Ένα επιτέλους ακούστηκε (εντάξει διαβάστηκε) στα social media όταν ανακοινώθηκε η συναυλία των Social Distortion, στη φετινή διοργάνωση του Rockwave Festival, στις 22 του Ιουλίου, στην καρδιά ενός καλοκαιριού που περιμένουμε με αγωνία για να ζεσταθούμε και να νοιώσουμε κατιτίς πιο χαλαροί και πιο ελεύθεροι από την απειλή του Covid και της καταχνιάς που επικρατεί γύρω μας. Ένα επιτέλους για ένα συγκρότημα που ο ερχομός του είναι για πολύ κόσμο πλέον το γεγονός του καλοκαιριού. Γιατί πολλοί έρχονται αλλά ο συνεπής "συναυλιάκιας" τους περισσότερους τους έχει απολαύσει τουλάχιστον μία φορά στο παρελθόν του: Iggy Pop, Nick Cave και τα λοιπά. Θα μου πείτε τώρα, καλά για το ίδιο κοινό μιλάμε;
Η απάντηση είναι πως όχι αλλά ναι. Δηλαδή αυτός που θέλει να ακούσει καλή μουσική θα πάει να ακούσει όποιο καλό όνομα μπορεί και όσο περισσότερα μπορεί ακόμα και στους κάκιστους καιρούς που ζούμε. Για τους Social Distortion υπάρχει μία δίψα εδώ και χρόνια. Μέχρι και ομάδα στο Facebook «Να έρθουν οι Social Distortion για συναυλίες στην Ελλάδα» έχει φτιαχτεί, αλλά κακά τα ψέματα, οι ελπίδες είχαν πια σχεδόν, μην πω τελείως, εγκαταλείψει και τον πιο αισιόδοξο οπαδό τους. Μιλάμε, άλλωστε, για μια μπάντα που έχει να βγάλει δίσκο από το 2011 και εδώ που τα λέμε για ένα συγκρότημα που υπάρχει από το 1978 επτά δίσκοι δεν είναι και πολλοί - αλλά οι Social Distortion είναι αυτοί ορίζουν τη μοίρα τους και σίγουρα δεν έχουν χάσει.
Οι δίσκοι τους είναι, άλλωστε, σχεδόν όλοι εξίσου καλοί και από κει και πέρα ο καθένας διαλέγει τον αγαπημένο του. Εγώ ας πούμε αδυνατώ να ξεπεράσω το "Cold Feelings" οπότε ο αγαπημένος μου είναι το Somewhere Between Heaven and Hell, από το 1992, τον οποίο είχα αγοράσει 3000 δραχμές από το 7+7, μόλις κυκλοφόρησε, με κάποιον φίλο να με ρωτάει «καλά ρε, τρία χιλιάρικα για έναν δίσκο;» (!)
Για να μιλήσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους, οι Social Distortion παίζουν ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που σε συνεπαίρνει. Με τη μουσική τους πίνεις το πιο δυνατό punk, country, rock και δεν ξέρω και εγώ ποιο άλλο cocktail. Ένα συγκρότημα που είναι μέσα σου, στον ιδρώτα που χύνεις στη συναυλία, στον άνεμο όταν οδηγείς στην Εθνική οδό με άδειο δρόμο και ανοιχτά παράθυρα, στην πιο ρομαντική σου στιγμή, στην αγκαλιά που θέλεις να πάρεις και να δώσεις, στο συναίσθημα της οργής και της χαράς, της λύπης και της δικαίωσης, στο πάρτυ της ζωής σου.
Ο Mike Ness έχει πει πως «Ακούω αρκετά συχνά τον κόσμο να μου λέει "Φίλε η μουσική σου με βοήθησε να ξεπεράσω τις δύσκολες στιγμές». Λοιπόν αυτό σας το υπογράφω διότι μου έχει συμβεί και μένα και έχει συμβεί και σε κόσμο που γνωρίζω. Θυμάμαι ένα βράδυ έπινα ένα ποτό με ένα φίλο, μιλάγαμε για συγκροτήματα και κάποια στιγμή μου λέει «δεν ξέρω γιατί μα όταν ακούω τη φωνή του Ness νοιώθω καλύτερα από ότι πριν σε αρκετές δύσκολες στιγμές μου, μου κάνει καλό.» «Και μένα ρε φίλε», απάντησα με κάθε ειλικρίνεια. Τα μάτια μας έχουν δακρύσει άπειρες φορές βλέποντας βίντεο από διάφορα live των Social Distortion, ονειρευόμενοι να ήμασταν και μείς εκεί, ξέροντας μέσα μας πως αυτό δε θα γίνει μάλλον ποτέ και «μισώντας» φίλους μας που τους έχουν δει στο εξωτερικό.
Και ρε φίλε ναι ήρθε η ώρα. Από το πουθενά, για πρώτη φορά η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που θα παίξουν οι Social Distortion.
Να είμαστε όλοι καλά και να ανταμώσουμε μαζί τους στη Μαλακάσα τον Ιούλιο.
