(συνέχεια από εδώ)
Bring out the charge of the love brigade
Το 1985 θα ξεκινούσε ευτυχισμένα για τον Freddie Mercury, αφού θα σχετιζόταν με τον άντρα που έμεινε μαζί του περισσότερα χρόνια απ' τον καθένα: ο Jim Hutton ήταν ένας Ιρλανδός κουρέας, τον οποίον γνώρισε σε ένα γκέι κλαμπ του Λονδίνου· κι από τον Μάρτιο ήδη εκείνης της χρονιάς, ήταν επισήμως μαζί.
Στις 29 Απριλίου κυκλοφορεί το Mr. Bad Guy, το πρώτο του προσωπικό του άλμπουμ, ενώ λίγο μετά η μπάντα θα λάβει ένα –σωτήριο, αφού όπως είπαμε, είχαν μπει σε πολλές μαύρες λίστες λόγω της συναυλίας στη Νότια Αφρική– τηλεφώνημα από τον Bob Geldof. «Θέλετε να παίξετε στο Live Aid, που θα γίνει το καλοκαίρι σε πολλές πόλεις του κόσμου;», τους ρώτησε. Στην απάντηση «ο Freddie δεν τα πάει και πολύ καλά με αυτές τις εκδηλώσεις», ήρθε άμεση η ατάκα του Geldof: «πείτε σε αυτήν τη γριά αδελφή πως θα είναι το μεγαλύτερο μουσικό γεγονός που διοργανώθηκε ποτέ». Και δεν είχε και άδικο, αφού η εμφάνισή τους στο Live Αid τους ξαναέβαλε για τα καλά στον μουσικό χάρτη και έδωσε παράταση στην καλλιτεχνική τους ζωή, παρά τα οποία μουσικά και πολιτικά ατοπήματα των τελευταίων χρόνων.
Αρχικά, μάλιστα, ήταν να ακυρώσουν, αφού την τελευταία στιγμή ο Mercury ανέβασε υψηλό πυρετό λόγω μιας μόλυνσης στον λαιμό. Αλλά έσφιξε τα δόντια, όπως οι ποδοσφαιριστές που παίζουν με μπανταρισμένο κεφάλι, και βγήκε να τραγουδήσει. Αν τον δείτε στο ΥouΤube, σε κάποιο βίντεο από εκείνη την ημέρα, να θυμάστε ότι τραγούδησε με κλεισμένο τον λαιμό του και τον πυρετό στα επίπεδα του γνωστού κομματιού της Κωνσταντίνας. Οι Queen βγήκαν στη σκηνή του σταδίου Γουέμπλεϊ στις 6.40 το απόγευμα, ώρα Αγγλίας. Κι όπως θυμάται σήμερα ο Geldof, ο οποίος βρισκόταν σε ένα VIP δωμάτιο, «σκέφτηκα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ποιοι είναι αυτοί που κατάφεραν και παίζουν τόσο καλά;». Τελικά κατάφεραν κι επισκίασαν όχι μόνο τους δεύτερους καλύτερους U2 (τους οποίους, ειρήσθω εν παρόδω, είχαν την ευκαιρία να πάρουν μαζί ως support μπάντα σε μια περιοδεία, αλλά ο ίδιος ο Mercury είπε όχι, επειδή «δεν άντεχε το διαρκές κήρυγμα του τραγουδιστή τους»), αλλά κυρίως όλη την κακοδαιμονία των 3 προηγούμενων ετών. Κι έκαναν μια νέα αρχή –που συνέπεσε όμως με το τέλος.
