Depeche Mode

Του Γ. Δημητρόπουλου

Από το "Speak & Spell", δείγμα πρώιμης ηλεκτρονικής μουσικής που ίσως φαντάζει γελοία στις μέρες μας, και το "A Broken Frame" (το οποίο διέπεται από το δίλημμα: "ο ήχος είναι απλός ή απλοϊκός;") που κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα, οι Depeche Mode έχουν διανύσει αρκετά χιλιόμετρα. Το τελευταίο ("A Broken Frame") άλλωστε ίσως και να είναι το χειρότερό τους album: Η αποχώρηση του Vince Clarke έδινε την ευκαιρία στον μέχρι τότε συνθετικό κομπάρσο Martin Gore να ξεδιπλώσει το ταλέντο του - εκείνος όμως άργησε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των υπόλοιπων δύο και του μικρού σχετικά κοινού που είχαν αποκτήσει.

Πάντως δεν είναι υπερβολικό να πούμε ότι η αποχώρηση του Vince είναι ίσως το ευτυχέστερο γεγονός που συνέβη στους Depeche Mode και φάνηκε από τη ενοχρηστρωτική διαφοροποίηση της μετά "Speak & Spell" εποχής. Ενα χρόνο αργότερα ήρθε το "Construction Comes Again", με πολύ καλύτερες συνθέσεις και παραγωγή από τους προκατόχους του, και ένα πανέμορφο κομμάτι, το "Everything Counts", το οποίο εδώ υπάρχει σε live έκδοση (από το "Depeche Mode 101" του 1989). Οι προ-"Black Celebration" εποχές λοιπόν δεν υπάρχουν εδώ, καθώς έχουν συμπεριληφθεί στην συλλογή που προηγήθηκε αυτού, το album "The Singles 81-85" του 1985 (εκεί θα βρείτε και τα "People Are people", "It Doesn't Matter", "Something To Do", "Master And Servant").

Από το "Black Celebration¨ (1986), ξεκινάει η πιο δημιουργική φάση τους: Καλογραμμένες συνθέσεις, διάφανη παραγωγή και ένα καταπληκτικό ντουέτο του Dave και του Martin, το "Here is the House" που δεν περιλαμβάνεται εδώ. Υπάρχει όμως ο κράχτης εκείνου του album, το στείρο "Stripped", που ισορροπεί όμως τέλεια ανάμεσα στην techno pop και στο danceable rock. Θα τους έπαιρνε ένα χρόνο ακόμα για να γίνουν ένα πραγματικά πολύ μεγάλο group και να καταφέρουν να κοιτάζουν αγέρωχα το διψασμένο για αληθινή, "μεγάλη" μουσική κοινό της δεκαετίας του '80. Προσωπικά θεωρώ το "Music for the Masses" σαν την κορυφαία στιγμή τους από πλευράς συνθέσεων, συνοχής και παραγωγής (εδώ υπάρχουν τα καταπληκτικά "Never Let Me Down Again", "Strangelove", "Litle 15", "Behind the Wheel"), αν πολλοί ίσως θεωρούν το "Violator" του 1990, ως την κορυφαία στιγμή τους από την πλευρά της παραγωγής, με περισσότερο βάθος στον ήχο, πιο catchy riffs και κομμάτια σαν τα "Personal Jesus", "Enjoy The Silence", "Policy Of Truth", "World In My Eyes" που περιλαμβάνονται στην συλλογή.

Το single "Condemnation" που ακολούθησε δεν ανήκει σίγουρα στις καλύτερες στιγμές τους, και η προσπάθεια αυτή να διεισδύσουν σε gospel χωράφια, ευτυχώς δεν είχε συνέχεια. Αντίθετα, τα 3 αυτά χρόνια μεταξύ του "Violator" και του διαδόχου "Songs Of Faith And Devotion" έδωσαν την εντύπωση ότι πειραματίζονταν σε πιο "σκληρούς" ήχους. Πράγματι, το πρώτο single "Ι Feel You" ήταν αρκετά δυνατό από όποια πλευρά και αν το σκεφτεί κανείς. Το υπόλοιπο album όμως δεν κινείτο στα ίδια επίπεδα, και κυρίως συνθετικά. Στη συλλογή υπάρχουν δύο ακόμα εκπρόσωποι του album, τα "Walking In My Shoes" και "In Your Room".

Το πρόσφατο "Ultra" βρήκε τους Depeche Mode επανακάμπτοντες από μια κατάσταση διάλυσης κυριολεκτικής και μεταφορικής. Τα 4 χρόνια που μεσολάβησαν χωρίς κάποια κυκλοφορία ήταν αρκετά ταραγμένα: Η αναχώρηση του μέλους Alan Wilder και η σοβαρή εξάρτηση του τραγουδιστή David Grahan, εκαναν αβέβαιο το μέλλον του συγκροτήματος που πρωταγωνιστούσε για μιάμιση δεκαετία. Και πράγματι θα ήταν αδικία αφού είχαν καταφέρει να διατηρηθούν στην κορυφή για 2 ξεχωριστές γενιές της ηλεκτρονικής μουσικής: Από το 1981 με το ντεπούτο τους Speak and Spell και την new wave μορφή της, μέχρι τη σημερινή ηλεκτρονική μουσική, που έχει χωριστεί σε τόσες πολλές κατηγορίες που κάνουν δύσκολη την ονομασία της μουσικής τους σήμερα...

