Τάνια Σκραπαλιώρη

Είναι μια από αυτές της μικρές, μαγικές χαρές, που αν και ολοένα και σπανίζουν στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή με την έτοιμη και προγραμματισμένη υπερ-πληροφορία, πάντα θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να μας εκπλήσσουν, γιατί πολύ απλά έτσι είναι η μουσική: η χαρά της ανακάλυψης ενός τραγουδιού, μιας φωνής, μιας διασκευής πέρα από τα αναμενόμενα, από μια άγνωστη πηγή, πάνω και έξω από το ραντάρ σου που σε κάνει να θυμάσαι πώς είναι να ακούς και να γοητεύεσαι από κάτι νέο και απροσδόκητο, από έναν νέο καλλιτέχνη  που δεν είναι το επόμενο next best thing που ανακάλυψαν τα περιοδικά του εξωτερικού, ούτε σου έχει επιβληθεί από το οποιοδήποτε κανάλι διανομής, αλλά μόνο από την ενστικτώδη αντίδραση σε μια απλή κι απέριττη ακρόαση. 

Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτής της Alkyone, ένα κορίτσι που έσκασε στα ακουστικά και στις οθόνες μας πριν από περίπου έναν μήνα με μια ονειρική διασκευή σε ένα παραδοσιακό τραγούδι της Ηπείρου, καθισμένη στο πάτωμα των Underground Studios στη Θεσσαλονίκη, με τα ακουστικά της και μερικά συνθεσάιζερ αραδιασμένα μπροστά της. Το κομμάτι κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα και από κοινωνικό δίκτυο σε κοινωνικό δίκτυο, μπήκε αστραπιαία σε bootleg remix και αύξησε κατακόρυφα το ενδιαφέρον για τη νεαρή δημιουργό κάνοντας πολλούς από εμάς να την αναζητούμε και να θέλουμε να μάθουμε περισσότερα για αυτήν. 

Η Μαρία Ζλατάνη ζει και δημιουργεί στην Έδεσσα και είναι η Αλκυόνη -ένα από τα πιο φυσικά και όμορφα καλλιτεχνικά ψευδώνυμα που έχουμε ακούσει τελευταία. Και είναι η Αλκυόνη γιατί στα όνειρά της βλέπει συχνά ότι είναι πουλί και το μπλε είναι το αγαπημένο της χρώμα. Οπότε ήταν εξίσου φυσικό, ίσως, να κάνει το μεγάλο, πολυπόθητο για τόσους και τόσους νέους δημιουργούς "μπαμ" με ένα τραγούδι για πουλιά, με την υπέροχη διασκευή της στο "Ξενιτεμένα μου Πουλιά" , το παραδοσιακό ηπειρώτικο που τόσο έχει αγαπηθεί μέσα από δεκάδες ερμηνείες από τον Πετρολούκα Χαλκιά μέχρι τον Κωνσταντή Πιστιόλη, παρότι είχε και πρότερη YouTube παρουσία, επίσης με διασκευές σε τραγούδια όπως το "Society" του Eddie Veder και το "The Wolves (Act I and II)" των Bon Iver αλλά και φωνητικές συμμετοχές σε tracks του Transparent Man και του Ian Ikon

Λίγες εβδομάδες μετά από αυτή τη viral επιτυχία του youtube video της Alkyone, μεταξύ άλλων και με ένα χεράκι από τη σχετική ανάρτηση από τη δημοφιλή μουσική σελίδα "Κασετόφωνο" και μερικούς μήνες πριν την κυκλοφορία του πρώτου ολοκληρωμένου της album από indie label του εξωτερικού,  συναντήσαμε τη Μαρία δια της ηλεκτρονικής οδού, και με μεγάλη και αμοιβαία χαρά συζητήσαμε για την επιτυχία που σημείωσε με τη διασκευή της, τη ζωή ενός νέου δημιουργού στην ελληνική περιφέρεια και τα σχέδια της για το παρόν και το μέλλον. 

