Εισαγωγή
Μιας και ξεκινά το φετινό, βαρετό καλοκαιράκι και θεματολογία δεν βλέπω να έχουμε, ας κάνουμε μια επανάληψη στα βασικά για να αντιλαμβανόμαστε τις αρχές της μουσικής με τον ίδιο τρόπο, κάθε φορά που επικοινωνούμε. Στόχος μας θα είναι όπως πάντα η ψυχαγωγία και όχι η εκπαίδευση. Οι μεταλλοπατέρες και οι παππουδοροκάδες ας πάρουν τα κουβαδάκια τους και ας πάνε σε άλλη παραλία.
Κεφάλαιο 1ο - Η Γέννηση του Ροκ
Φίλοι μου καλοί, πιστεύω όλοι έχετε διαβάσει άπειρα άρθρα για το πως δημιουργήθηκε το ροκ, για το αν είναι μουσική των λευκών ή των μαύρων, για το αν είναι εξέλιξη των μπλουζ και άλλα πολλά, τρομερά αδιάφορα για την Επιτροπή. Για εμάς το ροκ γεννήθηκε πολύ πριν τα 50s. Υπολογίζουμε γύρω στο 1704 έως και το 1750, ο αρχι-χτζμτλς Johann Sebastian Bach έγραψε την περίφημη Toccata του, το πρώτο αυθεντικά rock κομμάτι. Mπορεί στο πιάνο να μην σου γεμίζει το μάτι, όμως αν το ακούσεις full electricity ανασταίνει και τον Chris Oliva (η έκφραση λέει «και πεθαμένο» αλλά ήθελα να δώσω έμφαση επί του συμφωνικού rock). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Μπαχ έζησε και μεγαλούργησε την εποχή του μπαροκ, μια πρώιμη εκδοχή του ροκ χωρίς μπαρ, κάτι περίπου σαν αυτό που ζούμε αυτό το καλοκαιράκι. Θα μπορούσα να σας βάλω link από youtube με τις αναρίθμητες διασκευές σε κιθάρα. Όμως, επειδή εδώ σας προσφέρω υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, σας βρήκα διασκευή από τους Ολλανδούς Ekseption, του 1973 να παίζουν το κομμάτι με full band και σωστά, όπως πρέπει ,με τα σολίδια σε μπάσο και mellotron να ΧΥΝ.
Κεφάλαιο 2ο - Το Ροκ’ν’Ρολ συναντά τους Λευκούς στα 50s
Η πρωτο-ροκ μουσική έκανε πολλούς κύκλους - περίπου σαν το δαχτυλίδι του Φρόντο. Πέρασε από πολλά δάχτυλα και ευτυχώς το βρήκε ένας τυπάκος, ο οποίος, σαν άλλο χόμπιτ, δεν γέμιζε το μάτι κανενός. Ήταν και μαύρος. Κάπου εκεί το κέφι, ο χορός, τα κρουστά, ο ρυθμός τους και κυρίως η απανθρωπιά που γνώρισαν και γνωρίζουν οι άνθρωποι με σκούρο χρώμα δέρματος, ενώθηκαν με τις τεχνικές, τις τεχνοτροπίες, τις γνώσεις και το marketing των λευκών, σαν το χέμο με το γάλα. Και προέκυψε μια από τις πιο όμορφες μουσικές. Blues λοιπόν, με πνευστά, κιθάρες, drums, κόντραμπάσο και πιάνο ρε μλκς. Πιάνο όπως δεν έχει ξαναπαιχτεί ποτέ. Κάπου εκεί φτάνουμε σε μια πολύ όμορφη ταινιούλα με τίτλο Don't Knock The Rock. Οι λευκοί κάθονται στα τραπέζια τους γύρω γύρω σαν το Στην Υγειά μας ρε Παιδιά, ασούμε. Και στην μέση του πλατό ένας μικρός, μαύρος τυπάκος να δημιουργεί ένα νέο είδος μουσικής. Προσωπική μου γνώμη, η παραπάνω εικόνα κατούρησε τον Elvis και την όμορφη, pop φασούλα του, all the way.
…συνέχεια στο επόμενο Παρατηρητήριο.
Αυτή την εβδομάδα ακούσαμε το πολύ αξιόλογο, παρθενικό EP των The Sullen που παίζουν αυτό το γοτθικό, λίγο μπλακ, λίγο ντουμ metal που σε μένα θυμίζει τις παλιές καλές εποχές των Rotting Christ τoυ A Dead Poem και Khronos πριν αποφασίσει ο Σάκης να σοδομήσει και τις αρχαίες γλώσσες των Βαβυλωνίων και των Ινδών. Τρία κομματάκια, έχουν και διαφορετικό εξωφυλλάκι όμορφης αισθητικής, ο ήχος είναι τούμπανο, το παλικάρι ξέρει καλά αγγλικά. Εγώ είμαι κομπλέ.
Από Σουηδία μεριά, ακούσαμε το πρώτο album των Sweven, που είναι ουσιαστικά η πιο σωσμένη μετεξέλιξη των death metallers Morbus Chron. Ακόμα death metal νομίζουν ότι παίζουν, μην φοβάστε. Όμως άκουσαν και λίγο prog rock και λίγο psych, ίσως θέλουν να γίνουν η νεκρομεταλλική εκδοχή των Oranssi Pazuzu. Αν δεν κουρευτούν, χαρά στα σκέλια τους δεν βρίσκουν. Φιλική Συμβουλή.
Αυτά, για την τρέχουσα εβδομάδα. Class dismissed.
