Την εποχή που οι Cypress Hill έγραφαν το “Rap Superstar”, οι τάσεις της rap (hip hop) μουσικής και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ήταν παραπάνω από ενθαρρυντικές για όσους τότε ξεκινούσαν. Η διαμάχη Ανατολικής και Δυτικής Ακτής στα μέσα των 90s μπορεί να προκάλεσε σημαντικές απώλειες, αλλά παράλληλα άφησε την παρακαταθήκη μιας βιομηχανίας, της εκ νέου «μαύρης», αστικής (εκ του urban) μουσικής, που έμελλε να είναι και αυτή με το μεγαλύτερο αντίκτυπο στις επόμενες γενιές. 

 

Mέχρι το 2007, το περιοδικό XXL (που γράφει αποκλειστικά για rap μουσική, διαδεχόμενο σε δημοτικότητα το εμβληματικό The Source), είχε αποφασίσει ότι οι rookies στη rap βιομηχανία ήταν τόσοι που μια ετήσια λίστα με τα πιο φρέσκα ονόματα στον χώρο ήταν απαραίτητη. 

 

Το “Annual Freshman Class” που σήμερα είναι η τάξη με τους πιο φρέσκους ράπερ κάθε χρονιάς, έχει βαρύτητα τέτοια που στις εποχές των ζωντανών εμφανίσεων μπορούσε να προσθέσει τουλάχιστον 3 μηδενικά στις αμοιβές των εκάστοτε MCs που βρίσκονταν στην λίστα. 

 

Κάπως έτσι, το “Rockstar” του Da Baby που κυκλοφόρησε 17 Απριλίου του 2020, είναι η τρανή απόδειξη ότι το σπουδαιότερο κομμάτι της σύγχρονης μουσικής βιομηχανίας, αυτό της rap μουσικής, είναι σημαντικό να «τρέχει» από πιτσιρικάδες που έχουν το flow, το στυλ, τις ρίμες και beats ικανά να προσφέρουν απανωτές επαναλήψεις στις ψηφιακές πλατφόρμες και τα κινητά. 

 

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές για τον κύκλο ζωής του πάντα εξελίξιμου rap ήχου, που και στη χώρα μας είναι επίσημα το επικρατέστερο μουσικό είδος, ακόμα και αν η εκπαίδευση των Ελλήνων στην προ διαδικτύου εποχή ήταν ελάχιστη. Μπορεί μπάντες όπως οι Cypress Hill ή οι Beastie Boys και καλλιτέχνες όπως ο Snoop Dogg ή ο Eminem να έκαναν πίσω στον χρόνο τα εξώφυλλά τους σε εκδόσεις όπως το Ποπ+Ροκ αλλά ποτέ δε θα μάθουμε πόσο διαφορετική θα ήταν η αποδοχή του ήχου, αν την ίδια περίοδο στις μέσα σελίδες καλύπτονταν αναλυτικά και λιγότερο εμπορικά ονόματα όπως ο Biz Markie, o Cam’ron ή οι κλίκες της Company Flow, της Stones Throw.

 

Fast forward στο σήμερα και στη λίστα με τις 7 πιο σημαντικές περιπτώσεις για το παρόν και το μέλλον του ήχου -όχι μόνο από την αγορά της Αμερικής, αλλά και από την Αγγλία και την Αυστραλία- καθώς και 3 ονόματα που είναι ικανά να δημιουργήσουν τα νέα κύματα στην εγχώρια σκηνή. 

 

1. Westside Gunn (και όλο το κίνημα της Griselda)

 

 

Οι για χρόνια αγαπημένοι ράπερ των σούπερσταρ παραγωγών και MCs επιτέλους γνωρίζουν τη μαζική αποδοχή που τους αρμόζει. Μπορεί ο Westside Gun να έστησε την Griselda Records πίσω στο 2012, αλλά χρειάστηκε το WWCD  του 2019, το From King To A GOD του 2020 για τους Conway The Machine και το φετινό The Plugs I Met 2 του Benny The Butcher για να απογειώσει την κολεκτίβα που πήρε το ονομά της από την βασίλισσα του ναρκοεμπορίου Griselda Blanco. 

 

Από το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, υπερήφανοι αναβιωτές του Westside ήχου, στο WWCD πήραν τις ευλογίες του Raekwon των  Wu Tang, παράλληλα υπέγραψαν στην Shady Records του Eminem και είναι οι αγαπημένοι παραγωγών όπως ο Flying Lotus. Χωρίς να το πολυαναλύουν, η παλιάς κοπής ροή και οι ρίμες τους βγαίνουν αβίαστα, απομακρύνοντας τη νέα γενιά από τη πολυφορεμένη trap, κάνοντας το oldschool και τα έξυπνα μουσικά samples να ακούγoνται πάλι φρέσκα. Παράλληλα, η Αrmani Caesar είναι ό,τι πιο κοφτερό συμβαίνει αυτή την στιγμή στο γυναικείο ραπ.

