Ernie Henry - Presenting Ernie Henry (Riverside)
Τον Αύγουστο του 1956, λίγοι Νεοϋορκέζοι συζητούσαν ακόμη για την κρίση του Σουέζ. Τα κρούσματα πολιομυελίτιδας ήταν κατά 1/4 λιγότερα σε σχέση με την περασμένη χρονιά, οι οικογένειες έφευγαν προς Hamptons για να δροσιστούν κι ο Jackson Pollock σμπαραλιαζόταν πιωμένος σε τροχαίο, πέντε μέρες πριν σβήσει γαλήνια κι ο Bela Lugosi, αλλά τούτο δεν είναι της παρούσης διότι συνέβη στην άλλη όχθη των ΗΠΑ. Μερικά 24ωρα πριν τα 30α του γενέθλια, ο alto σαξοφωνίστας Ernie Henry, γατόνι από τα λίγα, βαριά εθισμένος στην ηρωίνη (επομένως και πρόωρα χαμένος λίγους μήνες αργότερα στα σχεδόν 31 του), έμπαινε στο στούντιο για λογαριασμό της Riverside, μαζί με τους Wilbur Ware (μπάσο), Art Taylor (ντραμς), Kenny Drew (πιάνο) και Kenny Dorham (τρομπέτα). Έγραψε σε δύο ημερομηνίες 23 και 30 Αυγούστου, το Presenting… για να παρουσιάσει το hard bop ταλέντο του, κι ακόμη κι αν η ιστορία του δεν πρόλαβε να αρχίσει, παρέδωσε ένα διαμαντένιο δίσκο που μεταξύ άλλων φωλιάζει το ακαταμάχητο bluesy “Cleo’s Chant”.
Makaya McCraven - Universal Beings (International Anthem)
New York Side: Ηχογράφηση 29 Αυγούστου 2017, στο H0I0 του Ridgewood, Queens, New York. Σε τέσσερις τόπους είναι χωρισμένες οι πλευρές των δύο δίσκων του Universal Beings του ντράμερ Makaya McCraven, μα σε εκείνη είχε και το καλύτερο θέμα από όλες (Mantra). Τον περιμένουμε με προσμονή κι από την Αθήνα, στο Gazarte στις 22 Νοεμβρίου 2025 στα πλαίσια των Scenius series, και παρότι έχει κυλήσει πολύ νερό με τα κάμποσα που παραδίδει, εκείνος ο δίσκος αντέχει ως και σήμερα. Joel Ross, Brandee Younger, Tomeka Reid, Dezron Douglas, μια διαλεχτή παρέα για να βαστήξει με σταθερότητα αυτή τη μινιμαλιστική, υπνωτική εισαγωγή του Universal Beings σύμπαντος.
Horace Silver - There’s No Need To Struggle (Silveto)
“When troubles are near, god knows just what to do, there's no need to struggle, let go and let him help you.” Αυτά προτείνει η χορωδιακή παρέα των Feather στο ομότιτλο του Horace Silver, σε εκείνη την πρώτη πλευρά που ηχογραφήθηκε στις 25 Αυγούστου του 1983 στο ηλιόλουστο Hollywood. Για την ιστορία της Silveto του Horace Silver, έχετε διαβάσει σχετικά από τον Ζώη Χαλκιόπουλου στα κιτάπια του Avopolis. Εστιάζοντας στις κυκλοφορίες του Silver στο προσωπικό μικρό του label, παρότι δεν έχουν τα φώτα και την αίγλη της Blue Note, ο συνάδελφος κατέληγε στο εξής εύστοχο: «Μην ξεγελιέστε, δεν είμαστε παρελθοντολάγνοι· αλλά ας μην κρυβόμαστε. Ανακαλύπτοντας παλιές μουσικές, πολλές θα είναι οι φορές που θα συνειδητοποιήσετε και μόνοι σας ότι ακούγονται σαν κάτι που κυκλοφόρησε σήμερα. Τρελό; Όχι. Πέρα για πέρα λογικό».
Ryo Fukui - Mellow Dream (Trio Records)
Πέρα από τη γνωστή μπύρα, στην πόλη Sapporo υπήρξε και το Yamaha Hall. Ο αυτοδίδακτος πιανίστας Ryo Fukui που συνήθισε να παίζει στο Slowboat βρέθηκε στο Yamaha Hall στις 17 και 18 Αυγούστου του 1977 για να ηχογραφήσει το δεύτερο του δίσκο, μετά το Scenery, με τίτλο Mellow Dream. Έπαιξε τρία δικά του αλλά και τα “My Foolish Heart”, “What’s New” και “My Funny Valentine”, σε μια κλασσική πιάνο-μπάσο-ντραμς τρίο νόρμα, αλλά με υπομνήσεις στους τρόπους των Bill Evans και McCoy Tyner. Πολύ κρίμα που ο γιαπωνέζος βρήκε μεγαλύτερο κοινό μετά το θάνατο του. “Criminally overlooked” που έγραφε και η We Release Jazz, το υποlabel της We Release Whatever The Fuck We Want Records που τον επανέφερε ευρύτερα στο φως.
