O πάλαι ποτέ frontman των Soundgarden, έπειτα Audioslave και πλέον σόλο καλλιτέχνης μίλησε λίγο πριν την εμφάνισή του στο Rockwave Festival (θα εμφανιστεί πριν τον Robert Plant και μετά τους Europe, την πρώτη ημέρα, αύριο 29 Ιουνίου) στο Χάρη Συμβουλίδη.
 |
Σε λίγες μέρες σε περιμένουμε στην Αθήνα, στην ίδια σκηνή με τον θρυλικό Robert Plant και τους Europe. Πώς αισθάνεσαι;
Δεν φαντάζεσαι πόσο ενθουσιασμένος είμαι. Όχι μόνο που θα εμφανιστώ για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για την οποία έχω ακούσει πολλά καλά. Αλλά και γιατί θα μπορέσω να βρεθώ με τον Robert Plant, έναν από τους ήρωές μου. Ξέρεις, κάποτε ήταν να συμμετάσχω στην Page/Plant περιοδεία, αλλά έτυχε να είμαι απασχολημένος με προσωπικές ηχογραφήσεις και χάθηκε η ευκαιρία.
Ως τώρα, πόσο ικανοποιημένος αισθάνεσαι από την απήχηση του νέου σου προσωπικού album, Carry On;
Είμαι πολύ ικανοποιημένος, όλα δείχνουν μια χαρά. Αισθάνομαι ότι ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για εμένα και χαίρομαι που υπάρχει κόσμος ο οποίος να νιώθει πως τον αφορά. Πλέον το κοινό μου είναι αρκετά ετερόκλητο, υπάρχουν αυτοί π.χ. που προτιμούν την πιο Soundgarden πλευρά μου ή άλλοι που τους τραβάνε περισσότερο οι σόλο ηχογραφήσεις. Όλοι όμως βρίσκουν κάτι.
 |
Ορισμένοι θεώρησαν ότι η κίνησή σου να συνεργαστείς με τον παραγωγό Steve Lillywhite σηματοδοτούσε την επιθυμία σου να ηχήσεις λιγότερο «alternative» και να κινηθείς σε πιο mainstream μονοπάτια. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Είναι μια άποψη με την οποία δεν συμφωνώ, καθόλου. Πρώτα-πρώτα, ο Steve Lillywhite, ο κορυφαίος παραγωγός που θαυμάζω εγώ, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος καθιερώθηκε ως παραγωγός μερικών πολύ επιδραστικών post-punk ονομάτων της δεκαετίας του 1980, τα οποία κάθε άλλο παρά mainstream ήταν. Έπειτα, τι πάει να πει alternative; Στις μέρες μας δεν σημαίνει πια τίποτα, έχει χάσει την παλιά του σημασία. Πλέον η alternative μουσική είναι όσο κοινή είναι και η pop.
Το Carry On ηχεί λιγότερο επιθετικό, συγκρινόμενο με τα albums που έκανες ως τώρα με τους Audioslave. Θα έλεγες ότι αντικατοπτρίζει μια πλευρά του εαυτού σου η οποία δεν μπορούσε να εκφραστεί μέσα στη μπάντα;
Οπωσδήποτε, σε κάποιον τουλάχιστον βαθμό. Δεν γινόταν να είμαι ο ίδιος άνθρωπος ως σόλο δημιουργός και ως frontman των Audioslave. Η ευαισθησία είναι κάτι το ξέχωρο από τη μουσική που ενδιαφέρει τους Audioslave - και δεν το λέω αρνητικά αυτό. Εμένα με απασχολεί περισσότερο, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν με απασχολούν και τα πιο επιθετικά συναισθήματα.
 |
Αν σου ζητούσε κάποιος να συγκρίνεις το Carry On με τον προηγούμενο προσωπικό σου δίσκο, το Euphoria Morning, τι θα έλεγες;
Θα έλεγα ότι υπάρχουν κάποιες ομοιότητες, αλλά και μεγάλες διαφορές. Το Euphoria Morning ήταν αν θες ένας κάπως πιο επιθετικός δίσκος. Και ήταν επίσης φτιαγμένος κάπως πιο αυθόρμητα, πιο φυσικά. Στο Carry On έγινε πιο συστηματική δουλειά στο στούντιο, ακολούθησα βασικά μια άλλη νοοτροπία δημιουργίας. Υπολόγισε επίσης ότι τους δύο δίσκους χωρίζουν και οκτώ χρόνια...
Πώς προέκυψε το “You Know My Name”, το τραγούδι της τελευταίας ταινίας του James Bond;
Όλα βασικά άρχισαν με ένα τηλεφώνημα. Η πρόταση είχε ενδιαφέρον, το έψαξα όμως πολύ γιατί ήμουν απογοητευμένος από τα James Bond με τον Pierce Brosnan. Τώρα που το σκέφτομαι, θα έλεγα ότι γενικά τα δέκα τελευταία James Bond δεν μου άρεσαν. Το Casino Royale όμως είχε κάτι άλλο, μια φρεσκάδα, μια άλλη προσέγγιση. Έτσι μπήκα στο κλίμα με ενθουσιασμό. Και η συνεργασία με τον David Arnold βοήθησε πολύ, περάσαμε υπέροχα.
 |
Πρόσφατα είχες και ένα ατύχημα με μοτοσικλέτα, το οποίο φάνηκε αρκετά σοβαρό...
Θα μπορούσε να είναι πολύ σοβαρότερο. Ήταν μια επικίνδυνη κατάσταση, γιατί βασικά με παρέσυρε ένα μεγάλο φορτηγό. Αλλά υπήρξα τυχερός, ξέφυγα με μερικές μονάχα γρατζουνιές.
Σκέφτεσαι να συνεχίσεις ως σόλο καλλιτέχνης, ή προσανατολίζεσαι στο να στήσεις μια νέα μπάντα;
Δεν βρίσκω νόημα στο να ξαναφτιάξω μια ακόμα μπάντα. Ήμουν σε αυτή τη φάση ήδη από το 1999. Απλά τότε θεώρησα ότι οι Audioslave παρουσίαζαν μια ενδιαφέρουσα προοπτική και είπα ναι στη συνεργασία. Και δεν μετανιώνω καθόλου για το διάστημα μαζί τους, κάθε άλλο. Εγώ είμαι που έφτασα σε ένα σημείο όπου πλέον δεν καλύπτομαι από τους Audioslave, δεν είναι δικό τους το φταίξιμο. Από εδώ και στο εξής λοιπόν σκοπεύω να βγάζω μονάχα προσωπικές δουλειές.
Έξω από τη μουσική, τι άλλο περιλαμβάνει η καθημερινότητά σου;
Δεν υπάρχει και πολύς χρόνος έξω από τη μουσική, μου τρώει μεγάλο μέρος της ζωής μου, τόσο παίζοντας και συνθέτοντας, όσο και ακούγοντας. Πάντα όμως φροντίζω να ξεκλέβω όσο χρόνο μπορώ για τη γυναίκα μου και τα δύο μου παιδιά.
