Πολυβραβευμένος και σημαντικός ερμηνευτής πιάνου ο Τίτος Γουβέλης, μα κι ένας ανήσυχος άνθρωπος, που δεν μένει ανενεργός. Είναι από αυτούς της γενιάς των 30+ οι οποίοι δεν περιορίζονται μόνο στην εκτέλεση κάποιων έργων και στην παρουσία τους σε συναυλιακούς χώρους, αλλά προσπαθούν επίσης να οργανώσουν τον τρόπο προβολής των Ελλήνων μουσικών και της εγχώριας μουσικής. Πρόσφατα λοιπόν ο Γουβέλης διοργάνωσε για δεύτερη χρονιά –μαζί με τη Μάιρα Μηλολιδάκη– τη σειρά συναυλιών «Μουσικοί Συν-ΤΟΝισμοί», πράγμα που μας έδωσε μια αφορμή να συναντηθούμε...
Πώς ξεκίνησε η όλη ιδέα με τους Μουσικούς Συν-ΤΟΝισμούς;
Ξεκινήσαμε πρόπερσι με τις Vexations του Erik Satie (το θέμα τους παίζεται 840 φορές σύμφωνα με παρότρυνση του συνθέτη), τις οποίες και παρουσιάσαμε από τις 9 μ.μ. μέχρι τις 1 μ.μ. της επόμενης μέρας στο BETON 7. Τότε σκεφτήκαμε ότι το BETON 7 μπορεί να γίνει ένας πολύ ωραίος συναυλιακός χώρος. Αντί έτσι για μια μεμονωμένη συναυλία, γιατί να μην έχουμε ένα μουσικό δρώμενο αποτελούμενο από πολλές και σπονδυλωτές συναυλίες; Όλοι οι άνθρωποι που ήρθαν και έπαιξαν πέρασαν πολύ ωραία, καθώς –μέσα σ’ όλα τα άλλα– είναι κι ένας χώρος με πολύ καλή ακουστική. Πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνει ένα σημείο συνάντησης των μουσικόφιλων και όχι μόνο. Δεν θα κρύψω βέβαια το γεγονός ότι βουτάμε στα βαθιά. Λογικό είναι, στην αρχή, να απευθυνθούμε σε φίλους μας. Το θέμα δεν είναι ότι ανταποκρίθηκαν όλοι οι μουσικοί. Το ζήτημα είναι ότι παίζουν έργα που έχουν ανάγκη να τα προβάλουν και δεν μπορούν εύκολα να τα παίξουν αλλού.
Ούτε στο Μέγαρο;
Το Μέγαρο είναι μείζων μουσικός χώρος. Εμείς δεν μπορούμε να φέρουμε μια μεγάλη ορχήστρα, δεν έχουμε τέτοια δυνατότητα. Αυτό που προσφέρουμε εμείς στους Έλληνες μουσικούς είναι η λευκή επιταγή να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς αφορισμούς. Στους τελευταίους Μουσικούς Συν-ΤΟΝισμούς, για παράδειγμα, ακούστηκε το έργο Φωνή Της Φάλαινας για ηλεκτρικό τσέλο, ηλεκτρικό φλάουτο και ηλεκτρικό πιάνο, το οποίο δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τη μουσική μίμηση της φωνής της φάλαινας. Οι εκτελεστές παρουσιάστηκαν με μάσκες επί σκηνής.
Δηλαδή, κάνετε το μεράκι σας;
Εντελώς!
Πραγματοποιείτε τα ηχητικά σας όνειρα...
Ναι... Κι αυτό έχει να κάνει με τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν στην κατοχή τους το BETON 7: και δεν είναι παρεμβατικοί και μας εμπιστεύονται. Ο χώρος άλλωστε ανήκει σε εικαστικούς καλλιτέχνες, συγκεκριμένα στον Μιχάλη Αργυρού.