 

Από τα emails που ανταλλάξαμε κατάλαβα ότι το Αλκυόνη είναι το καλλιτεχνικό σου όνομα. Οπότε γιατί Αλκυόνη ; 

Είναι φόρος τιμής σε ένα όνειρο που είχα συχνά, μέσα στο οποίο ήμουν πουλί. Η αίσθηση ήταν τόσο έντονη, που με ακολουθεί και στον ξύπνιο μου μέχρι και σήμερα! Επίσης, η Αλκυόνη συγκεκριμένα είναι ένα είδος πουλιού που εκτός από την ιστορία και το μύθο που κουβαλάει, τυχαίνει να είναι και ντυμένη στα μπλε (τουλάχιστον η ράχη της). Περιττό να πω ότι αν ήμουν χρώμα, μάλλον θα ήμουν μπλε, οπότε η επιλογή μου φάνηκε πολύ φυσική! 
 

Η διασκευή σου στο «Ξενιτεμένα μου Πουλιά» έσκασε πριν μερικές εβδομάδες στο Κασετόφωνο και YouTube, έγινε, κατά κάποιον τρόπο viral, οι ακόλουθοι σου πολλαπλασιάστηκαν αστραπιαία και αν δεν κάνω λάθος μπαίνει ήδη σε bootleg remixes. Εσύ όμως ασχολείσαι καιρό με τη μουσική, έχεις ανεβάσει κι άλλες πολύ ιδιαίτερες διασκευές στο κανάλι στου στο YouTube και ετοιμάζεσαι να κυκλοφορήσεις κι ένα ολοκληρωμένο album. Θες να μας συστήσεις τον εαυτό σου, να μας πεις δυο λόγια για την πορεία σου μέχρι τώρα και πώς νιώθεις με αυτό το ξαφνικό breakthrough;

Τι να σας πω, θα ξεκινήσω λέγοντας ότι κατοικώ στα βουνά της Βόρειας Ελλάδας και το πραγματικό μου όνομα είναι Μαρία. Με τη μουσική ερωτεύτηκα από πολύ μικρή ηλικία, ακούγοντας τον μπαμπά μου να παίζει σε ένα παλιό πιάνο που είχαμε στο σπίτι. Κάπως έτσι, αποφάσισα ότι κι εγώ θέλω να ακολουθήσω τη μουσική και ξεκίνησα να σπουδάζω κλασικό πιάνο. Πάντα αγαπούσα το τραγούδι, αλλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ σοβαρά να το ακολουθήσω, μέχρι που, κάποια στιγμή κι ενώ πήγαινα στο πανεπιστήμιο, μοιράστηκα με τη δασκάλα του πιάνου μου μια ηχογράφηση από ένα τραγούδι και αυτό ήταν. Άρχισα να ηχογραφώ σταθερά στο στούντιο, εξερευνώντας ήχους και ψάχνοντας τι θέλω να πω μέσα από τη μουσική. Εκεί γνώρισα κι έναν από τους μόνιμους πλέον συνεργάτες μου, τον Σωτήρη Νούκα, τον οποίο πλέον θεωρώ οικογένεια. Δεν ξέρω αν μπορώ να αποκαλέσω όλο αυτό που συνέβη ως breakthrough, πάντως για μένα, ήταν ένα πρώτο βήμα προς ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό. Πιστεύω ότι αυτά είναι και τα πιο όμορφα ταξίδια!

 

 

Πώς αποφάσισες να διασκευάσεις το συγκεκριμένο τραγούδι και πώς νιώθεις με το αποτέλεσμα; Τι σημαίνουν για εσένα τα ηπειρώτικα και τα παραδοσιακά τραγούδια; Ποια είναι τα ακούσματά σου και οι επιρροές σου;