Archie Shepp - Kwanza (Impulse)
Στο Kwanza που κυκλοφόρησε το 1974, μονάχα τα καταληκτικά δύο κομμάτια κάθε πλευράς ηχογραφήθηκαν την ίδια ημέρα. Το αυγουστιάτικο “Slow Drag” που άνοιγε τη δεύτερη πλευρά, είχε το εξής line up: Clarence Sharpe (άλτο), Cecil Payne (βαρύτονο), Wilbur Ware (μπάσο), Joe Chambers (ντραμς), Cedar Walton (πιάνο), Matthew Gee (τρομπόνι), Woody Shaw (τρομπέτα) και Archie Shepp (σοπράνο και τενόρο). Η σύνθεση ήταν του Shepp, ηχογραφήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1969 στα RCA studios της Νέας Υόρκης, και κάποιοι την αποτιμούν ως ένα free ξέσπασμα πάνω στο “Wade In The Water”, με afro latin φυσήματα. Ακούστε το και βγαλμένο από το Kwanza αλλά και ως ψηφιακό bonus από το Let My People Go του 2021, με τον Shepp πλάι στον Jason Moran.
McCoy Tyner - Atlantis (Milestone)
Στο Atlantis που κυκλοφόρησε το 1975, οι ηχογραφήσεις έγιναν όταν ο ένας μήνας τελείωνε και η τηλεοπτική σεζόν ξεκινούσε δειλά. 31η Αυγούστου και 1η Σεπτεμβρίου του 1974 ηχογραφήθηκε ο δίσκος του Tyner, και όπως λέει το σημείωμα μέσα στη gatefold έκδοση για όσους ενδιαφέρονται για τα περαιτέρω της ηχογράφησης, το ομότιτλο “Atlantis” ηχογραφήθηκε στο πρώτο από τα δύο σετ του συγκροτήματος το Σάββατο, 31 Αυγούστου. Αμέσως μετά, ο McCoy Tyner παρουσίασε μια μοναχική ερμηνεία στο πιάνο του “In a Sentimental Mood”, τον προσωπικό του φόρο τιμής στον αείμνηστο Duke Ellington. Το “Love Samba” και το “My One and Only Love” ηχογραφήθηκαν, με αυτήν ακριβώς τη σειρά, στο δεύτερο σετ της ίδιας βραδιάς. Το δεύτερο κομμάτι μάλιστα το ερμήνευσαν μόνο οι Tyner, Lawrence και Franco. Τέλος, το “Makin’ Out”, ακολουθούμενο απευθείας από το “Pursuit”, προέρχεται από το δεύτερο σετ της Κυριακάτικης βραδιάς. H Wikipedia τα λέει αλλιώς, όποτε ας εμπιστευτούμε το hard copy, ακούγοντας το cosmic εναρκτήριο 18λεπτο.
Max Roach - We Insist! Max Roach’s Freedom Now Suite (Candid)
Επ’ αφορμής του ντοκυμαντέρ Σάουντρακ για ένα Πραξικόπημα, επέστρεψα στο δίσκο της Candid, o οποίος ηχογραφήθηκε επίσης σε δύο ημερομηνίες. Nola Penthouse Sound Studio, Νέα Υόρκη, 31η Αυγούστου και 6η Σεπτεμβρίου του 1960. Στο οπισθόφυλλο, το σημείωμα του Nat Hentoff, ξεκινά με τα λόγια του αφροαμερικάνου ακτιβιστή Asa Philiph Randolph, ενεργού πριν ακόμη του περίφημου Civil Rights Movement: «Μια επανάσταση ξεδιπλώνεται —η ανολοκλήρωτη επανάσταση της Αμερικής. Ξεδιπλώνεται σε εστιατόρια, λεωφορεία, βιβλιοθήκες και σχολεία —οπουδήποτε αρνείται κανείς την αξιοπρέπεια και το δυναμικό των ανθρώπων. Η νεολαία και ο ιδεαλισμός ξεδιπλώνονται. Πλήθη Αφροαμερικανών βαδίζουν στη σκηνή της ιστορίας και απαιτούν την ελευθερία τους τώρα!». To “Driva’ Man” είναι το πρώτο κεφάλαιο εξιστόρησης και η Abbey Lincoln ξεκινά a capella…
Luis Gasca - For Those Who Chant (Blue Thumb)
17 και 18 Αυγούστου 1971, Σαν Φρανσίσκο. O πνευστός Luis Gasca, γνωστός και σεσημασμένος από την εμπλοκή τους στους Malo, Kozmic Blues Band αλλά και στην ορχήστρα του Woody Herman, καθώς και σε δίσκους των Mongo Santamaria, Van Morrison, Santana, βρήκε δυνατή συντροφιά για το δίσκο του στη Blue Thumb. Από τον Santana μέχρι τον Joe Henderson και από τον Stanley Clarke μέχρι τον George Cables και τον Coke Escovedo, όλοι συνέβαλαν στα τέσσερα killer latin jazz θέματα που έκλειναν το μάτι στο west coast psych και τον Miles, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί υπήρξε τόσο σύντομος ο solo δισκογραφικός βίος του Gasca.
