Απόκοσμοι φύλακες μιας παγωμένης πύλης λουσμένοι σε υπερβατικούς μπλε φωτισμούς στο πρώτο μέρος, αληθινοί ψυχαγωγοί σε άριστο συντονισμό με το κοινό στο δεύτερο, οι Φινλανδοί έδωσαν μια εξαιρετική συναυλία στο Piraeus 117 Academy...

Ήταν καλός, όμως το set του φάνηκε τόσο στοχευμένο στους εγκεφάλους μας, ώστε αδιαφόρησε για τον παράγοντα χώρο, εκμηδενίζοντας έτσι την αισθητική της Αγγλικανικής Εκκλησίας και τις όποιες διασυνδέσεις μπορούσαν να βρεθούν/δημιουργηθούν με την υπερβατικότητα...

Με τα φωνητικά του Paul Ledney να αποτυπώνονται όσο θραυστικά τα ξέρουμε από τις ηχογραφήσεις, οι Αμερικανοί έδωσαν μια καταιγιστική συναυλία βέβηλου black metal, ιστορική για τα εγχώρια δεδομένα. Μόνο που η βραδιά τελείωσε πάνω που ο κόσμος άρχισε και ζεσταινόταν...

Έφεραν τις αυτοσχέδιες χειροτεχνίες τους στο γεμάτο αμφιθέατρο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση δίνοντας μια θαυμάσια συναυλία, στην οποία μονάδα μέτρησης της μουσικής ήταν μάλλον ο χτύπος, παρά η νότα ή ο ρυθμός...

Οι Αυστραλοί retro rockers δεν δικαιολόγησαν ποτέ το hype τους και κυρίως δεν σεβάστηκαν τον κόσμο που έβγαλε sold-out το Fuzz για χάρη τους, παίζοντας άνευρα για 1,5 ώρα, σε ένα live χωρίς κορυφώσεις, ξεχωριστές στιγμές και encore...

Καθήλωσε ολομόναχος το Μέγαρο Μουσικής σε μια βαθιά συγκινητική βραδιά, που χτίστηκε τραγούδι με τραγούδι και προξένησε εκρήξεις αποθέωσης ανάμεσα στο κοινό...

Σε μια παράσταση που επιβεβαίωσε την επιδραστικότητα της δημοφιλούς όπερας, η Χριστίνα Πουλίτση απέδειξε ξανά ότι είναι ένα από τα δυνατότερα σοπράνο χαρτιά της χώρας μας, τόσο με την τέλεια εκτελεσμένη καντέντσα στη σκηνή της παραφροσύνης, όσο και με τις ευλύγιστες φωνητικές της τρίλιες...

Δεν απέτυχαν να ξεσηκώσουν το κοινό με επιλογές σαν το “The Rise Of Sodom And Gomorrah” και το “Mega Therion”, σε σύγκριση όμως με παλιότερές τους εμφανίσεις δεν αποτυπώθηκαν το ίδιο χορταστικοί...

Αιχμηροί, σοβαροί, επιβλητικοί, έπαιξαν στο sold-out Tae Kwon Do με την άνεση των βετεράνων στον γύρο του θριάμβου, θυμίζοντας ότι η πολιτιστική τους κληρονομιά εκτείνεται πολύ πιο μακριά απ’ οτιδήποτε θεωρούμε ακόμα και σήμερα ως «νέο»...

Θαυμάσια, πυκνή και ιδρωμένη συναυλία, μια εξαιρετική απεικόνιση των περιπετειωδών περιπλανήσεων του γκρουπ στους ενδιάμεσους χώρους της βαριάς ψυχεδέλειας και της free jazz...