Ξέρεις, τα παραδοσιακά τραγούδια έχουν κάτι βαθύτερο που κουβαλάνε μέσα τους αναλλοίωτο ανά τα χρόνια, λες κι έχουν δικές τους ρίζες. Δεν είναι μαγικό αυτό; Κάποια τραγούδια δε, όποτε κι αν τα τραγουδήσεις, σε όποια εποχή, είναι θαρρείς κι έχουν γραφτεί σήμερα. Συνεχίζουν να μιλάνε για τα ίδια θέματα, ανθρώπινα και πανανθρώπινα. Ένα τέτοιο τραγούδι νιώθω ότι είναι και τα «Ξενιτεμένα μου πουλιά». Δυστυχώς ή ευτυχώς, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα αφήνουν τη φωλιά τους για έναν άλλον τόπο, καθώς και πάντοτε, κάποιοι θα μένουν πίσω ψιθυρίζοντας τραγούδια σαν κι αυτό. Όσον αφορά τις μουσικές επιρροές μου, είναι ένα μείγμα από κλασική, indie και κινηματογραφική μουσική, ατέλειωτες συναυλίες μελοποιημένης ποίησης, και ινδιάνικη μουσική να παίζει τα βράδια καθώς κοιμάμαι, όλα στην ίδια μαρμίτα. Όλως περιέργως, τα παραδοσιακά, τόσο από την Ελλάδα, όσο κι από άλλες χώρες, τα αγάπησα ως ενήλικη.

 

Πώς είναι για έναν νέο δημιουργό να μένει και να δημιουργεί στην ελληνική περιφέρεια;  Έχει γεφυρώσει η τεχνολογία το χάσμα μεταξύ πόλης και «επαρχίας»; Υπάρχουν πια περισσότερα ερεθίσματα ώστε να μην χρειάζεται να είσαι σε μια μεγάλη πόλη για να τραφείς καλλιτεχνικά; Θα άφηνες την Έδεσσα, άμεσα, για την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη ή ακόμα και το εξωτερικό;

Λένε ότι υπάρχουν δυο όψεις σε κάθε νόμισμα και το ασπάζομαι πλήρως. Η ουσία όμως, πιστεύω ότι δεν είναι πού κατοικείς σωματικά, αλλά πνευματικά. Κάποια πράγματα, καλά ή και κακά, όπου κι αν πας, μέσα σου τα κουβαλάς. Πιστεύω ειλικρινά ότι όποιος έχει την ανάγκη και τη θέληση να δημιουργήσει το οτιδήποτε, δεν περιορίζεται πραγματικά από κανένα τόπο. Ίσως εν μέρει, τεχνικά και πρακτικά. Σίγουρα μια μεγάλη πόλη σου προσφέρει σημαντικά ερεθίσματα, αλλά έμπνευση μπορεί να βρει κανείς παντού και ιδιαίτερα, στη φύση. Έχει μια ησυχία εκεί που δε βρίσκεις εύκολα σε μεγάλη πόλη. Η τεχνολογία έχει κάνει προσβάσιμα πολλά πράγματα που δεν ήταν παλιότερα κι έχει ανοίξει πολλές πόρτες. Ωστόσο, έχει κλείσει και πολλά παράθυρα, κυρίως αυτά που κατοικούν μέσα μας, οπότε δεν πιστεύω ότι είναι εκείνη που κάνει τη διαφορά. Και για να απαντήσω στην ερώτηση, δε θα απέρριπτα το ενδεχόμενο να μείνω οπουδήποτε στον κόσμο. Κάθε τόπος έχει ομορφιά και κάτι να προσφέρει. Απλά πιστεύω ότι ειλικρινά, πάλι στη φύση θα επιστρέφω. Άμα δε βλέπω βουνά, κάτι λείπει!

 ale_4454-1

 

Πώς ισορροπεί ένας νέος δημιουργός που πειραματίζεται με διασκευές και μουσική άλλων με την ανάγκη για δικές του συνθέσεις; Μπορούν τα covers να αποτελέσουν «παγίδα» για έναν νέο μουσικό και να εγκλωβιστεί σε αυτά;

Οι διασκευές κομματιών μπορούν να είναι όντως μεγάλη παγίδα, ωστόσο πιστεύω πως έχει σημασία πώς προσεγγίζει κανείς το κάθε κομμάτι. Το θέμα είναι να πιστεύεις πραγματικά αυτό που κάνεις και να το κάνεις με ειλικρίνεια. Όταν γίνεται αυτό, πάντοτε προκύπτει κάτι διαφορετικό από το αυθεντικό και μιλάει με άλλη φωνή. Προσωπικά, διαλέγω να κάνω διασκευές κομμάτια που τα αισθάνομαι πραγματικά, οπότε και δεν τα αισθάνομαι σαν ξένα. Αυτή είναι και η μαγεία. Για δικά σου κομμάτια ή και άλλων. Από τη στιγμή που τα μοιράζεσαι, σταματούν να είναι απόλυτα δικά σου και γίνονται παιδιά όλου του κόσμου.

