Επτά χρόνια μετά την εξαιρετική της ταινία Everyone Else, η Γερμανίδα σκηνοθέτρια Maren Ade επιστρέφει με την Τρίτη ταινία της, το Toni Erdmann. Πρόκειται για μια πραγματική συναισθηματική εμπειρία. H πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Ines Conradi, μια φιλόδοξη επαγγελματίας που δίνει τις δικές της καθημερινές μάχες στο Βουκουρέστι όπου εργάζεται. Ένα μάλλον ευγενικό πνεύμα που σκύβει το κεφάλι και προσπαθεί με επιμονή και αξιοπρέπεια να διακριθεί. Η Sandra Hüller με την τρεμάμενη ερμηνεία της, γίνεται ο ενσαρκωμένος εφιάλτης όλων των γυναικών που χαριεντίζονται στη κορπορατική πραγματικότητά τους πριν το προδιαγεγραμμένο ραντεβού με τα δάκρυα στο μαξιλάρι το βράδυ. Η παλλόμενη ματιά της, ορίζει την κοινωνική δυσπραγία της. Η απροειδοποίητη επίσκεψη του πατέρα της στο Βουκουρέστι, με έναν υπόγειο και όχι εύκολα περιγράψιμο τρόπο θα φέρει τα πάνω κάτω και θα ανασύρει θαμμένες πτυχές της ημιφωτισμένης σχέσης τους. 

1toni.jpg

Κάθε οικογένεια έχει τις δικές τις embarrassing σχέσεις ζωής και η Sandra κραυγάζει ψιθυριστά την απελπισία της και το πνιγηρό της αδιέξοδο. Η τάση του πατέρα της να κάνει συνεχή αστεία και να χρησιμοποιεί το χιούμορ σαν ασπίδα και ξιφολόγχη εντείνουν την σχέση τους. Ο πατέρας της έχει καλές προθέσεις και κάνει ό,τι μπορεί μέσα στην αδέξιότητά του για να είναι κοντά της. Δεν μπορεί όμως παρά να της γίνεται βάρος εξαιτίας του ιδιαίτερου κώδικα επικοινωνία που κουβαλάει, που δεν τέμνεται πουθενά με την ορθή κοινωνική συμπεριφορά της Sandra. Θα χρειαστεί λοιπόν να γίνει κάποιος άλλος. Θα χρειαστεί να μετατραπεί ολοκληρωτικά στον γραφικό Toni Erdmann με την αστεία περούκα και τα γκροτέσκο ψεύτικα δόντια. Τα επαγγελματικά κοκτέιλ πάρτι και οι κρίσιμες συναντήσεις με πελάτες της Δύσης γίνονται όλο και πιο δύσκολα και η σχέση πατέρα και κόρης θα φτάσει στα άκρα.

2toni.jpg

Αυτό που στα χέρια του Χόλυγουντ θα γινόταν μια indie απόπειρα σε μια ακόμη γλυκόπικρη ιστορία διάσπασης και επανένωσης της οικογένειας, εδώ γίνεται κοινωνική σπουδή με αδιανόητη εμβάθυνση στη λεπτομέρεια και με μια λεπτεπίλεπτη υπογράμμιση κάθε αόρατης συμπεριφοράς. Πολλές σκηνές είναι σχεδόν δύσκολο να τις παρακολούθησης εξαιτίας της embarrassing αμεσότητας που κουβαλάνε. Μέσα στα γεμάτα θέρμη και τρυφερότητα πλάνα της ταινίας, κρύβεται όλη η ουσία της σχέσης κάθε απόγονου με τον ηλικιωμένο γονιό του. Κάθε στιγμή κακότροπης παραμέλησης, κάθε ανομολόγητο παράπονο, κάθε μικρή ή μεγάλη ενόχληση, κάθε μη απαντημένη κλήση στο τηλέφωνο και κάθε ιδιωτικό αστείο, αποτυπώνονται αφοπλιστικά σε σκηνές του φιλμ. Όταν έρχεται όμως η σκηνή που η ηρωίδα σε ένα οικογενειακό πάρτι, θα ερμηνεύσει το “The Greatest Love of All” της Whitney Houston (σκηνή ανθολογίας και μια από τις καλύτερες της χρονιάς) που φέρνει δάκρυα στα μάτια. Η οικονομική στενότητα με διάκοσμο την βιομηχανία στη Ρουμανία που πασχίζει να ορθοποδήσει, οι απαιτήσεις για υπακοή σε κάθε κοινωνική νόρμα. 

3toni.jpg

Μονάχα η υποπλοκή της μητέρας φαντάζει σαν βαρίδιο στην μεγάλη διάρκεια της ταινίας και ίσως οι σκηνές που ο Τόνι Έρντμαν συνδιαλέγεται με κόσμο να έπρεπε να είναι πιο τριμαρισμένες (αν η ταινία τελείωνε στη σκηνή της «γυμνής» αγκαλιάς στο πάρκο με την στολή μεταμφίεσης θα μιλούσαμε για αψεγάδιαστο αριστούργημα). Όμως πρόκειται για μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και είναι αδιανόητο το ότι δεν βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο φετινό φεστιβάλ Καννών.

 {youtube}r2Q5wbenIbg{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Featured