 

 

 

2.  Hotboii (+ $ΝΟΤ και η σκηνή της Φλόριντα)

 

 

Η σκηνή της Φλόριντα, που τα τελευταία χρόνια έχει αναδείξει ονόματα όπως οι Kodak Black, Smokepurpp, Denzel Curry, επιστρέφει με δύο μελωδικούς ράπερ κοντά στα 20. Ο Hotboii που πέρσι κέρδισε προσοχή με το “ Don’t Need Time” γυρισμένο στην κηδεία ενός εκ των φίλων του, έχει τα χαρακτηριστικά dreads και είδε το άλμπουμ Double O Baby να παίρνει πολυεθνική διανομή και να του αποδίδει εξαψήφια streams που επιβεβαιώνουν ότι ο συνδυασμός από ζόρικες ρίμες και μελωδικές ερμηνείες, έχει έρθει για να μείνει.  

 

*Ο $NOT, με βασικές επιρροές τον Denzel Curry και τον Tyler Τhe Creator, χρησιμοποίησε την αναγνώριση από τη Soundcloud πλατφόρμα για να υπογράψει με την 300 Entertainment του Lyor Cohen και πλέον στα 23 του μπορεί σε κομμάτια σαν το “Μean” (με τη βοήθεια του σκηνοθέτη Cole Bennett και του καναλιού Lyrical Lemonade) να πλασάρει το χαμηλών τόνων προφίλ του, προκειμένου να ξεκινήσει την rap σούπερσταρ αναρρίχηση. 

 

 

 

3. Guapdad 4000 

 

 

Επηρεασμένος από τον Andre 3000 των Outkast, προφανώς. Είναι η πιο μελωδική περίπτωση ράπερ στην λίστα και έρχεται από το Όκλαντ με καταγωγή κατά το ΄θμισυ από τις Φιλιππίνες. Φλερτάρει ξεκάθαρα με το r&b στο πολυεθνικό (για την Warner) ντεμπούτο του 1176 και παρά τις αμφιλεγόμενες κριτικές, είναι η περίπτωση του καλλιτέχνη που μπορεί να φέρει εμπορικά χιτ, ακόμα και αν χρειάζεται να θυσιάσει ένα μέρος της τέχνης. Πάντως, ο Thundercat δεν είχε κανένα πρόβλημα να τον εντάξει στο remix του "Dragonball Durag" μαζί με τον Smino.  

 

 

 

4. Maasai 

 

 

H Maasai είναι η ράπερ που ακούνε οι άλλοι νέοι ράπερ για να εμπνευστούν. Mόνο που δεν έχει καμία διάθεση να γίνει εμπορική και δε γυαλίζει για κανέναν τον ήχο της που καμαρώνει για τις jazz ρίζες του. Αναβιώνει το hype που έκανε μεγάλο στους underground κύκλους «ακραίους» MCs όπως o Earl Sweatshirt. Στην ουσία είναι ποίηση αυτό που δημιουργεί και ξεκάθαρα υψώνει με τον πιο καλλιτεχνικό τρόπο τη φωνή της ενάντια σε οτιδήποτε κρατάει πίσω τη νέα γενιά μουσικών. Με βάση το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

 

 

 

5. Tobe Nwigwe 

 

 

O 37χρονος νιγηριανής καταγωγής Tobe Nwigwe από το Χιούστον δε θα είχε λόγο ύπαρξης σε αυτή την λίστα, αν δεν υπήρχε το περσινό Black Lives Matter κίνημα και η ερμηνεία του στα 44 δευτερόλεπτα του “I Need You” με αναφορές στην δολοφονία της Breonna Taylor που τον έκαναν viral και σημαία των ανεξάρτητων ράπερ, μετά από αυτό το εξαιρετικό άρθρο των Times.  Πρώην επαγγελματίας παίχτης του ράγκμπι, στράφηκε με επιτυχία σε αυτό που πραγματικά τον γεμίζει, με την άμεση υποστήριξη της οικογένειάς του. Το πραγματικό american dream, χωρίς πολύ μακιγιάζ και επιτέλους, μια ώριμη φωνή που έχει κάτι να προσθέσει και δεν επαναπαύεται στις δάφνες του 90s rap παρά το μεγάλο της ηλικίας του. 

 

 

 

6. Black Noi$e (+Armand Hammer)

 

 

Ο παραγωγός Black Noi$e από το Ντιτρόιτ κυκλοφόρησε πέρσι το πρώτο του ολοκληρωμένο άλμπουμ Oblivion για την Ten Cresida του Earl Sweatshirt και προσέθεσε λίγη σοβαρή (πλην σύντομη) ψυχεδέλεια στις ρίμες των εναλλακτικών MCs Earl Sweatshirt, Danny Brown, bbymutha, Pink Siifu που συμμετείχαν. 

 

*Από την άλλη το δίδυμο των Armand Hammer μπορεί να μετράει στο underground φήμη ανάλογη της Criselda παρέας, έχοντας κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ σε τέσσερα χρόνια, αλλά είναι η μόλις προ ημερών συνεργασία τους με τον Alchemist (τον παραγωγό που ανέδειξε το ταλέντο του Action Bronson, μεταξύ άλλων) στο άλμπουμ Haram που αναμένεται να εκτοξεύσει σε σχεδόν mainstream επίπεδα το όνομά τους. 