 

 

Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε και το "Oh Mother" το πρώτο επίσημο single από το επερχόμενο ολοκληρωμένο σου album. Θες να μας μιλήσεις λίγο παραπάνω για αυτήν την επικείμενη κυκλοφορία; 

Λοιπόν, είμαι απίστευτα χαρούμενη που μπορώ πλέον να μοιραστώ ότι υπάρχει ένα full album 11 κομματιών προς κυκλοφορία, φτιαγμένο με περίσσια αγάπη. Το πόσοι υπέροχοι άνθρωποι και μουσικοί συσπειρώθηκαν για να γίνει αυτό το άλμπουμ, δε μπορώ να το περιγράψω, νιώθω πραγματικά ευγνώμων. Από όσους δουλέψαμε το ηχητικό κομμάτι, μέχρι όσους δούλεψαν πάνω στην οπτικοποίησή του, ήταν μια ομαδική δουλειά και πραγματική τιμή και χαρά να δημιουργείς πλάι σε τέτοιους ανθρώπους. Ηχητικά μιλώντας, το άλμπουμ είναι ένα μείγμα από indie-pop αναφορές, με έντονα cinematic στοιχεία και πρόκειται να κυκλοφορήσει στο σύνολό του την ερχόμενη άνοιξη από ανεξάρτητο label του εξωτερικού και υπό τη φτερούγα του παραγωγού και μουσικοσυνθέτη Αλέξανδρου Καρόζα.

 

Ποιο είναι το top 5 που θα βρούμε αυτή τη στιγμή στις playlists σου;

Αυτή είναι πολύ δύσκολη ερώτηση, καθώς δεν ξέρω τι να πρωτοαπαντήσω. Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι πάντοτε στο top 5 μου είναι όλο και κάποιο τραγούδι του Bon Iver, τον οποίο υπεραγαπώ! Αυτόν τον καιρό, θα πω ότι ακούω πολύ το “Flume”. Στο υπόλοιπο top 5, θα έβαζα το “November” του Max Richter, το “Varud” από Sigur Rόs, το “Liars” από Gregory Alan Isakov μαζί με τη Συμφωνική του Κολοράντο κι ένα Νανούρισμα από τη Μικρά Ασία, το οποίο έχει σκαλώσει μέσα μου καιρό τώρα.

 

Ποια είναι η εμπειρία σου με τις live εμφανίσεις; Προγραμματίζεις κάτι στο πλαίσιο της επικείμενης κυκλοφορίας; Με ποιον καλλιτέχνη ή μπάντα θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς στο άμεσο μέλλον;

Σαν πιτσιρίκι, ακολουθούσα τον μπαμπά μου σε ό,τι συναυλία και μουσική μάζωξη υπήρχε, οπότε οι live εμφανίσεις και οι συναυλίες είναι κάτι που έχει συνδεθεί με όμορφα πράγματα μέσα μου και αγαπώ ιδιαίτερα. Στο πλαίσιο της κυκλοφορίας έχουμε προγραμματισμένα κάποια πράγματα, αλλά θα ανακοινωθούν εν ευθέτω καιρώ. Σχετικά με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελα να συνεργαστώ, να πω την αλήθεια δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω ιδιαιτέρως, αλλά δε θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον. Νομίζω ότι θα συνεργαζόμουν με χαρά με οποιονδήποτε ταίριαζαν τα μουσικά μας χνώτα και κάνει πράγματα που πιστεύει με την ψυχή του. 

 

 Κάνεις σχέδια για τη μουσική σου στο μέλλον ή είσαι περισσότερο του εδώ και του τώρα; Και αν κάνεις ποια είναι αυτά;

Εδώ και τώρα και μελλοντικά, το μόνο πραγματικό σχέδιο είναι να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ, έτσι όπως το πιστεύω πραγματικά! Αυτό.

 

 

Instagram: https://www.instagram.com/alkyonemusic

Facebook: https://www.facebook.com/alkyonemusic

Web: https://www.alkyone.net

ale_4323

 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured

Best of Network

Δεν υπάρχουν άρθρα για προβολή