Μπορείς, δηλαδή, να πιεις και το ποτό σου;
Αν μπορείς; Σε άλλους χώρους υπάρχει συνύπαρξη μπαρ και αίθουσας συναυλίας, κάτι που προσωπικά με τρομάζει. Το καλό του BETON 7 είναι το γεγονός ότι το μπαρ είναι διαφορετικό από τον συναυλιακό χώρο. Παίρνεις λοιπόν πρώτα το ποτό σου και μετά περνάς για τη συναυλία, ενώ με το τέλος της γίνεται και κάτι σαν μικρό πάρτυ στο μπαρ, όπου ο κόσμος συζητά με τους μουσικούς. Με αυτόν τον τρόπο ο θεατής μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με τον κόσμο της κλασικής μουσικής. Όταν παίξαμε τις Vexations, μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι στις 3 το πρωί ήρθε κάποιος νεαρόκοσμος που δεν περίμενες να τον δεις σε μια συναυλία κλασικής μουσικής. Κι αυτό ήταν ευτυχία για μας. Αν μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο, θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι.
Τι άλλες φιλοδοξίες έχεις σε σχέση με τους Μουσικούς Συν-ΤΟΝισμούς;
Πρώτον, να συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεύτερον, να αποκτήσει το BETON 7 ένα καλό πιάνο, ώστε να διευκολυνθεί η παρουσίαση κλασικού και ρομαντικού ρεπερτορίου –αυτό ελπίζω να το καταφέρουμε σύντομα. Απώτερη φιλοδοξία, να επεκταθούμε και σε συνεργασίες στο εξωτερικό.
Και πώς υποστηρίζεται αλήθεια το εγχείρημα, οικονομικά;
Οι μουσικοί συμμετέχουν αφιλοκερδώς. Το μόνο έσοδο είναι τα εισιτήρια. Φέτος μάλιστα κάναμε και ορισμένες κινήσεις που οδήγησαν στη μείωση του κόστους, καθώς πέρσι μπήκαμε μέσα 100€. Αν λέγαμε ότι αυτόν τον κύκλο συναυλιών τον χρηματοδότησε ο ιδρώτας των μουσικών, θα ήταν σωστό. Φέτος είχαμε, σε συνδυασμό με τη μουσική, και πολλές περφόρμανς και βίντεο. Με κάποια φειδώ, βέβαια, γιατί ένα τέτοιο εγχείρημα πρέπει να γίνεται προσεκτικά.
Μιλάς με ενθουσιασμό θιασώτη κάποιας νέας πολιτικής ιδέας. Θεωρείς αυτό που κάνεις ως πολιτική πράξη;
Αν προσπαθούμε να προστατεύουμε αυτά που κάποιοι άλλοι επιβουλεύονται, ναι. Αν ο Έλληνας μέσος πολίτης γίνει πιο πνευματικός και καλλιεργημένος, τότε θα ψηφίζει, θα ενεργεί έχοντας την απαραίτητη αισθητική θωράκιση. Αν οι Μουσικοί Συν-ΤΟΝισμοί συντείνουν στο να κάνουν τον Έλληνα πιο σκεπτόμενο, τότε είναι μια έμμεση πολιτική πράξη. Η τέχνη, άλλωστε, απευθύνεται τόσο στο μυαλό όσο και στην ψυχή.
Πιστεύετε ότι θα έχουν διάρκεια οι Μουσικοί Συν-ΤΟΝισμοί;
Αν καταφέρουμε να αγγίξουμε τις ψυχές των ανθρώπων, ναι. Να δημιουργήσουμε δηλαδή το πιστό εκείνο κοινό που σε ακολουθεί και στα εύκολα και στα δύσκολα. Μπορούμε να πούμε ότι ακόμα κι αν δεν είμαστε τα φανταχτερά ονόματα στη μαρκίζα, εντούτοις δουλεύουμε με αυταπάρνηση και ποιότητα. Γι’ αυτό και πιστεύουμε πως μπορούμε να αγγίξουμε τις ψυχές των ανθρώπων.
