Αναμενόμενα υψηλή απόδοση από τα Πλοκάμια στο αρκετά γεμάτο Gagarin, με καθρεφτισμένες βιντεοπροβολές, απαιτητικά και επαναλαμβανόμενα γκρουβ, και τη γνωστή τους αιθέρια αίσθηση...

Αμφισημία, ακραία ντεσιμπέλ και γατάκια κάθε άλλο παρά ...γούτσου-γούτσου έχτισαν μια συναυλία με πρόσβαση στο ψυχοσωματικό. Δεν την άκουγες απλώς, δηλαδή, αλλά με έναν τρόπο την ένιωθες. Ψυχή τε και σώματι, που λένε...

Fuzz, garage και psych-pop ρυθμοί κυριάρχησαν τη Δευτέρα το βράδυ στο Six d.o.g.s., με τους πιτσιρικάδες από το Michigan να αποσπούν θερμό χειροκρότημα, χωρίς όμως να πετύχουν να λάμψει η παραισθητική εκείνη διάθεση που εντοπίζεται στο υλικό τους...

Οι περισσότεροι απ' όσους γέμισαν το Gagarin το Σάββατο ήρθαν εκεί για τους 4 φίλους από το Τενεσί, οι οποίοι κι έπεισαν στο φουλ για τη φήμη τους, προτάσσοντας «βαλτώδη» πλήκτρα, την κρυστάλλινη ατάκα των τυμπάνων και την υπερ-κουλ φωνή του Charles Michael Parks Jr...

Χαμός (και) το Σάββατο στο Κύτταρο, με τους Heir Apparent σε ένα θριαμβευτικό, εορταστικό set για τα 30 χρόνια του κορυφαίου Graceful Inheritance και τους μυστηριώδεις headliners Heathers From The North –των οποίων η ακριβής σύνθεση κρατήθηκε μυστική μέχρι την ώρα της εμφάνισης– να οδηγούν το κοινό σε παροξυσμό...

Πιο γεμάτο δεν γινόταν να είναι το Κύτταρο την Παρασκευή, στο κοινό μάλιστα υπήρχαν και πολλοί ξένοι, δίνοντας χαρακτήρα μεταλλικής γιορτής στο φεστιβάλ. Οι Lethal υπήρξαν η αποκάλυψη της βραδιάς, να μη μας απογοήτευαν και οι Virgin Steele και όλα θα τα 'χαμε...

Αδιαμφισβήτητη η διάθεση του κόσμου να χορέψει το Σάββατο στο PIXI, αλλά το στοίχημα ενός ξεχωριστού UNKLE πάρτι χάθηκε κάπου στo θολό σύνορο μεταξύ ενός set σφραγισμένου από τον Lavelle κι ενός αξιοπρεπούς, πλην κοινού, electronica club event...

Το εγχώριο κοινό ανταποκρίθηκε στο «αντίο» των Άγγλων γεμίζοντας το Fuzz και οι ίδιοι απέδειξαν με την απόδοσή τους ότι διάλεξαν να διαλύσουν στην καλύτερή τους στιγμή...

Με το δεξί μπήκε το 11ο Up The Hammers Festival, αφού το χθεσινοβραδινό «ζέσταμα» στο An Club και εξαιρετικά ποιοτικό αποδείχθηκε, αλλά και κάμποσο ενθουσιώδες κοινό τράβηξε προς τα Εξάρχεια. Τώρα, αν στην πραγματικότητα headliners αναδείχθηκαν οι Mayfair αντί για τους Blaspheme, το συζητάμε...

Άλλοτε ανακαλούσε τις τζαζ καταβολές της, άλλοτε θύμιζε κάτι από Aretha Franklin ή έλεγε ιστορίες με την κιθάρα της σαν την Joan Baez, άλλοτε κοπανιόταν στο κάγκελο της σκηνής του An Club τραγουδώντας με μεταλλική λύσσα. Ό,τι κι αν έκανε η Jennie-Ann Smith, ήταν η αδιαφιλονίκητη βασίλισσα της βραδιάς...