 

**Για πιο mainstream beatmaking rap τσεκάρετε όλες τις παραγωγές του Kenny Beats  και για πιο underground -σχεδόν καλειδοσκοπικά- beats αυτά του Airospace. 

 

 

 

7. Genesis Owusu (+ENNY)

 

 

 

O Genesis Owusu, γεννημένος στην Γκάνα, βρήκε τον hip hop δρόμο του στην Αυστραλία και πλέον κυκλοφορεί για λογαριασμό της House Anxiety, του βρετανικού boutique label που έχει αναδείξει παγκόσμια ονόματα όπως ο King Krule, η Courtney Barnett και η Vagabon, μεταξύ άλλων. Ίσως το πιο indie crossover όνομα αυτού του αφιερώματος.

 

*Για την EΝΝΥ από το Νοτιοανατολικό Λονδίνο θα ακούσετε σίγουρα στο άμεσο μέλλον. Λίγες έχουν το χάρισμα για αυτές τις ρίμες, το τέλειο flow με ελαφριά grime ταυτότητα και κυρίως, την r&b λυρικότητα. Καθόλου τυχαία τα "Peng Black Girls" και "He’s Not Into You" έχουν αρχίσει και γράφουν εκατομμύρια plays. 

  

**Εννοείται ότι η βρετανική αγορά που έδωσε στον κόσμο το grime και  την τρέχουσα drill μόδα (ενώ παράλληλα ξέρει από το σωστό boom-bap rap), αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς και έχει τουλάχιστον μία ακόμη δεκάδα για να μελετήσει κανείς σε βάθος. Εν τάχει, από τα νέα ονόματα του είδους που απασχολούν τα μουσικά μέσα αξίζει να τσεκάρετε την κολεκτίβα των #98, την βασίλισσα του βρετανικού drill Ιvorian Doll  , την R.A.E. που αναβιώνει με στυλ τα  90s και τον εμπορικό  Frosty , κάτι σαν το νέο βασιλιά του UK drill με σπέκια από σούπερσταρς όπως ο Kodak Black. 

 

---

 

Στα εγχώρια δρώμενα, ένα βασικό χαρακτηριστικό είναι η μη έγκυρη, εμπεριστατωμένη και στην ώρα της κάλυψη του είδους από κάποιο μουσικό μέσο. Πρακτικά, οτιδήποτε συμβαίνει -στο δημοφιλέστερο κατά τ' άλλα μουσικό ιδίωμα της hip hop- εμφανίζεται στην πολύτιμη Greek Rap Game λίστα, ενώ όσοι υποστηρίζουν ότι το παιχνίδι έχει μεταφερθεί σε forum online παιχνιδιών, στο TikTok ή σε Instagram stories, ξεχνούν ότι εκεί γίνονται στην ουσία εμπορικές συναλλαγές και όχι ουσιαστική προώθηση. Δηλαδή, σπάνια θα μάθει κανείς για νέα ονόματα, μιας και εκεί περισσότερο ανακυκλώνονται νέα σχετικά με επερχόμενες κυκλοφορίες καταξιωμένων καλλιτεχνών. Αναμενόμενο. Η Ελλάδα είναι μικρή αγορά, οι ράπερ που χιτάρουν είναι ακόμα ανάμεσα στα 20 και τα 35, οπότε δεν έχουν νόημα να αφήσουν μερίδιο της πίτας στους μικρότερους. 

 

Παρόλα αυτά, τα παρακάτω ονόματα, αν και από πολλούς θεωρούνται ακόμη underground, αξίζουν της προσοχής σας. 

 

EXPE 

 

 

Expe, όπως expensive, εκ του Ακριβή, που είναι το όνομά της. Στα 27 της και με έδρα τη Θεσσαλονίκη, κυκλοφόρησε μόνη της το Laguna τον Δεκέμβρη που πέρασε και με τη διαπεραστική φωνή της μπορεί το ίδιο άνετα να τραγουδήσει μελωδίες που θυμίζουν ΜΠΛΕ αλλά και να ραπάρει πάνω σε σχεδόν grime ταχύτητες. 

 

 

Mel x Norm 

 

Ο Μel και ο Νorm επίσης από την σκηνή της Θεσσαλονίκης, συνεχίζουν να ποντάρουν στην trap και το autotune. Από τα ονόματα που ανεβαίνουν. 

 

 

 

Complex Shadow

 

 

Από το crew των ATH Kids, o Complex Shadow ραπάρει στα αγγλικά, χρησιμοποιεί σαν επιπλέον όπλο τις κιθάρες των Bombing The Avenue και γίνεται ολοένα και πιο παραγωγικός. Κυκλοφόρησε το πρώτο abum του Unharmed μέσα στο 2020 και αυτές τις ημέρες ακολούθησε το Hard To Kill. Προτιμάει τα σκοτεινά vibes και τις rock κιθάρες. Tα beats και η προφορά σηκώνουν βελτίωση.