Το ελληνικό κοινό απέδειξε με την προσέλευσή του πως συνεχίζει σταθερά να τους αγαπά, τόσο στην Αθήνα, όσο και στη Θεσσαλονίκη. Η απόδοσή τους, όμως, δίχασε τους ανταποκριτές μας...

Συγκροτημένος και περιορισμένος στην απολύτως απαραίτητη επικοινωνία με το κοινό, αφοσιώθηκε στο έργο του κλείνοντας τα μάτια και ερμηνεύοντας αισθαντικά ορισμένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει...

Γέμισαν και το Principal οι Δανοί, αλλά και το Gagarin, δίχασαν όμως εντελώς τους ανταποκριτές μας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα...

Περισσότερο από συναυλία, αυτό που παρακολουθήσαμε στο Fuzz τη βραδιά που ξημέρωναν εκλογές ήταν μάθημα πολιτισμού...

Θριάμβευσαν οι Σουηδοί, γεμίζοντας τόσο το Principal στη Θεσσαλονίκη, όσο και το Gagarin στην Αθήνα και κερδίζοντας άνετα εντυπώσεις, μα και ενθουσιώδη χειροκροτήματα...

Η φήμη που ακολουθεί τις ζωντανές τους εμφανίσεις επιβεβαιώθηκε, αλλά μέχρις εκεί. Φύτευαν τις μπασογραμμές τους στο μυαλό σου, όμως η μουσική τους έχασε γρήγορα την ικανότητα να εκπλήσσει και να εκπλήσσεται...

Μετά από 1 περίπου ώρα συναυλίας κι ενώ η μπάντα είχε πια παίξει τα ¾ της setlist της, το “Bela Lugosi’s Dead” (των Bauhaus) έκανε ξαφνικά την ανατροπή. Και μετά άρχισε η διασκέδαση...

Δεν πήγαν πολλά πράγματα καλά στη φετινή τους εμφάνιση στη χώρα μας. Το κόλπο, μάλιστα, άρχισε να «στραβώνει» από νωρίς...

Στο γήπεδο του Tae Kwo Do δεν επαναλήφθηκε η υπέροχη βραδιά που μας είχε χαρίσει πριν 2,5 χρόνια στον Λυκαβηττό. Κι ας υπήρξαν σίγουρα οι στιγμές εκείνες στις οποίες η απόλαυση του κοινού πάτησε βουνοκορφή...

Βιομηχανικά ηχητικά ιντερλούδια, περιγραφές για μέρη απομονωμένα στο αστικό τοπίο, αφηγήσεις για την ψυχή, την κοινωνία και για τη νιότη που πέρασε ανεπιστρεπτί...