Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Αργοπορημένος λόγω ντέρμπυ εισήλθα Σάββατο βράδυ στον χώρο του Gagarin ένα τέταρτο πριν η μπάντα του «αιδεσιμότατου» David Eugene Edwards βγει στη σκηνή για να συναντήσει το αδημονών ποίμνιό του, το οποίο και είχε ήδη κατακλείσει τον συναυλιακό χώρο της Λιοσίων. Πράγμα που σημαίνει ότι είχα χάσει το support σετ των δικών μας Universe 217.
Έμπρακτη απόδειξη η παρουσία τόσων φίλων των Wovenhand πως ακόμα και αμφιβόλου ποιότητας εκπομπές σαν και τη Δέκατη Εντολή όντως έχουν τη δύναμη να προσηλυτίσουν άσχετο κόσμο σε ατμοσφαιρικές μουσικές φόρμες με μυσταγωγικό χαρακτήρα –όπως αυτές των 16 Horsepower παλιότερα ή των Wovenhand τώρα. Φήμες που ήθελαν λαμπάδες στο μπόι του Ismael Blanco της ΑΕΚ να προσφέρονται ως τάμα στον θεοσεβούμενο μπροστάρη των Wovenhand στιγμές πριν την εκκίνηση της συναυλίας ελέγχονται ως αναληθείς... Πέρα από το αστείο της υπόθεσης, όμως, είναι γεγονός πως ο Edwards έχει ένα πιστό τάγμα μουσικόφιλων να τον ακολουθεί σε κάθε του εμφάνιση στη χώρα μας. Όπως έγινε και στο εν λόγω Σαββατόβραδο.
Όπως πάντα συνηθίζει, ο Edwards έβγαλε τη συναυλία στο Gagarin καθιστός στα αριστερά της σκηνής (όπως αντικρίζει τη μπάντα το κοινό), χαμένος θαρρεί κανείς ανάμεσα στη συναυλιακή πραγματικότητα και στον δικό του άϋλο και αιθέριο κόσμο, ψέλνοντας ακατάληπτα περί της ατέρμονης θρησκευτικής αναζήτησης που τον ακολουθεί από τα γεννοφάσκια του. Παραστατικότατος δε καθώς είναι, συνόδευσε τα τραγούδια του με διάφορες χειρονομίες και μ’ εκείνο το συμπαθέστατο τρεμάμενο πόδι το οποίο εκτεινόταν κατά διαστήματα μπροστά από το κάθισμά του –όταν ιδίως έφτανε σε κατάσταση ευφορίας.
Η συνολική απόδοση της μπάντας και ειδικότερα του στιβαρού μπασίστα Pascal Humburt συγκίνησαν ουκ ολίγες νεαρές δεσποινίδες γύρω μου. Αλλά θα πρέπει να σημειώσω κάπου εδώ ότι το live έκανε κοιλιά στα μέσα της διαδρομής, καθώς ο Edwards βασίστηκε υπερβολικά σε σχεδόν ambient περάσματα παγανιστικής ουγγρο-ινδιάνικης ατμόσφαιρας, αφαιρώντας έτσι από τη συνολική εμπειρία τις κορυφώσεις εκείνες που συνοδεύουν το βραδύκαυστο των συνθέσεών του με τους Wovenhand.
Το τελευταίο τους άλμπουμ The Thresingfloor είχε την τιμητική του όπως φαίνεται και από το setlist (το αναρτώ στο τέλος), ωθώντας έτσι το σχήμα να ακολουθήσει ένα ακόμα πιο ψυχεδελικό μονοπάτι, ως προς τη ζωντανή απόδοση των τραγουδιών. Η φωνή του Edwards ηχούσε πάντως εξαιρετικά ευκρινώς, κάνοντας ιδιαιτέρως χρήση του echo μικροφώνου, ενώ ο γεμάτος και στιβαρός ήχος που προέκυπτε από τα κρουστά και τα μπάσα συνόδευσε ιδανικά τον Αμερικανό δημιουργό στη μυστηριακή απόδοση κάθε τραγουδιού. Παρότι αμήχανος, ο κόσμος καταχειροκρότησε τη μπάντα, ιδίως μετά το εκπληκτικό της encore –αν και μάταια στη συνέχεια περίμενε για μια δεύτερη επιστροφή στη σκηνή. Παρότι λοιπόν η συναυλία των Wovenhand δεν κυμάνθηκε συνεχώς σε υψηλά επίπεδα, φαίνεται ότι δεν άφησε κανέναν από τους παρευρισκόμενους παραπονεμένο. Μέχρι την επόμενη φορά, κύριε Edwards...
Setlist:
Heart And Soul
Sinking Hands
Threshing Floor
A Holy Measure
Raise Her Hands
His Rest
Orchard Gate
Kingdom Of Ice
Speaking Hands
Tin Finger
Your Russia
Winter Shaker
