Τελειώνει η 2η δεκαετία του 21ου αιώνα, οπότε μετράμε αντίστροφα πλέον προς τη δημοσίευση της ψηφοφορίας των συντακτών μας για τα διεθνή και εγχώρια άλμπουμ που ξεχωρίσαμε στο διάστημα 2010/2019. Τα αποτελέσματα έρχονται σε λίγες μέρες, ευκαιρία ως τότε να θυμηθούμε τους 50 ελληνικούς δίσκους που σας προτείναμε για τη δεκαετία 2000/2009 –και να αποτιμήσουμε, ασφαλώς, πόσο μέσα πέσαμε πριν 10 χρόνια...

Όπως έχει σαφώς πλέον φανεί, το Πολυτεχνείο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά κορύφωση ζυμώσεων που «έβραζαν» από καιρό ανάμεσα στη σπουδάζουσα νεολαία, συντονίζοντάς τη (κατά κάποιον τρόπο) με τον γενικότερο αναβρασμό που είχε φέρει και διεθνώς ο περίφημος Μάης του 1968. Με αφορμή λοιπόν τη φετινή επέτειο, γίνεται εδώ μια συνοπτική σκιαγράφηση του όλου χρονικού, με την έμφαση να δίνεται στον ήχο που συντρόφευσε τα γεγονότα...

Είναι παλιά η πρακτική της μεταφοράς διεθνών επιτυχιών στα ελληνικά, αλλά συχνά έχουμε ακούσει να μπαίνουν οι πλέον άσχετοι στίχοι. Όχι όμως και στις παρακάτω περιπτώσεις, στις οποίες η διασκευή πέτυχε διάνα...

Αν και υποστηρίχτηκε μόνο ευκαιριακά από έντυπα και ραδιόφωνα στα 30 χρόνια από τότε που στήθηκαν τα πρώτα γκρουπ, το hip hop γίνεται πλέον κυρίαρχο στα πολιτισμικά δρώμενα της Ελλάδας, προσφέροντας έναν άξονα κατανομής –από τον Sin Boy μέχρι τον ΛΕΞ– στον οποίον ο ακροατής μπορεί να ακούσει ό,τι πραγματικά επιθυμεί...

Τι δυνατότητες έχει σήμερα ένας δημιουργός για να ξεφύγει από τη μέγγενη του «συστήματος», αλλά και τις παγίδες που κρύβονται στη διαδρομή;

Ό,τι αποκαλούμε «μουσική βιομηχανία» και «ελληνική μουσική σκηνή», είναι ένα σύστημα που εδώ και αρκετά χρόνια κινείται με ουσιαστικό ρίσκο και συμβολή μόνο από τη μεριά του καλλιτέχνη...

Ένα CD-R του 2006 που παραλίγο θα λεγόταν «Ο Μητσοτάκης στα Τρίκαλα» επανεκδίδεται σε βιβλίο/CD μετά βαΐων και κλάδων, φωτίζοντας ευκρινέστερα το πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε η εγχώρια πειραματική σκηνή σε προηγούμενες δεκαετίες, αλλά και τον αντίκτυπο της δράσης της σε όσους έμελλε να πάρουν τη σκυτάλη...