Κάπου ανάμεσα στον απόηχο του υπαρξιακού prog rock που κοσμούσε το The Man Who Sold The World που προηγήθηκε και στις παρυφές του ηδονιστικού, πανσεξουαλικού glam rock με το οποίο ευλόγησε τον κόσμο ο Ziggy Stardust (που θα ακολουθούσε), ο Bowie πάτησε και με τα δύο πόδια στις αρετές της ατόφιας τραγουδοποιίας. Το Hunky Dory είναι ένα από τα πιο στρωτά και στρογγυλά άλμπουμ που υπέγραψε ο ανερχόμενος ακόμη τότε καλλιτέχνης, αγκαλιάζοντας τη folk εκφραστικότητα και τις συναισθηματικές επάλξεις του soft rock. Ακόμα και απ’ το εξώφυλλο, στο οποίο ποζάρει σαν μεταμοντέρνα Μάρλεν Ντίντριχ, μας προϊδεάζει για τα νεφελώματα καλαίσθητου αισθησιασμού που θα ακολουθήσουν.
Με παραγωγό τον Ken Scott, με την προσθήκη του Rick Wakeman στο πιάνο και με τη βοήθεια των μουσικών που θα συγκροτήσουν τους Spiders From Mars, ο δίσκος είναι γεμάτος από διαυγείς ποπ ιδέες, από ρεφρέν με αγωνιώδεις διακυμάνσεις και από ζουμερά πρελούδια, που δημιουργούν μέθεξη με τα αισθητήρια του ακροατή. Ο Bowie στο Hunky Dory αντισταθμίζει το προσωπικό με το απόλυτα παγκόσμιο και κρατάει σε πλήρη ισορροπία τις τάσεις απόδρασης των ονειροπόλων με τους συναισθηματικούς καιάδες της πραγματικότητας.
Από το εναρκτήριο “Ch Ch Ch Changes…”, το οποίο προϋπαντεί τις αλλαγές ύφους και τους πειραματισμούς που θα ακολουθούσαν, και το “Oh You Pretty Things” που χαιρετίζει τη νεανική επανάσταση με αμφιφυλόφιλη κατάνυξη, ο Bowie μας χαρίζει ελκυστικές μελωδίες: σκοπός τους, να έρθουν σε φυσική επαφή με παλάμες, με χείλη και με σώματα που καιροφυλακτούν εκεί έξω.
Ταυτόχρονα, βγάζει το καπέλο σε ανθρώπους που εκτιμούσε και με τους οποίους ένιωθε συνδεδεμένος. ο “Queen Bitch” είναι ένας υπέροχος φόρος τιμής στους Velvet Underground, το “Song For Bob Dylan” είναι ένα μαγικό λυχνάρι κατανόησης του Μεσσία της folk του 1960, ενώ ο σκοτεινός λυρισμός του “Andy Warhol” αποπνέει απλοϊκά το αιώνιο, στατικό hangover του Factory. Οι καταπραϋντικές μπαλάντες του δίσκου όπως το “Eight Line Poem”, το “Kooks” ή το “Fill Your Heart” σου γλυκαίνουν την καρδιά, καθώς ο αστρικός τροβαδούρος προσδίδει συναισθηματικό ψήγμα σε κάθε τους λεπτομέρεια.
Για να αποτιμηθεί δε το sci-fi μελόδραμα του “Life On Mars?” θα πρέπει να συνταχθούν τα ασύντακτα, ωστόσο θα αναφέρω απλά ότι εδώ το «δουλεμένο» ερμηνευτικό ύφος του Bowie σκιρτάρει στις ταξιδιάρικες μελωδίες χρησιμοποιώντας την πάνοπλη παραγωγή, για να ισορροπήσει τις διαστημικές τάσεις με τη θαυμάσια σχεδιασμένη και συμμετρική ποπ στο πιάνο. Στο εξομολογητικό “Quicksand”, πάλι –αλλά και στην υπερβατική θεατρικότητα του “The Bewlay Brothers”– εκτίθεται μπροστά μας, έχοντας τον ακροατή για καρτερικό συμπάσχοντα, για να βγει στο τέλος μαζί του στο λυτρωτικό φως μιας γέννησης ή μίας ακόμη μεταμόρφωσης. Γιατί, τελικά, όλο αυτό το φεστιβάλ γνησιότητας και πάθους του Hunky Dory, ίσως ήταν ένας καλλιτεχνικός τοκετός για να γεννηθεί ένας αστεράνθρωπος που τον έλεγαν Ziggy…
Επανακυκλοφορεί τον επόμενο μήνα το “Hunky Dory” του David Bowie, μισό αιώνα μετά την πρώτη του κυκλοφορία.
Στην 50th anniversary edition του Hunky Dory περιλαμβάνεται μια νέα εκδοχή του κομματιού “Changes”, το 2021 Alternative Mix, την οποία και μπορείτε να ακούσετε εδώ.
Το άλμπουμ πρόκειται να κυκλοφορήσει από την Parlophone στις 7 Ιανουαρίου, μία μόλις ημέρα πριν από (αυτά που θα ήταν) τα 75α γενέθλια του Bowie.
Μπορείτε να προπαραγγείλετε το “Hunky Dory” εδώ.
