Το 1924 κυκλόφορησε η δεύτερη συλλογή του Pablo Neruda, με τίτλο Είκοσι ερωτικά ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο. Αν και μόλις 20 χρονών τότε ο Χιλιανός ποιητής, κατάφερε να συμπυκνώσει στα λόγια του όλον τον πόνο, τη μαγεία, το ανεξέλεγκτο, τη ματαιότητα, το ανέφικτο, τον πόθο και την πάλη της αιωνιότητας με το παρόν, που ακολουθούν και συντρέχουν με τον έρωτα.
Η Taylor Swift στο video clip της νέας δεκάλεπτης εκδοχής για το "All Too Well " που σκηνοθέτησε η ίδια και ανέβηκε στο YouTube πριν τρεις ημέρες, επέλεξε μια ατάκα του Neruda απ’ το συγκεκριμένο βιβλίο για να προλογίσει την ιστορία που αφηγείται. “Love is so short, forgetting is so long”.
Οι λέξεις αυτές τοποθετημένες στη σωστή σειρά και με αυτόν τον τρόπο, λειτούργησαν ιδανικά και ως εστία φωτός για να περπατήσουμε στο σκοτεινό και βασανιστικό μονοπάτι του χωρισμού της (σ.σ. με τον Jake Gyllenhaal), τον οποίο δημοσιοποίησε με τους στίχους της το 2012, στο -διάρκειας 5 λεπτών τότε- τραγούδι "All Τoo Well" που κυκλοφόρησε με την πρώτη έκδοση του άλμπουμ της Red. Και αν μέχρι στιγμής με τις παραπάνω αναφορές, έχετε αναρωτηθεί ήδη δύο φορές γιατί η Swifty (ένα από τα nicknames της) ασχολείται ξανά με ένα παλιό της τραγούδι από έναν δίσκο που έχει ήδη κυκλοφορήσει, πιθανόν να μη γνωρίζετε πως η Tay (άλλο ένα nickname της) τον Ιούνιο του 2019 μέσω ενός post στο tumblr προφίλ της, ανακοίνωσε πως θα προσπαθήσει να γίνει κάτοχος των δικαιωμάτων των τραγουδιών της και έτσι έχει μπει πάλι στο studio για να τα ηχογραφήσει απ’ την αρχή, κυκλοφορώντας τα πλέον σε άλλη δισκογραφική και όπως αυτή τα ονειρεύεται. Ήδη, τα άλμπουμ Fearless (Taylor's Version) και Red (Taylor's Version) έχουν ολοκληρωθεί.
Βέβαια, η διαχρονικότητα του θέματος (έρωτας) και η (συνήθως) αναπόφευκτη κατάληξη του, καθιστά το "All too well" ένα (για πάντα) επίκαιρο τραγούδι. Η θεματολογία του φυσικά, δεν είναι αρκετή για να το τοποθετήσουμε σε σχετική λίστα με τα "must listen" τραγούδια χωρισμού. Αυτό που το κάνει – ίσως – "one of a kind" ή τέλος πάντων "one of the best" και σίγουρα όχι "of the rest", είναι η δυναμική του αφήγηση μέσω στίχων όπως “We're singin' in the car, getting lost upstate / Autumn leaves fallin' down like pieces into place”, “After plaid shirt days and nights when you made me your own / Now you mail back my things and I walk home alone“ και “Cause there we are again in the middle of the night / We're dancin' 'round the kitchen in the refrigerator light”.
Αφού έχεις δημιουργήσει (και σίγουρα έχεις ζήσει κιόλας) στο μυαλό σου αυτές τις όμορφες εικόνες, στίχοι όπως “You said if we had been closer in age, maybe it would've been fine / And that made me want to die” και “And you call me up again just to break me like a promise / So casually cruel in the name of bein' honest”, προκαλούν συναισθηματικά ρίγη. Ταυτόχρονα δε, ακούγονται μεγάλες αλήθειες, εκκωφαντικές, και όχι με την ηχητική έννοια του χαρακτηρισμού, αλλά με τη βαθύτερη ανάλυση τους. “And I know it's long gone and / That magic's not here no more / And I might be okay, but I'm not fine at all” και “And I was thinkin' on the drive down, "Any time now, He's gonna say it's love," you never called it what it was / 'Til we were dead and gone and buried”. Οι στίχοι αυτοί έρχονται να σε ταρακουνήσουν υπενθυμίζοντας σου αυτές τις αλήθειες, την αλήθεια του πως ναι, μπορεί να είσαι εντάξει μακρία του/της, αλλά ουσιαστικά, δεν είσαι καλά. Πως αν δεν ονομάσεις αγάπη αυτό που νιώθεις, αν φοβάσαι να το πεις, αυτό που έχεις θα χαθεί.
