Mια «επαγγελματική» εμφάνιση και μάλλον όχι η καλύτερή τους στην Ελλάδα. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, ικανοποίησαν με ευκολία το κοινό...  

Η βραδιά συνδύασε τη νοσταλγία με τη νεανική ενέργεια, τις επιτυχίες με λιγότερο γνωστές (μα ενδιαφέρουσες ζωντανά) επιλογές, έχοντας ως πρωταγωνιστές καλλιτέχνες που διέκρινες χωρίς καμία αμφιβολία πως κουβαλούν αγάπη για αυτό που κάνουν...

Μπροστά σε περίπου 8.500 θεατές στη Metro Areena στο Espoo, έδωσαν ένα σόου για όλη τη (φινλανδική) οικογένεια, που άξιζε πάντως κάθε ευρώ του εισιτηρίου...

Άφησαν την ανεξίτηλη μολυβιά τους στο Usher Hall του Εδιμβούργου, έχοντας ως ακρογωνιαίο λίθο τον διακριτικό και φλεγματικό Robert Fripp...

30 χρόνια ιστορίας γιορτάστηκαν στο Ελσίνκι με 90 λεπτά και 20 τραγούδια, σε μια συναυλία που κινήθηκε στη λεπτή γραμμή μεταξύ επαγγελματισμού και οπαδισμού...

Η συναυλία της Αθήνας δίχασε το κοινό, με τους μισούς να τη συμπεριλάμβαναν στα πιο αξιομνημόνευτα live της ζωής τους και τους άλλους μισούς στα ενδεχομένως χειρότερα. Η συναυλία όμως της Θεσσαλονίκης, βρέθηκε πολύ κοντά στην ασυναγώνιστη τελειότητα...

Εμφάνιση-οδοστρωτήρας το Σάββατο στο Gagarin, με πολιορκητικό κροιό την πολλών καρατίων φωνή της χαλκέντερης Alissa White-Gluz...

Κοσμοσυρροή στο Fix Factory Of Sound και sold-out στο Fuzz, με τις απόψεις ωστόσο των ανταποκριτών μας κάπως να διίστανται: στη Θεσσαλονίκη άξιζε λέει βασικά το encore, στην Αθήνα όμως ίσως και να είδαμε την καλύτερη συναυλία των Αμερικανών στα μέρη μας...

Έπεσε το αναμενόμενο «ξύλο» στο γεμάτο An Club, με τους Αμερικανούς να αποδεικνύονται καταιγιστικοί και τους ξεροκέφαλους Σουηδούς να επιβεβαιώνουν επί σκηνής την τρομερή τους στουντιακή φόρμα...

Είναι δύσκολο να περιγράψεις έναν πανικό που εξωθούσε ολοένα και περισσότερους στα πλαϊνά της αρένας: ο άρρηκτος σύνδεσμος μεταξύ μπάντας και κοινού, ξεσπούσε σαν σκουριασμένο ατσάλι που βγαίνει από τον λήθαργο...