Δεν είναι κακό να διαπιστώνεις τα λάθη σου και να τα διορθώνεις. Όμως για ποιον λόγο να γίνονται αχρείαστα λάθη;
Ο λόγος για τη συναυλία που θα γίνει στα Προπύλαια στις 29 Μαρτίου και στην οποία συμμετέχουν πολλοί γνωστοί Έλληνες μουσικοί και ηθοποιοί και πιο συγκεκριμένα οι: Μάριος Αθανασίου, Πάνος Βλάχος, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Γλυκερία, Φοίβος Δεληβοριάς, Πάνος Δρακόπουλος, Εισβολέας, Χριστόφορος Ζαραλίκος, Πέγκυ Ζήνα, Θανάσιμος, Κώστας Θωμαΐδης, Κώστας Καλδάρας, Μυρτώ Καμβυσίδη, Μαρία Κανελλοπούλου, Ελένη Καρακάση, Κώστας Λειβαδάς, Μίλτος Λογιάδης, Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μητσοτάκης, Νατάσα Μποφίλιου, Γιώτα Νέγκα, Λίνα Νικολακοπούλου, Γιώργος Νταλάρας, Μάνια Παπαδημητρίου, Νίκος Πλατύραχος, Μαριάννα Τουμασάτου, Κώστας Τριανταφυλλίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Τάνια Τσανακλίδου, Νεφέλη Φασούλη, Idra Kayne, Magic de Spell, Sugahspank.
Στην 1η αφίσα που κυκλοφόρησε για τη συναυλία υπήρχε ένας υπέρτιτλος: «Ειρήνη είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση» (η ερώτηση είναι για ποιόν πόλεμο γίνεται η συναυλία;) κι από κάτω ένα πολύχρωμο περιστέρι της ειρήνης (θέλει ψάξιμο για να βρεις και τα χρώματα της Ουκρανίας) και ο τίτλος: «Συναυλία ειρήνης». Όλα έδειχναν πως το μοντέλο «αποστειρωμένης συναυλίας» που καθιέρωσε η Νατάσα Μποφίλιου άρεσε και σκέφτηκαν να την υιοθετήσουν και άλλοι.
Την ίδια ακριβώς ημέρα στο Birmingham ένα σωρό συνάδελφοί τους (αλλά ξέρετε, αυτοί της ελαφριάς ποπ) αποφάσισαν να συμμετέχουν σε μία συναυλία για την Ουκρανία. Αυτοί το λένε, δεν το κρύβουν, όμως από την άλλη τι να μας πούνε τώρα οι: Camila Cabello, Ed Sheeran, Emeli Sandé, Gregory Porter, Snow Patrol, Nile Rodgers & Chic, Becky Hill, The Kingdom Choir, Manic Street Preachers και Tom Odell. Τα έχουμε πει χίλιες φορές. Αυτοί έτρωγαν βελανίδια όταν εμείς είχαμε πολιτισμό. Όταν αυτοί έκαναν συναυλία για την (περιορισμένη έννοια) Ουκρανία, εμείς κάναμε για την (τεραστίων διαστάσεων έννοια) Ειρήνη.
Οι αντιδράσεις στο «σύστημα Μποφίλιου» ήταν πολλές και άμεσες. Η «αποστειρωμένη συναυλία» στα Προπύλαια έπρεπε να αποκτήσει λόγο ύπαρξης. Το “peace and love” mood δεν ήταν αρκετό κι έτσι ξέσπασε «φωνή λαού» που έγινε και οργή. Κάπως έτσι η αφίσα επανήλθε «συμπληρωμένη και επαυξημένη» με τις απαραίτητες προσθήκες και τώρα ο υπέρτιτλος είναι: «Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία / Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες». Δηλαδή τα στοιχειώδη.
