Τον Tom Verlaine των Television αποχαιρέτησε μέσα από ένα συγκινητικό κείμενό της στον New Yorker η Patti Smith, αποτίοντας φόρο τιμής στον πάλαι ποτέ σύντροφο και φίλο της που πέθανε σε ηλικία 73 ετών το Σάββατο που μας πέρασε (28 Ιανουαρίου).

Στο tribute essay της, η Smith ανακαλεί την πρώτη στιγμή που συναντήθηκε κατά τύχη με τον Verlaine στη Νέα Υόρκη, παρά το γεγονός ότι ζούσαν εξαιρετικά κοντά. «Θα μπορούσαμε εύκολα να περιφερόμαστε στο ίδιο Wawa στα σύνορα των Wilmington-South Jersey ψάχνοντας Yoo-hoo ή Tastykakes», έγραψε η τραγουδοποιός και συγγραφέας.

«Δεν συναντηθήκαμε μέχρι το 1973 στην East Tenth Street, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Μάρκου, όπου εκείνος με σταμάτησε και μου είπε «είσαι η Smith»», θυμάται η ίδια. «Είχε μακριά μαλλιά και τσεκάραμε ο ένας τον άλλον, και οι δύο ατενίζοντας το μέλλον και φορώντας ρούχα που δεν φόραγε πια κανείς. Παρατήρησα τον τρόπο που τα μακριά χέρια του κρέμονταν, τα μακριά και όμορφα χέρια του, και μετά ο καθένας πήρε τον δρόμο του. Αυτό ήταν το Πάσχα, στις 14 Απριλίου του 1974. Ο Lenny Kaye και εγώ μοιραστήκαμε μια σπάνια κούρσα ταξί από το Ziegfeld Theatre μετά την πρεμιέρα του Ladies and Gentlemen: The Rolling Stones και πήγαμε αμέσως κάτω στο Bowery να δούμε μια νέα μπάντα που λεγόταν Television».

Η Smith περιγράφει στη συνέχεια να νιώθει «αμέσως συνεπαρμένη» όσο έβλεπε τους Television στη σκηνή του θρυλικού rock club CBGB: «Αυτό που είδαμε εκείνο το βράδυ ήταν γνώριμο, το μέλλον μας, ένα τέλειο πάντρεμα της ποίησης και του rock and roll. Όσο έβλεπα τον Tom να παίζει, σκεφτόμουν ότι αν ήμουν αγόρι, θα ήμουν εκείνος. Πήγαινα και έβλεπα τους Television κάθε φορά που έπαιζαν, κυρίως για να δω τον Tom, με τα θαμπά μπλε μάτια του και τον λαιμό κύκνου που είχε. Χαμήλωνε το κεφάλι του, κρατώντας τη Jazzmaster του, απελευθερώνοντας κυματιστά σύννεφα, παράξενα μονοπάτια γεμάτα μικροσκοπικούς ανθρώπους και τις κραυγές πουλιών που πετούσαν μέσα σε μια ρέπλικα του διαστήματος. Όλα μέσα από τα μακριά του δάχτυλα, κρατώντας την κιθάρα του».

Η Smith θυμάται στη συνέχεια τη στιγμή που ήρθε κοντά με τον «αγγελικό αλλά και λίγο δαιμονικό» μουσικό, με τον οποίο και σύναψε ερωτική σχέση. Ακόμη και μετά τον χωρισμό του, το ζευγάρι παρέμεινε κοντά, διατηρώντας φιλική σχέση και δουλεύοντας μαζί σε διάφορα projects μέχρι και τις τελευταίες μέρες του Verlaine.

«Στα τελευταία του, τον παρακολουθούσα να κοιμάται και ταξίδευα πίσω στον χρόνο», σημειώνει η Smith. «Ήμασταν στο διαμέρισμα και μου έκοβε τα μαλλιά και κάποια πετούσαν, οπότε με αποκαλούσε Winghead. Στα χρόνια που ακολούθησαν, απλώς Wing. Ακόμη και όσο μεγαλώναμε, πάντα Wing. Και εκείνος, το αγόρι που ποτέ δεν μεγάλωσε, πέταξε ψηλά, ένα χρυσό νήμα στο ζωηρό βιολετί φως».

Διαβάστε ολόκληρο τον συγκινητικό αποχαιρετισμό της Patti Smith στον Tom Verlaine στον New Yorker.