Το συγκρότημα Mandy, Indiana από το Μάντσεστερ επιστρέφει με νέο single με τίτλο "Magazine", καθώς και με την ανακοίνωση του δεύτερου άλμπουμ του, URGH, που αναμένεται τον Φεβρουάριο μέσω της Sacred Bones.
Η τραγουδίστρια Val Caulfield σχολιάζει για το κομμάτι: «Το "Magazine" είναι η εξωτερίκευση της οργής και της βαθιά ριζωμένης βίας που ένιωσα όσο προσπαθούσα να αναρρώσω από τον βιασμό μου. Όπως οι περισσότερες γυναίκες που έζησαν τον εφιάλτη της σεξουαλικής κακοποίησης, έτσι κι εγώ δεν θα δικαιωθώ ποτέ, και όπως οι περισσότεροι δράστες, ο δικός μου επιτιθέμενος δεν θα τιμωρηθεί ποτέ. Η θεραπεύτριά μου με ενθάρρυνε να στρέψω την οργή μου σε κάτι δημιουργικό, κι έτσι έγινε: αυτή είναι η πρωτόγονη, ουρλιαχτή κραυγή μου για ανταπόδοση. Είναι ο μοναδικός τρόπος να πω στον βιαστή μου: με πλήγωσες, λοιπόν τώρα θα σε πληγώσω κι εγώ».
Ως lead single, δύσκολα βρίσκεις κάτι πιο ανατριχιαστικό και ιλλιγγιώδες από το "Magazine", που ξαναφέρνει τους Mandy, Indiana στο προσκήνιο της underground σκηνής και τους συστήνει εκ νέου με μια επιτακτικότητα και αποφασιστικότητα αρκετά επίπεδα πάνω από το ήδη δυσάρεστα έντονο ντεμπούτο τους. Παρότι οι ρυθμικές γραμμές που σφυροκοπούν ανελέητα είναι ικανές να σου ταρακουνήσουν το κρανίο, υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη παρόρμηση για χορό μέσα στη δονητική παραγωγή του κουαρτέτου, με το παιχτικό δέσιμο των οργάνων να διατηρεί μια διαβολικα παιχνιδιάρικη ενέργεια.
Σε όλη τη διάρκεια, η μοναδική Valentine Caulfield παραμένει αφοπλιστική, εκτοξεύοντας φωνητικές προειδοποιήσεις σε τραχιά, γδαρμένη γαλλική προφορά, οδηγώντας το κομμάτι σε ένα φινάλε, που μοιάζει με μια ηχητική δίνη ικανή να σου πάρει τα μυαλά και δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την οργή και την αποφασιστικότητα που τροφοδοτούν αυτή τη μπάντα.
Οι Mandy, Indiana είναι ένα από τα πιο ιδιοσυγκρασιακά και ανήσυχα συγκροτήματα που ξεπήδησαν από το Μάντσεστερ την τελευταία δεκαετία. Με πυρήνα τους Valentine Caulfield (φωνητικά) και Scott Fair (παραγωγή/κιθάρες), το γκρουπ σχηματίστηκε στις αρχές των 2020s και κινείται σε ένα υβριδικό τοπίο όπου η industrial ένταση συναντά τον no-wave μινιμαλισμό και την club κουλτούρα. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ, i’ve seen a way (2023), έλαβε διθυραμβικές κριτικές για την ωμότητα, την πολιτική του φόρτιση και την πρωτοποριακή παραγωγή του. Οι ζωντανές τους εμφανίσεις έχουν ήδη χτίσει φήμη σχεδόν τελετουργικής εμπειρίας, ενώ η Caulfield, με την κατακερματισμένη, φλεγόμενη γαλλόφωνη ερμηνεία της, αποτελεί το αφοπλιστικό κέντρο βάρους του σχήματος. Με το URGH να καταφθάνει, η μπάντα φαίνεται έτοιμη να ανέβει σε ακόμη πιο σκοτεινές και επικίνδυνες κορυφές.
