; Οι πόθοι κάθε συλλέκτη, όσα θέλουμε σαν τρελοί να προσθέσουμε στη συλλογή μας. Όλοι μας έχουμε μια τέτοια λίστα, που, όσο και να τικάρουμε καθημερινά, δεν θα σβηστεί τελείως ποτέ: πάντα κάτι θα προστίθεται, με αποτέλεσμα να χάνουμε τον ύπνο μας αβίαστα. Ναι, αβίαστα. Όπως κατεβαίνει το αίμα στα πόδια από το κεφάλι.
Πάνε αισίως 9 χρόνια από το πρώτο νούμερο της φανταστικής σειράς ''Spiritual Jazz'' του Άγγλου Jazzman Gerald. Παρόλαυτα είχα την τύχη να γνωρίζω για τον εν λόγω δίσκο 3,4 χρόνια πριν μπει στις συλλογές αυτές. Έτσι ποτέ δεν μου έφυγε από το μυαλό, ποτέ δεν σταμάτησα να τον ψάχνω. Ο λόγος για το αριστούργημα Contemporary Jazz Mass, από τον περιβόητο James Tatum και το τρίο του (1971). Βγήκε στο μικρό label της JTTP Records. Private, αφού οι μοναδικές κυκλοφορίες είναι δικές του, όπως και η ιδιοκτησία του label. Το σαρακοστό Diggin καίει! Ανοίχτε τα αυτιά σας.
Σας συμβαίνει κι εσάς; Όταν θες κάτι πολύ, να πραγματοποιείται πάντα με το σωστό timing, εκτός και όλα πια λειτουργούν υποσυνείδητα –μάλλον αυτό είναι και το πιο πιθανό. Για τη φετινή λοιπόν εορταστική περίοδο, σας έχω έναν μαγικό και αρκετά σπέσιαλ δίσκο εδώ· κι ένα πραγματικά μοναδικό δώρο για τον πολύτιμο εαυτό μου. Ο καιρός έφτασε κι αυτό εδώ το αριστούργημα είναι ένα από τα πιο όμορφα μουσικά άλμπουμ, από την αρχή έως το τέλος. Προσωπικά, λίγοι πια δίσκοι μου κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον καθ' όλη τη διάρκειά τους. Gospel Jazz με τόνους δύναμης. Spiritual όσο δεν πάει. Amen!
Ο Tatum σε φοβερά κέφια με το πιάνο του, τα πνευστά σε απόλυτη αρμονία με τη χορωδία, η οποία συνοδεύει εξαιρετικά τη μουσική. Το δε κλίμα, κατανυκτικό! Τα κρουστά να υποβόσκουν συνεχώς με στυλ και οι εναλλαγές ρυθμών μαγικές. Κάπου modern και κάπου modal, ενώ οι εκρήξεις ουσιαστικές και συχνές –ακόμα και από τον δυνατό στίχο. Μπορεί να μην δηλώνω fan της θρησκείας, αλλά πάντα λάτρευα αυτόν τον ήχο και τη gospel κουλτούρα. Και το Contemporary Jazz Mass είναι το καλύτερο παράδειγμα. Μάλλον θα πέταγα τη σκούφια μου να παρακολουθούσα τον Tatum να παίζει live αυτόν τον δίσκο σε μία από τις καθολικές εκκλησίες του Ντιτρόιτ, στις οποίες περιόδευε εκείνη την περίοδο. Holy Holy!
Δέκα κομμάτια φωτιά. Τέσσερα από τη μία πλευρά, έξι από την άλλη. ''Glory Τo God'', ''Amen'', The Lord's Prayer'' και πολλά ακόμα. Με 2 original εκδόσεις. Οι διαφορές τους εντοπίζονται στα χρώματα, καθώς μία βγήκε χρωματιστή και μία ασπρόμαυρη –ο λόγος οικονομικός, προφανώς. Ένα πολύ ακριβό item, με επανέκδοση από το label του Jazzman σε πιο λογική τιμή και με ένθετο μέσα. Το καλύτερο δώρο, για τη χριστουγεννιάτικη εποχή που διανύουμε. Από το πρώτο κιόλας play, θα σας μαγέψει. Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος, folks!
{youtube}Fdow5_bSQSA{/youtube}
