Τελευταία φορά είδαμε τον Ζακ Ιακωβίδη το 2011 στον Παρνασσό, όταν ο Σύλλογος Φίλων Ελαφρού Τραγουδιού (στον οποίον εμπλεκόταν τότε ο αρχισυντάκτης μας) τον τίμησε για την προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι και γενικά στον πολιτισμό.
Ο μεγάλος συνθέτης και μαέστρος του ελαφρού τραγουδιού, πέθανε πριν λίγο στα 90 του χρόνια, έχοντας ζήσει πολυτάραχο βίο. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιακόμπ Μπενβενίτσε, ήταν δε γόνος Εβραίων κατοίκων της Θεσσαλονίκης, όπου και γεννήθηκε το 1925. Αργότερα η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα, στην τότε πλατεία Αγάμων (σήμερα Αμερικής), όπου ο πατέρας του άνοιξε μαγαζί πώλησης γραμμοφώνων, ενώ στη συνέχεια αναδείχθηκε στον πρώτο διευθυντή δισκογραφικής εταιρείας στην εγχώρια μουσική ιστορία. Στην Κατοχή οι Γερμανοί κατακτητές συνέλαβαν τους Μπενβενίτσε και τους έστειλαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ευτυχώς, η οικογένεια επέζησε και επέστρεψε τελικά στην Ελλάδα, όπου αργότερα ο νεαρός Γιακόμπ ασπάστηκε τον Χριστιανισμό και άλλαξε το όνομά του σε Ζακ Ιακωβίδης. Γνώρισε την πρώτη του επιτυχία στη δισκογραφία με το τραγούδι "Αγαπούλα Αγαπούλα", σε ρυθμούς ταγκό, το οποίο είπε ο Φώτης Πολυμέρης το 1946, όταν άρχισε και πάλι η δισκογραφική παραγωγή στην Ελλάδα.
Έκτοτε συνεργάστηκε με πολλά διάσημα ονόματα του ελαφρού ρεπερτορίου (Νίκο Γούναρη, Τώνη Μαρούδα, Ρένα Βλαχοπούλου, Τζένη Βάνου, Ελίζα Μαρέλλι, Καίτη Μπελίντα, Κούλα Νικολαΐδου κ.ά.), έγραψε τραγούδια ακόμα και για καλλιτέχνες σαν τον Γιάννη Πάριο και τον Τόλη Βοσκόπουλο και σταδιοδρόμησε τόσο στην επιθεώρηση, όσο κατά περιπτώσεις και στον κινηματογράφο. Η πιο ξεχωριστή του ωστόσο στιγμή, που παραμένει πολύ δημοφιλής ιδιαίτερα στους γάμους, είναι ένα αμιγώς λαϊκό τραγούδι, το "Θα Ζήσω Ελεύθερο Πουλί", σε στίχους Μιχάλη Γαβριηλίδη, που τόσο χαρακτηριστικά είπε ο Χρηστάκης (ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία του 1972 Η Προεδρίνα). Τον ίδιο τίτλο είχε και η βιογραφία του, την οποία ο συνθέτης κυκλοφόρησε το 2009, με συγγραφέα τον Κώστα Παπασπήλιο.
{youtube}QuLKjXrTK2U{/youtube}