Τα 39α γενέθλια του Freddie γιορτάστηκαν με κάθε επισημότητα: ο Mercury έκλεισε ένα κλαμπ του Μονάχου και μετέφερε με δικά του έξοδα από το Λονδίνο 300 καλεσμένους, τους οποίους κατόπιν έβαλε να μείνουν στο Χίλτον της βαυαρικής πόλης. Ο λογαριασμός ξεπέρασε τις 50.000 λίρες, ενώ το πρωί της 6ης Σεπτεμβρίου 1985 βρήκε τους …300 του Freddie να επιστρέφουν στο ίδιο κλαμπ για να γυρίσουν το βιντεοκλίπ του “Living On My Own”. Το τραγούδι αυτό αντικατόπτριζε όχι μόνο την ψυχολογική κατάσταση του Μercury εκείνη την περίοδο, αλλά και μια αλλαγή στη νοοτροπία του: από το «φίλος είναι απλώς κάποιος που δεν έχεις γνωρίσει ακόμη», έχει αρχίσει πλέον να περνάει σε φάση ξεσκαρταρίσματος του καρνέ των γνωριμιών του, μετρώντας πραγματικές φιλίες, αλλά και απώλειες.
{youtube}DedaEVIbTkY{/youtube}
Έτσι, τον Δεκέμβριο του 1985 ανακοινώνει στη Valentin ότι η σχέση τους τελειώνει, για να αφοσιωθεί σε μια μονογαμική ερωτική ζωή δίπλα στον Hutton. Ταυτόχρονα αποφασίζει, λίγο πριν μπει στα 40, πως η έξαλλη ζωή φτάνει σιγα-σιγά στο τέλος της και οι καταχρήσεις δεν γίνεται να συνεχιστούν άλλο· προφανώς, έχει αρχίσει να διαισθάνεται πως κάτι έχει αλλάξει όσον αφορά στην υγεία του. Κάποιοι λένε πως τότε ήταν που υπέβαλλε τον εαυτό του για πρώτη φορά σε τεστ HIV, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως σίγουρα αυτό συνέβη μέσα στο 1987. Πάντως, μετά τον θάνατο του ηθοποιού Rock Hudson, η γκέι κοινότητα άρχισε θορυβημένη να τρέχει για εξετάσεις.
Η μπάντα ηχογραφεί το “One Vision” για την ταινία Iron Eagle (Σιδερένιος Αετός) και κατόπιν πέφτει με τα μούτρα στον επόμενο δίσκο, το A Kind Of Magic, που περιέχει κομμάτια τα οποία γράφτηκαν για μια άλλη ταινία, το Highlander. Το καλοκαίρι του 1986 πέρασε με τη μεγάλη τους συναυλία στο Γουέμπλεϊ και κατόπιν το live τους στη Βουδαπέστη, ενώ αποκορύφωμα της Magic Tour περιοδείας ήταν η συναυλία στο Νέμπγουορθ της Βρετανίας στις 9 Αυγούστου, μπροστά σε 120.000 κόσμο. Αυτή είναι όμως η τελευταία φορά που ο Freddie θα εμφανιζόταν μπροστά στο αγαπημένο του κοινό. Αμέσως μετά το Νέμπγουορθ ανακοίνωσε στους υπόλοιπους τρεις ότι «δεν θέλω να ξανακάνω περιοδεία ή να δώσω συναυλία. Δεν θα είμαι για πάντα μαζί σας για να συνεχίσω να το κάνω αυτό», μια ατάκα που πέρασε στο ντούκου αρχικά, αλλά κατόπιν εορτής είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς για ποιον ακριβώς λόγο ειπώθηκε. Ο Μercury γνώριζε κάτι για την υγεία του και προλείαινε το έδαφος για να το πει στους υπόλοιπους Queen.
Εντωμεταξύ, ένας από τους παλιούς συντρόφους του, ο Tony Bastin (για τον οποίον είχε γράψει το “Play The Game”) είπε στον Freddie ότι είχε κολλήσει AIDS και πως θα ήταν συνετό εκ μέρους του να κάνει κι αυτός μια εξέταση. Οι αρχές του 1987 βρίσκουν τον Μercury να συνεργάζεται με τη Montserrat Caballé για το τραγούδι που μετέπειτα θα γινόταν ο ανεπίσημος ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 στη Βαρκελώνη, ενώ λίγο μετά έρχονται και τα κακά νέα.