Γιατί έπρεπε να γίνει όλο αυτό το νταβαντούρι ώστε να υποχρεωθούν -απ’ ό, τι φαίνεται- να αναφέρουν οι οργανωτές τον βασικό λόγο αυτής της συναυλίας; Τι τους «εμπόδιζε» να το κάνουν από την αρχή και να μην έρθουν σε δύσκολη θέση τόσοι καλλιτέχνες, πολλοί από τους οποίους, φαντάζομαι πως αντέδρασαν για να επέλθει η «αποκατάσταση»;
Βέβαια ο Γιώργος Νταλάρας θέλει να κάνει πως δεν κατάλαβε. Μετά τις αντιδράσεις έκανε μια ανάρτηση στο Facebook στην οποία γράφει: «Είναι τόσο σκληρά κι απάνθρωπα αυτά που γίνονται γύρω μας για να σκεφτόμαστε οπαδικά. Εγώ, λοιπόν, είμαι με τους άμαχους. Με τους ανθρώπους που αφανίζονται που βλέπουν να καταστρέφονται οι πόλεις τους. Με τα παιδιά που θάβονται κάτω από τα ερείπια. Με τις στρατιές προσφύγων που φεύγουν κυνηγημένοι από τον τόπο τους. Είμαι με τα θύματα του πολέμου και δεν θα συμμετέχω σε κανένα πολιτικό παιχνίδι.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι η δουλειά μου να κάνω πολιτική. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να σταθώ δίπλα στην απόγνωση, στον εφιάλτη που ζουν οι άμαχοι αυτού του κόσμου. Οι άνθρωποι που τρέχουν να σωθούν χωρίς να φταίνε. Με ενδιαφέρουν τα ανώνυμα θύματα κι όχι οι ανταγωνισμοί της εξουσίας.
Σκέφτομαι ένα παιδί κλεισμένο σε ένα υπόγειο, σε μια τρύπα, σε μια σκηνή, χωρίς όνειρα, χωρίς αύριο, στη Σερβία, στη Συρία, στnν Υεμένη ,στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, παλιότερα στην Κύπρο και τρελαίνομαι!
Αυτούς σκέφτομαι. Αυτούς που το μόνο αίτημά τους είναι μια πιο δίκαιη ζωή. Γι αυτό θα συμμετέχω σε κάθε προσπάθεια που θα βοηθήσει να στείλουμε τα αναγκαία για τη ζωή των αμάχων του πολέμου. Για τη φαρμακευτική περίθαλψη, την υλική βοήθεια, την ασφάλειά τους.
Είμαι πλάι σε κάθε αθώο παιδί, κάθε άνθρωπο που ξυπνάει το πρωί χωρίς σπίτι, χωρίς φαγητό, χωρίς πατρίδα και με τους σταυρούς των δικών του στα χέρια.
Αυτή την ώρα Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΟΥ είναι τα αθώα θύματα αυτού του πολέμου. Γι' αυτούς τραγουδάω τώρα για να μαζέψουμε ό,τι μπορούμε, ό,τι τους είναι αναγκαίο να το στείλουμε ώστε να αντέξουν τον εφιάλτη που ζουν.
Είμαι με όποιον σηκώνεται από το ζεστό καναπέ της άνεσής του και κάνει κάτι για τα αθώα θύματα του πολέμου.
Γεννήθηκα σε μια προσφυγική γειτονιά κι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω τη μάνα μου να λέει ‘’όποιος κάνει τον πόλεμο είναι ένοχος”.
Ούτε οπαδικό είναι, ούτε πολιτική το να λέγονται τα πράγματα με το όνομα τους. Αυτή τη στιγμή, τώρα που μιλάμε και την Τρίτη 29 Μαρτίου που o Γιώργος Νταλάρας θα πάρει την κιθάρα του και θα πάει στα Προπύλαια, για να τραγουδήσει, είναι τα παιδιά στην Ουκρανία που φοβούνται, που κινδυνεύουν, που τρέχουν τρομαγμένα να σωθούν. Κανένας δεν ξεχνάει ούτε την Κύπρο, ούτε τη Γιουγκοσλαβία, ούτε τι έχει κάνει το ΝΑΤΟ αλλά τώρα συμβαίνει ΑΥΤΟ. Και γι’ αυτό πρέπει να μιλάμε.
Ο καθένας αντιδράει με τον τρόπο του, όμως βλέπω ότι και πολλοί από τους συμμετέχοντες παραμένουν σιωπηλοί και δεν φαίνεται να αισθάνονται την ανάγκη να πούνε κάτι για όλον αυτό τον κουρνιαχτό. Από την άλλη, η συνήθης μερίδα του διαδικτυακού τύπου χαρακτηρίζει ακροδεξιούς όσους αντέδρασαν, ζητώντας την εύλογη αναφορά στο όνομα και τον λόγο της συγκεκριμένης αντιπολεμικής συναυλίας (το γνωστό τροπάριο δηλαδή) - το αναφέρω κι αυτό για να ξέρετε με ποιους (ποιόν) έχετε να κάνετε τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο.
Εν τέλει, σημασία έχει πως την Τρίτη στα Προπύλαια θα γίνει μια συναυλία για την Ουκρανία και για τον λαό της που υποφέρει από τον πόλεμο του Πούτιν.
Κι αυτό έγινε επειδή ο κόσμος αντέδρασε.
