Tωm Unit - Kαραμέλες (Trade)
Γιατί να ασχοληθεί κανείς με τα 8 λεπτά του Tωm Unit; Αξίζει να υπεραναλυθεί και να οριστεί το πλαίσιο του μελλοντικού θείου στο πλοίο με την περίεργη ατάκα; Θέλω να πω πως δεν οφελεί να κάνετε focus σε αυτό εδώ το κείμενο για περισσότερη ώρα, αντί να σταθείτε στο παρακάτω λινκ που με ένα κλικ θα σας στείλει στα 7 ραπ χαϊκού των Καραμελών. Δεν έχουν τελείες, σκαμπάζουν το σοβαρό και το αστείο, πατώντας σε απλά beats. Θα σας γλυκάνουν ώστε να παίξετε και το Jack Off All Trades του 2024, για να διαπιστώσετε κι εκεί πως παρότι οι μπάρες δε διατυμπανίζουν φανφάρες περί διπλών νοημάτων, αποδεικνύονται σαφώς πολύσημες.
Λάμπρος Παπαλέξης - Νομανσλάνδη (Gutter Music)
Λίγο έως πολύ θα γνωρίζετε τα πεπραγμένα του Λάμπρου Παπαλέξη (Φάντης Μπαστούνι & Οι Άσσοι, Σαύρα Των Βασιλικών δρόμων, Χτισμένες.. των Θεμελίων), επομένως μια εικόνα του μαζέματος της Νομανσλάνδης θα την έχετε περί των blues, rock, κοντολογίς αμερικάνικων τρόπων του. Εκλεκτή και ταιριαστή παρέα (Grey River & the Smokey Mountain, Penny Dreadful, J.Highway, Μήτσος Πουλικάκος, Storyville Ragtimers, Έρη Καπετανάκη κ.ά) για αυτό που ο ίδιος ορίζει ως «αποχαιρετιστήρια γιορτή, ενός τελευταίου πάρτυ, χωρίς ραφιναρίσματα της παραγωγής αλλά όσο πιό ωμό μπορεί να ακουστεί, προσεγγιζοντας τις ατμόσφαιρες της τελευταίας περιοδείας μου, ''Τραγούδια από τον Υπόνομο...'', 2018-2024». File under Band, Tom Waits, κ.ο.κ. είναι το εύκολο της παραπομπής, το βέβαιο είναι πως πράγματι ηχεί σα να κυλά πάνω στις εξωφυλλικές ράγες, σε παλιακά fun βαγόνια μιας rock & roll αμαξοστοιχίας.
The Soul Peanuts - The Soul Peanuts Orchestra (Live At Orfeas) (The Soul Peanuts)
Ραφαήλ Μελετέας (όργανο), Έρικ Παναγόπουλος (κιθάρα), Γιάννης Παπαδούλης (ντραμς), Αλέξης Δελής (μπάσο), Άγγελος Πολύχρονου (κρουστά), Σταύρος Μάνθος (τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο) και Βίκτωρας Φιλιπποπολίτης (άλτο σαξόφωνο). Αυτοί είναι οι Soul Peanuts, ζωντανοί από το 25 της Φωκίωνος Νέγρη, που από organ trio συμπράττουν ως επταμελής ορχήστρα, επομένως το soulful jazz funk groove τους είναι πλούσιο, ενίοτε κουλαριστό, που και που μανουριάρικο, άλλοτε ως boogaloo slow burner κι άλλοτε με afrobeat ενέργεια. Κλείνει με το διαχρονικό παιχνίδισμα του “Soul Finger” των Bar-Kays, διότι στο τέλος περί αυτού πρόκειται: μια ζωντανή αποτύπωση ενός feelgood live.
Savina Yannatou, Primavera en Salonico, Lamia Bedioui - Watersong (ECM)
Σωστά τα έγραψε στο MiC ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς αναφορικά με τη νοοτροπία των Primavera (Κώστας Βόμβολος, Μιχάλης Σιγανίδης, Dine Doneff, Γιάννης Αλεξανδρής, Χάρης Λαμπράκης, Κυριάκος Γκουβέντας): «Δεν τους ενδιαφέρει η εύκολη και επιφανειακή πρωτοτυπία. Δουλεύουν διαρκώς με αυτό που τους απασχολεί για να το κάνουν καλύτερο. Και τα καταφέρνουν. Κάνουν αυτό που έκαναν πάντα αλλά το κάνουν ακόμα καλύτερα». Μπορεί να έχει κυκλοφορήσει αρκετό πια καιρό, να έχει επισημανθεί εγχωρίως αλλά και διεθνώς, όμως έστω και τώρα ας πούμε δύο κουβέντες εντός Avopolis για τη νέα πρόκληση της Γιαννάτου γύρω από τις εκφάνσεις του νερού. Η Σαβίνα κι η Τυνήσια Lamia Bedioui, η Αίγυπτος κι η Βόρεια Μακεδονία, τα ελληνικά κάλαντα και ένα ιταλικό μοιρολόι, το λυτρωτικό “Wade In The Water”, ένας κορσικανός σκοπός, μα και άλλα πολλά. Μια πολύπτυχη τελετουργία είναι το πέμπτο της lp για λογαριασμό της ECM, ένα ευέλικτο καλειδοσκόπιο που ρέει από τη μια κουλτούρα στην άλλη, περίτεχνα μα και συνεκτικά. Σπανίζει, ούτως ή άλλως.
Μαρία Φιρλίγκου - Κάνε τον Πόνο σου Άρπα (self release)
Μιλώντας για τη Σαβίνα, κάπως σα να μου μπήκε στο νου Το ’62 του Μάνου Χατζιδάκι, και προφανώς το Καρυωτάκης 13 Τραγούδια, ακούγοντας το δίσκο της Φιρλίγκου. Όχι υπό το coldwave πρίσμα των συμπράξεων της Γιαννάτου με τη Λένα Πλάτωνος, μιας και εδώ η υπόθεση είναι στραμμένη περισσότερο στον νεοκλασικό contemporary συναισθηματισμό μελοποίησης. Ποιήματα των Κώστα Καρυωτάκη, Heinrich Heine και Comtesse Mathieu de Noailles λοιπόν, με τη Φιρλίγκου στην ερμηνεία και στο πιάνο. Συντάσσεται, επομένως δεν αυθαιρετεί αλλά τοποθετείται με ηπιότητα στο προφανές πνεύμα αυτών, κάτι που βέβαια καθιστά ως μη ανατρεπτικές τις συμπληρωματικές χρήσεις των electronics. Στη διαχείριση του καταληκτικού “Ευγένεια” νομίζω πως οφείλει να βρίσκεται ο δρόμος της Φιρλίγκου.
