Ο κιθαρίστας των Black Sabbath, Tony Iommi, μίλησε δημόσια για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του Ozzy Osbourne, σε μια συγκινητική συνέντευξη στο βρετανικό δίκτυο ITV. Ο Iommi αναφέρθηκε εκτενώς στην απώλεια του Ozzy, αλλά και στην τελευταία τους κοινή εμφάνιση, στο Back To The Beginning, την ιστορική συναυλία όπου ο «Πρίγκιπας του Σκότους» αποχαιρέτησε τη σκηνή πλάι στους υπόλοιπους ιδρυτές των Sabbath, τον ίδιο, τον μπασίστα Geezer Butler και τον ντράμερ Bill Ward.
«Ήταν σοκ για εμάς», λέει ο Iommi. «Όταν το έμαθα χτες, δεν μπορούσα να το επεξεργαστώ. Σκεφτόμουν, “Δεν γίνεται”. Είχα λάβει μήνυμά του μόλις την προηγούμενη μέρα. Μου φαινόταν εξωπραγματικό, σουρεαλιστικό. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Κι εκείνη τη νύχτα, άρχισα να σκέφτομαι: “Θεέ μου, μήπως τα ονειρεύομαι όλα αυτά;” Αλλά, όπως έχω ξαναπεί, δεν έδειχνε καλά στις πρόβες».
«Νομίζω πως πραγματικά άντεξε όσο χρειαζόταν μόνο και μόνο για να κάνει εκείνη τη συναυλία. Το αισθάνομαι – και το συζητούσαμε χτες το βράδυ με τον Geezer – πως κράτησε τις δυνάμεις του για αυτό. Κι όταν το έκανε, αποχαιρέτησε το κοινό. Και κάπου εκεί… όλα τελείωσαν».
Μια τελεία, όχι μόνο σε μια θρυλική πορεία, αλλά σε έναν κύκλο που ξεκίνησε από τα έγκατα του Μπέρμιγχαμ και έφτασε ως το πάνθεον της ροκ αιωνιότητας.
«Νομίζω ότι μέσα του είχε αποφασίσει: “Αυτό θα είναι. Το τελευταίο πράγμα που θα κάνω ποτέ.” Τώρα, αν πίστευε ότι επρόκειτο να πεθάνει ή όχι, δεν το ξέρω. Αλλά ήθελε πραγματικά να το κάνει, το ήθελε βαθιά, με κάθε του κύτταρο. Και, προς τιμήν του, το έκανε. Το έφερε εις πέρας».
Ο Iommi ρωτήθηκε και για την αντίδραση του ίδιου του Ozzy μετά την εμφάνιση, μια εμφάνιση που περιλάμβανε πέντε τραγούδια με τη δική του μπάντα και έπειτα τέσσερα ακόμη με τους Black Sabbath, ως τελευταίο αποχαιρετισμό.
«Εκείνος πήγε στο καμαρίνι του, εγώ στο δικό μου, ο Geezer στο δικό του, όπως γίνεται πάντα», λέει ο Iommi. «Κι έπειτα ήρθε. Τον έφεραν με το αναπηρικό καροτσάκι για να μας χαιρετήσει πριν φύγει. Καθίσαμε για λίγο, είπαμε δυο κουβέντες. Έδειχνε καλά. Το χάρηκε. Μου είπε: “Ε, πήγε καλά, έτσι δεν είναι;” Και του λέω: “Ναι, μια χαρά πήγε.”».
«Αλλά, όπως λέω, το μήνυμα που μου έστειλε μία μέρα πριν φύγει… έγραφε ότι ήταν εξαντλημένος, χωρίς καμία ενέργεια. Και σκέφτηκα, “Ωχ…” Γιατί ήταν πραγματικά υπερπροσπάθεια για εκείνον, με όλα όσα περνούσε. Ήταν θαύμα που στάθηκε στη σκηνή. Και το ήξερε».
«Και το βλέπαμε ήδη από τις πρόβες. Δεν θέλαμε να έρχεται κάθε μέρα – ήταν υπερβολικά κουραστικό γι’ αυτόν. Δεν θα άντεχε. Οπότε τον έφερναν για λίγο, καθόταν, τραγουδούσε μερικά κομμάτια, μετά καθόμασταν και λέγαμε βλακείες, ιστορίες από τα παλιά, γελάγαμε, και μετά έφευγε. Αυτό κάναμε. Και έτσι το κρατήσαμε.»
«Αλλά το live αυτό… ήταν για εκείνον. Και για εμάς. Για να πούμε το δικό μας “αντίο”. Γιατί ήταν και το αντίο των Sabbath. Ήταν το τέλος της μπάντας. Δεν πρόκειται να το ξανακάνουμε αυτό ποτέ. Και το ότι έπαιξε μαζί μας και ο Bill Ward μετά από τόσα χρόνια – είκοσι χρόνια χωρίς να παίξουμε μαζί του – μου φαίνεται απίστευτο. Είκοσι χρόνια. Δεν μπορώ να το πιστέψω».
«Νομίζω πως ο Ozzy συγκινήθηκε. Και απογοητεύτηκε κιόλας, γιατί ήθελε να σταθεί όρθιος. Το έβλεπες ότι προσπαθούσε να σηκωθεί. Ήθελε να το κάνει. Και ναι, αυτό το live ήταν τα πάντα γι’ αυτόν. Γι’ αυτό είχε αντέξει ως εκεί. Γι’ αυτό χτίστηκε όλο αυτό: για το μεγάλο φινάλε, όπου θα μπορούσε να δει τον κόσμο, κι εμείς τον κόσμο, και να το κλείσουμε έτσι, μαζί.
Απλώς δεν περιμέναμε να κλείσει τόσο απότομα με τον Ozz. Δεν περιμέναμε να φύγει τόσο γρήγορα. Για την ακρίβεια… δεν περιμέναμε καθόλου να φύγει. Κι αυτό είναι που μας συγκλόνισε».
Δείτε όλη τη συνέντευξη παρακάτω.