Στο άλμπουμ αυτό τη συνθετική και στιχουργική πλευρά είχε αναλάβει ως συνήθως ο Martin Gore, ο οποίος προσπάθησε να επεκτείνει τη μουσική του συγκροτήματος, ακόμα και σε jazz χωράφια ("Jazz Thieves"). Αν και οι επιρροές από blues και country ήταν ευδιάκριτες, ο ηλεκτρονικός ήχος αποτέλεσε το στοιχείο που έκανε κάθε κομμάτι του άλμπουμ άμεσα αναγνωρίσιμο ως προς την ταυτότητά του. Οσον αφορά στο στιχουργικό μέρος, θα περίμενε κανείς μια έντονη επίδραση των γεγονότων που περιεγραψα προηγουμένως, στη θεματολογία του άλμπουμ. Η επίδραση αυτή όμως δεν είναι φανερή, ή μαλλον για να ακριβολογώ, είναι και δεν είναι... Οι στίχοι μονίμως στρεφονται γυρω από τα προβλήματα, αλλά εντελώς γενικά και σε σημείο που να τελειώνει ένα κομμάτι και να μην έχει πει απολύτως τίποτα...

Σιγουρα το "Ultra" δεν είναι άλλο ένα Depeche Mode album, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να είναι και καλύτερο... Στη συλλογή θα βρείτε τα δύο super hits "Barrel Of A Gun" και "Ιt's No Good", το πανέμορφο "Home", και το bluesy "Useless"... Θα βρείτε όμως και ένα νέο κομμάτι, το "Only When I Lose Myself" ("It's only when I lose myself in someone else, That I find myself"), σε παραγωγή του Tim Simenon: Iσως όχι από τις κορυφαίες στιγμές τους (πλησιάζει περισσότερο στο στυλ του "Home"), αλλά αρκετή για να ενισχύσει τις πωλήσεις της συλλογής. Και φυσικά μη διανοηθείτε να αγοράσετε το single, αν θέλετε την original version: ΔΕΝ περιέχει την κανονική έκδοση, παρά μόνο δύο remix...

Συνοπτικά, το "The Singles 86-98" αποτελεί μία τυπική καταγραφή της δεύτερης, πιο ώριμης περιόδου των μαστόρων των ηλεκτρονικών pop συνθέσεων. Οι Depeche Mode σ'αυτή την περίοδο, απέκτησαν σταδιακά ένα ήχο περισσότερο σκληρό, βαθύ και σκοτεινό, ενώ παρέα με τον παραγωγό Flood φρόντισαν να καλογυαλίσουν όλα τα album τους, χωρίς τα τελευταία να μοιάζουν αποστειρωμένα. Οι Depeche Mode, έμειναν μακριά από τις trendy σειρήνες κάθε εποχής, "σνόμπαραν" κάθε μουσικό ρεύμα που διακύρηττε με πάθος πόσο ξεπερασμένοι είναι, και αποφάσιζαν εκείνοι πότε, πως και κυρίως ως που θα επεκτείνουν τη μουσική τους...

Ας δούμε το track list του "The Singles 86>98", του δεύτερου singles collection των Depeche Mode.

CD 1

01 Stripped
02 A Question Of Lust
03 A Question Of Time
04 Strangelove
05 Never Let Me Down Again
06 Behind The Wheel
07 Personal Jesus
08 Enjoy The Silence
09 Policy Of Truth
10 World In My Eyes

CD 2

01 I Feel You
02 Walking In My Shoes
03 Condemnation
04 In Your Room
05 Barrel Of A Gun
06 It's No Good
07 Home
08 Useless
09 Only When I Lose Myself
10 Little 15
11 Everything Counts [Live]

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΩΝ DEPECHE MODE ΣΤΟ AVOPOLIS
(ΜΑΪΟΣ 1997)

Υπάρχει μουσική για τα dancefloors και μουσική για το σπίτι, τα οποία είναι 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα. Η τεχνη είναι να μπορείς να φτιάχνεις μουσική που να ταιριάζει και στα δύο, κάποια κομμάτια δεν μπορουν να ακουστουν στο σπίτι, χωρίς την ατμόσφαιρα του club.

Συνήθως αρχίζoυμε με ένα πιάνο ή μια ακουστική κιθάρα για να πιάσω τη βασική δομή των chords, της μελωδίας, των φωνητικών και των στίχων. Μας αρέσει να είμαστε σίγουροι για την υπαρξη μιας βάσης στο κομμάτι, πριν πιάσουμε τα ηλεκτρονικά μέρη. Αν αρχίσεις να δουλεύεις πρώτα με τον υπολογιστή και τα synthesizers, είναι πολύ πιο εύκολο να πιστέψεις ότι το κομάτι είναι καλό.

Λατρεύουμε τις περιοδείες. Αλλά πρέπει κυριολεκτικά να είσαι διαρκώς σε φόρμα, σωματικά και κυρίως ψuχικά... Πρέπει να το έχεις συνειδητοποιήσει πρώτα και να έχεις κάποιο στόχο, κάποιο κίνητρο.

Είμαστε τυχεροί εδώ στην Ευρώπη γιατί η μουσική μας είναι ενωμένη κατά μία έννοια... Αυτή η μείξη διαφορετικών μουσικων και κουλτουρας είναι κατα τη γνωμη μου καλή. Στην Αμερική υπάρχει ο διαχωρισμός. Οι μαύροι ακούνε μαύρη μουσική, οι λευκοί μουσική για λευκούς. Είναι ενοχλητικός αυτός ο διαχωρισμός στην Αμερική. Βεβαια δεν είναι πάντα έτσι...