Η Taylor Swift ανέκαθεν συνήθιζε να σκαλίζει το ημερολόγιο της για να ξεθάβει κομμάτια του εαυτού της και σημεία της ζωής της, με σκοπό να τα μετατρέψει σε "κάτι" που ο κόσμος θα μπορέσει να ταυτιστεί. Αυτό έκανε ακριβώς και με το "All too well", όταν αποφάσισε να γράψει το τραγούδι το 2011 και ζήτησε σχετική βοήθεια και καθοδήγηση από την Liz Rose, προκειμένου όλα αυτά που θέλει να πει και να εξιστορήσει, να φιλτραριστούν και να μπουν σε μια σειρά. Το ημερολόγιο της έγινε αντικείμενο μελέτης εκείνες τις ημέρες και το τραγούδι τελικά πήρε σάρκα και οστά. Τα ποσοστά τα πήρε ο manager της, Scooter Braun, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, για κάποιο άλλο, ίσως, άρθρο.
Για την βασική προώθηση του "All too well (Taylor’s Version)", που είναι και ο "νέος" του τίτλος, η Tay Tay (τελευταίο nickname, σταματάω εδώ) έκανε ένα σερί εμφανίσεων στις top εκπομπές της αμερικάνικης τηλεόρασης. Συνέντευξη στο Tonight Show του Jimmy Fallon, με τις κλασικές νερόβραστες κολακείες του παρουσιαστή συνοδευόμενες από άβολα γέλια και στο Late Night του Seth Meyers, όπου φόρεσε το δικό της "revenge dress" με αποδέκτη τον Scooter Braun (σ.σ. όρος που είχε αποδοθεί σε φόρεμα της Πριγκίπισσας Νταϊάνας σε μια δημόσια εμφάνιση της το ’94, όταν εκείνο το βράδυ στην τηλεόραση θα προβαλλόταν ένα ντοκιμαντέρ που αφορούσε τον άντρα της, Πρίγκηπα Κάρολο, με αναφορές στην εξωσυζυγική του ζωή. Με το συγκεκριμένο φόρεμα, η Νταϊάνα έσπασε το Βασιλικό πρωτόκολλο που δεν επέτρεπε να εμφανίσει σε δημόσια θέα τους ώμους της.). Οι συμβολισμοί όμως δεν κέρδισαν τόσο τις εντυπώσεις, όσο το live performance της για το Saturday Night Live, όπου για πρώτη φορά στα 41 χρόνια του SNL, ο καλεσμένος καλλιτέχνης δεν τραγούδησε δύο φορές, αφού η Taylor Swift αποφάσισε αυτόν τον χρόνο να τον δώσει σε μια μόνο της εμφάνιση, για το δεκάλεπτο πλέον "All too well".
https://www.youtube.com/watch?v=J2uxc01fUXU&feature=youtu.be
Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένας συντάκτης, ο οποίος αποφασίζει να ασχοληθεί και να γράψει για την Taylor Swift, είναι πως δυσκολεύεται να περιοριστεί και να μαζέψει το μέγεθος του κειμένου. Η προσωπικότητα, η δισκογραφική πορεία και η καλλιτεχνική της πλευρά , είναι ένας δαιδαλώδης δρόμος που πρέπει να διασχίσεις προκειμένου να καταλήξεις σε κάποιο συμπέρασμα. Σε αντίθεση με τον έρωτα, τον οποίο ο Neruda έχει περιγράψει τόσο απλά και η ίδια τον έχει τραγουδήσει τόσο αληθινά. Love is so short, forgetting is so long. And I remember it, all too well.
