Σκαλισμένη από λευκό μάρμαρο και καλυμμένη με γκράφιτι, η προτομή με τα μεγάλα, ελαφρώς λυπημένα μάτια που κάποτε κοσμούσε τον τάφο του Jim Morrison στο διάσημο νεκροταφείο Père-Lachaise εξαφανίστηκε το 1988, σαν να την κατάπιε το ίδιο το Παρίσι. Τριάντα επτά χρόνια αργότερα, και μέσα από αυτό που οι Γάλλοι εισαγγελείς αποκάλεσαν «τυχαία ανακάλυψη», το άγαλμα επανεμφανίστηκε, σχεδόν βουβό, με το μάρμαρο γκρίζο πια και ένα κομμάτι από τη μύτη του χαμένο, μάλλον θυσιάστηκε στους κυνηγούς ενθυμίων.
Η αστυνομία, σε έρευνα για υπόθεση απάτης, βρέθηκε αναπάντεχα μπροστά στον αλλοτινό φύλακα του τάφου των Doors. Η φωτογραφία που ανέβηκε στα social media έδειχνε την προτομή όπως ακριβώς έπρεπε: σαν να είχε ταξιδέψει μέσα στον χρόνο, φέρνοντας μαζί της στάχτες, σιωπές και βραδινά ψιθυρίσματα.
Το άγαλμα, φιλοτεχνημένο από τον Κροάτη γλύπτη Mladen Mikulin, είχε τοποθετηθεί το 1981 στο κοιμητήριο Père-Lachaise, δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Morrison, που εξακολουθεί να παραμένει θολός, σαν σκηνή από όνειρο ή κάποιον παραισθητικό στίχο. Ναι, έχουμε ακούσει τις ιστορίες, κάποιοι μιλούν για καρδιακή ανακοπή στην μπανιέρα, άλλοι για ένα σιωπηλό πέρασμα που δεν εξηγείται.
Από τη μαρμάρινη του θέση, το άγαλμα παρατηρούσε επί δεκαετίες πλήθη που εναλλάσσονταν με λουλούδια, φωτογραφίες, ψιθυριστά Light My Fire” και πακέτα τσιγάρα αφημένα σαν προσφορές. Μέχρι που, επτά χρόνια μετά την τοποθέτησή του, εξαφανίστηκε, όπως αρμόζει σε κάτι μυθικό.
Οι φήμες οργίασαν: κάποιοι έλεγαν πως δύο φαν του Morrison το φόρτωσαν σε μηχανάκι μες στη νύχτα, παρά το βάρος των 128 κιλών. Άλλοι επέμεναν σε έναν αστικό θρύλο: πως το ίδιο το Παρίσι το έκρυψε, για να το σώσει από τους ζωντανούς.
Και τώρα, το άγαλμα επιστρέφει όχι στη θέση του, αλλά στο φάσμα μεταξύ μνήμης και μύθου. Για να θυμίσει πως κάποιοι άνθρωποι δεν χάνονται. Απλώς περιμένουν να τους ξαναβρούμε.
