Το "L’intruse" μοιάζει περισσότερο με μια σκηνή από ταινία που δεν γυρίστηκε ποτέ, ένα στιγμιότυπο που αναδύεται από την άκρη της μνήμης και ξαναβυθίζεται πριν προλάβεις να το αγγίξεις. Ο RYTMONORM, ένα ελληνικό project που κινείται αβίαστα ανάμεσα στην electronic και τη downtempo σκηνή, επιστρέφει με ένα single που λειτουργεί σαν μια επιφάνεια όπου το παλιό και το νέο συνυπάρχουν χωρίς να ανταγωνίζονται.
Χτισμένο πάνω σε vintage αναλογικούς ήχους, granular υφές και ρυθμούς που πάλλονται σαν σκιές σε τοίχο, το "L’intruse" ανακαλεί την αισθητική της πρώιμης 90s electronica, τότε που κάθε κομμάτι έμοιαζε με μια μικρή ηχητική τελετουργία. Δεν επιδιώκει να εντυπωσιάσει· αντίθετα, εισβάλλει αθόρυβα, σαν επισκέπτης που δεν ξέρεις αν κουβαλάει αναμνήσεις ή κάποιο προαίσθημα.
Το artwork ακολουθεί την ίδια φιλοσοφία: μια patchwork απόδοση έγχρωμης ξυλογραφίας του Κεφαληνού από το έργο "Τσάτσα". Η επιλογή δεν είναι διακοσμητική. Ο Κεφαληνός, με τη δική του απέριττη δύναμη, γνώριζε ότι το "ξένο" μπορεί να είναι μια γέφυρα, και όχι απειλή. Έτσι και ο RYTMONORM: φέρνει στο προσκήνιο το "intruse", όχι σαν παραβάτη, αλλά σαν παρατηρητή της ανθρώπινης κατάστασης, μια φιγούρα που μας θυμίζει πως ζούμε διαρκώς ανάμεσα στο γνώριμο και στο άγνωστο.
Το "L’intruse" είναι ένα κομμάτι σαν ηχητικό τοπίο που το βλέπεις, όπου η νοσταλγία συναντά το σινεμά, η electronica συναντά το μυστήριο, και ο ακροατής αφήνεται σε εκείνη τη λεπτή, αδιόρατη μετατόπιση: από το μέσα στο έξω, και πάλι πίσω. Ένα τραγούδι για όσους νιώθουν πως δεν ανήκουν κάπου, ή πως ανήκουν παντού.
