5 άλμπουμ από τον 21ο αιώνα για τον Σεπτέμβριο και το «καλή χρονιά» του Φθινοπώρου, δύο από την πρώτη δεκαετία του και τέσσερα πρόσφατα για την επιστροφή σε θρανία, γραφεία, λεωφόρους και κεντρικές οδούς, για τις αμαξάδες στην πόλη, τον πρώτο ζεστό καφέ, τα μπάνια στην Αττική μέχρι τον Οκτώβριο, για να βρίσκεις την ψυχραιμία που δύσκολα θα χάνεις αυτό τον πρώτο μήνα δουλειάς, γιατί με δέρμα μπρονζέ κάτω από τις ζακέτες κι έστω μια εβδομάδα παύσης στην πόλη ή στο νησί, κάπως γέμισαν οι μπαταρίες και ήρθε η όρεξη κι οι νέοι στόχοι. Μην ξεχνάς να τα ακούς από την αρχή μέχρι το τέλος, να παρατηρείς τα εξώφυλλα τους, να αναζητείς πληροφορίες για αυτά, να φαντάζεσαι τη στιγμή της δημουργίας τους, να σημειώνεις λέξεις που σου φέρνουν στον νου.
Nick Cave & The Bad Seeds – B- Sides and Rarities (2005)
3 δίσκοι, 56 τραγούδια, 3,5 ώρες οι γνωστοί χαρακτήρες του Cave, δολοφόνοι, αμαρτωλοί και πάντοτε οι εσωτερικές του ενοχές, οι πνευματικοί και μεταφυσικοί του τόποι, σε μια συναρπαστική, σκοτεινή και βέβαια συγκινητική συλλογή ακυκλοφόρητων κομματιών, ακουστικών ή live εκδοχών, ηχογραφημένων μεταξύ του 1984 και 2004. Μεγαλόπρεπες αφηγήσεις σε νέες αναγνώσεις, κάποιες απογυμνωμένες, ωμές, κομμάτια κλασικά που εδώ αποκτούν νέα ζωή και αποδεικνύουν την πορεία του Nick Cave και των Bad Seeds από το rock, την punk και το gothic ως τα blues, τα gospel και την folk, αν είσαι fan, μην παραλείψεις να ακούσεις, αν δεν είσαι, μήπως γίνεις.
Yo La Tengo – I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass (2006)
Υπάρχει ένα άλμπουμ των Yo La Tengo που ανασύρω κάθε Φθινόπωρο, όχι αυτό με το "Autumn Sweater" που είθισται να ακούν και να ανεβάζουν όλοι αυτή την εποχή, ένα προγενέστερο, ταξιδιάρικο, ψυχεδελικό, θορυβώδες που ταιριάζει χάρμα στα πήγαινε έλα τα φθινοπωρινά, είναι και αυτή η φωνή η αντρική (και η γυναικεία βεβαίως βεβαίως) που δένει γάντι με τα πρώτα φούτερ. Χάος και τρυφερότητα, κιθαριστικές εκρήξεις και νανουριστικές μελωδίες, indie rock, shoegaze, soul, pop σε ένα χωνευτήρι συναισθημάτων και στιγμών. Κάπου θυμίζουν Velvet Underground, κάπου Belle & Sebastian, συνδυάζουν σίγουρα την avant-garde, το DIY, το χιούμορ, την ειρωνία, την μελαγχολία σε ένα τέλειο κοκτέιλ για την επιστροφή στα θρανία.
Tiziano Popoli – Burn The Night / Brucciare La Notte: Original Recordings 1983-1989 (2021)
Ανθολογία από συνθέσεις που προορίζονταν για installations, θεατρικά, ραδιοφωνικές εκπομπές της περιόδου 1983-1989. Ο Popoli χρησιμοποιεί συνθεσάιζερ Yamaha DX7, drum machine Roland TR-909 και πρώιμες τεχνολογίες sampling για να δημιουργήσει 14 κομμάτια άλλοτε ambient, άλλοτε pop που κινούνται ανάμεσα στον μινιμαλισμό, τον πειραματισμό και τον αρχιτεκτονικά οργανωμένο ήχο και παραδίδει ένα άλμπουμ αντιπροσωπευτικό της ανεξάρτητης avant-garde σκηνής της Ιταλίας των ‘80s που δεν θα χορταίνεις να ακούς.
Rolling Up To Heaven – Chicken Delight (2024)
Album που απολαύσαμε για πρώτη φορά ζωντανά πριν ένα χρόνο σε ένα "Patari Secret Show" της αγαπημένης Patari Records. Benny Montero σε φωνή, μπάσο και πλήκτρα και Noda Pappa από Acid Baby Jesus σε φωνή, μπάντζο και κιθάρα, όπως πάντα αντισυμβατικοί και ποτέ στάσιμοι, Jaako Eino Kalevi πλάι τους σε παραγωγή, κρουστά, μπάσο, μαρίμπα και πολλά άλλα. Οκτώ κομμάτια που κινούνται ανάμεσα στα funky grooves, το greasy rock και την ατμοσφαιρική ψυχεδέλεια. Αιθέρια φωνητικά, funky στιγμές και αβίαστοι πειραματισμοί σε ένα μίνι ταξίδι διαφορετικών ήχων που κάνει τη διαδρομή από το "Talk About Music" ως το "Midnight In L.A." να φαντάζει ένα «τσιγάρο δρόμος».
Water From Your Eyes – It's A Beautiful Place (2025)
Αυτό για το οποίο θα διαβάσετε από μένα σίγουρα αναλυτικά τις επόμενες μέρες, το άλμπουμ που δεν πρόλαβε ο Λάνθιμος να βάλει στο Bugonia και πολύ θα ταίριαζε μάλλον, νεοϋρκέζικο εναλλακτικό ντουέτο με art-pop, dance punk, shoegaze, ηλεκτρονικά στοιχεία και ασπίδα το χιούμορ απέναντι στα βαθιά συναισθήματα και τις υπαρξιακές κρίσεις. Σουρεαλιστικό, απόκοσμο, χορευτικό, πειραματικό, αλλόκοτο, αστείο, κιθαριστικό, αισιόδοξο εξερευνά θέματα όπως ο χρόνος, οι δεινόσαυροι, το σύμπαν και κερδίζει σε όλα τα σημεία. Πύλη σε ένα «περίεργο εξωγήινο κόσμο» (ΝΜΕ) γεμάτο sci-fi στοιχεία και grunge riff.