Τον Απρίλιο του 1987 ο Freddie έκανε εξετάσεις και βγήκαν θετικές: ήταν πλέον επίσημο ότι είχε AIDS. Είπε στον Hutton ότι θα καταλάβαινε αν ήθελε να χωρίσουν –κάτι που ουδέποτε συνέβη, αφού ο Hutton ήταν αυτός που του έκλεισε τα μάτια όταν πέθανε– και ενημέρωσε τον μάνατζερ των Queen, Jim Beach, τον προσωπικό του βοηθό Peter «Phoebe» Freestone και τον μάγειρα και πρώην σύντροφο του, Joe Fanelli για την κατάστασή του. Και τότε ήταν που κόντεψαν να καταρρεύσουν όλα: ο πρώην μάνατζερ του, Paul Prenter, έλαβε 32.000 λίρες από τη σκανδαλοθηρική εφημερίδα Sun προκειμένου να βγάλει όλα τα άπλυτα του Freddie στη φόρα.
Το εξώφυλλο της 4ης Μαΐου έλεγε χαρακτηριστικά «Το AIDS σκοτώνει δυο συντρόφους του Μercury», ενώ στην πορεία το άρθρο συνεχίζει με την προσωπική μαρτυρία του Prenter ότι «στις 4 τα ξημερώματα, προ ημερών, έλαβα ένα τρομαγμένο τηλεφώνημα από τον Freddie, ο οποίος μου ανακοίνωσε πως είχε AIDS». Ο πρώην μάνατζερ ειπε κι άλλα ωραία: το πώς τον έπιασε ο Jackson να κάνει κόκα πάνω στη πανάκριβη κονσόλα του, αλλά και τον λόγο για τον οποίον μάλωσε ο Μercury με τον κολλητό του φίλο, Kenny Everett: «ο Κenny σνίφαρε πολλή απ' την κοκαΐνη του Freddie, αλλά ποτέ του δεν προσφέρθηκε να του δώσει έστω κάποια λεφτά». Ο Mercury άρχισε στη συνέχεια να βάζει για πρώτη φορά βαρύ μέικαπ στο πρόσωπό του, προκειμένου να κρύψει το σάρκωμα Καπόζι (ένα από τα συμπτώματα του AIDS) που είχε στο μάγουλό του. Εντωμεταξύ, ακόμη και στους υπόλοιπους Queen οι οποίοι τον έβλεπαν καταβεβλημένο, έλεγε ότι «έχω το συκώτι μου, μωρέ, τόσα χρόνια βότκα, καταλαβαίνεις τώρα».
«Όλοι θεωρούσαμε πως έχει καρκίνο και ντρέπεται να μας το πει», λέει ο παραγωγός της μπάντας David Richards. Εντωμεταξύ, οι ηχογραφήσεις του άλμπουμ The Miracle είχαν τελειώσει και ο δίσκος βγήκε στα δισκοπωλεία με ένα αξέχαστο εξώφυλλο, το οποίο έδειχνε τους τέσσερις Queen με ενωμένα τα πρόσωπά τους. Ήταν δημιουργία του νεαρού τότε σχεδιαστή και γραφίστα David Gray, ο οποίος το έφτιαξε με ένα άγνωστο τότε πρόγραμμα στον υπολογιστή του, που μερικά χρόνια αργότερα, βελτιωμένο, θα γινόταν παντού γνωστό ως Photoshop.
(συνεχίζεται εδώ)
* Απόσπασμα από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Τσάβαλου Freddie Mercury: These Are The Days Of Our Lives (εκδόσεις Sonik, 2013), σε αναπροσαρμοσμένη εκδοχή
{youtube}-OGd4gplxQM{/youtube}
