Το καλοκαίρι φτάνει αισίως στο τέλος του, οι ξαπλώστρες μαζεύονται σιγά-σιγά από τις παραλίες και αναμένοντας τα πρωτοβρόχια (σύμφωνα με το παλιό σύστημα εποχών τουλάχιστον), η συντακτική ομάδα του Avopolis.metal παρουσιάζει βασανιστικά αργόσυρτα riffs της δεκαετίας που μόλις μας εγκατέλειψε. Είτε μιλάμε για παραδοσιακό, αρχέγονο doom metal όπως αυτό προήρθε πριν πολλά χρόνια κατευθείαν από τον ΠΑΤΕΡΑ Tony Iommi, είτε για πιο μοντέρνες καταστάσεις όπως το stoner/doom, το sludge, ακόμα και το drone metal, η κοινή συνισταμένη είναι μία: αργές ταχύτητες, χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες και άγιος ο θεός.

Μάνος Πατεράκης

CANDLEMASS – King Of The Grey Islands
Εάν ανοίξεις ένα εννοιολογικό λεξικό ψάχνοντας την έκφραση ‘‘ουδείς αναντικατάστατος’’ θα βρεις σαν παράδειγμα δίπλα από την ερμηνεία την περίπτωση των CANDLEMASS. Έχοντας αντικαταστήσει τον τρελό-Messiah Marcolin με τον Robert Lowe, κάνουν κίνηση ματ και κυκλοφορούν μια δισκάρα γεμάτη με doom ύμνους. Τα βαριά και ασήκωτα old-school riffs συνυπάρχουν αρμονικά με αυτά που λοξοκοιτάνε προς KRUX μεριά, οι συνθέσεις είναι ποτισμένες στο σκοτάδι, η επικούρα πάει σύννεφο και ένας απίστευτος Lowe κάνει κατάθεση ψυχής στα φωνητικά. Θες τίποτα άλλο από ένα δίσκο;

Θανάσης Μπόγρης

ELECTRIC WIZARD – Dopethrone
Ο δίσκος κορυφή των ELECTRIC WIZARD. Ο δίσκος που τους έκανε όσο γνωστούς είναι σήμερα. Έχει χαρακτηριστεί σαν το πιο αργό, βαρύ doom δημιούργημα. Με fuzzy κιθάρες, χαμηλά φωνητικά και ατμόσφαιρα σκοτεινή όσο πάει, η τριάδα (τότε) από την Αγγλία, έδειξε πώς παίζετε το sludge doom. Άλλωστε έχει μέσα το κομμάτι “We Hate You”. Αυτό από μόνο του αρκεί για να κατοχυρώσει μια θέση σε αυτήν τη λίστα.

Λάμπρος Σμυρνώφ

GRIEF – …And Man Will Become The Hunted
“Have you ever been hit in the face by a hurricane?”, αναρωτιούνται οι GRIEF στο “Hurricane Jello” και ουσιαστικά δίνουν το στίγμα του δίσκου σε μια πρόταση. Αν η απάντηση σας είναι καταφατική τότε το έχετε λιώσει το δισκάκι. Αν πάλι προφυλάσσετε τα εγκεφαλικά σας κύτταρα για την τηλεόραση και την κυρία Όλγα Τρέμη ακούστε καλά. Το “…And Man Will Become The Hunted ” ορίζει τις έννοιες όγκος, ένταση και σερνόμενο (a la Diogo Luis Santo) έρεβος και πρέπει να τσεκαριστεί. Τα φωνητικά είναι σκισμένα όπως τα θέλουμε και τα riffs μαύρα και Sabbath-ικά. Με λίγα λόγια, πρόκειται για έναν καλοκαιρινό, ηλιόλουστο δίσκο που περιμένει να τον ανακαλύψετε...

Θανάσης Χατζόπουλος

PAGAN ALTAR – Mythical And Magical
Ίσως να είναι το συγκρότημα που ταιριάζει λιγότερο στη συγκεκριμένη λίστα. Από την άλλη, δε νομίζω ότι μπορείς να κατηγοριοποιήσεις αυτόν τον μοναδικό τους ήχο: ένα κράμα N.W.O.B.H.M. και Doom. Με ένα από τα δυνατότερα come-back που μπορώ να σκεφτώ για την δεκαετία που μας πέρασε, οι PAGAN ALTAR κυκλοφόρησαν μέσα σε αυτήν μερικούς από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία της μουσικής. Το “Mythical And Magical” είναι από τα δημιουργήματα που έτσι και πέσεις στα δίχτυα τους δεν ξεφεύγεις ποτέ…

Γιώργος Θεοφανόπουλος

REVEREND BIZARRE – In The Rectory Of The Bizarre Reverend
Ένα δίσκο αργότερα οι REVEREND BIZARRE θα βροντοφώναζαν “Doom over the world, eternal will be our mission”. Και όχι άδικα. Όμως τώρα βρισκόμαστε στο 2002 και ο πρώτος από τους τρεις δίσκους που έβγαλε ο Αιδεσιμότατος μέχρι να αποσυρθεί, βαρύς και ασήκωτος, σκάει σαν κεραυνός εν αιθρία. Ο τίτλος του δίσκου, σαφής αναφορά στο “In The Court Of The Crimson King”, το εκπληκτικό εξώφυλλο/λεπτομέρεια από πίνακα του Francisco de Goya, τα έξι μακροσκελή σου-γαμάω-την-ψυχολογία κομμάτια, όλα συντελούν στο εκπληκτικό ντεμπούτο της σημαντικότερης ίσως doom μπάντας των 00s.

Μάνος Πατεράκης

SLEEP – Dopesmoker
Αυτό το έπος της μαστούρας και της πνευματικής αναζήτησης ξετυλίγεται μέσα σε σπείρες από καπνό και riffs σε μια πορεία 63’ και 31’’ προς την Ιερουσαλήμ, σαν καραβάνι πιστών. Λόγω του μήκους του, δεν είχε βγει ποτέ ολοκληρωμένο και ενιαίο ως το 2003 όταν και ,ευτυχώς για εμάς, κυκλοφόρησε με αποτέλεσμα να το βάλουμε με περισσή ευκολία στην αφρόκρεμα των 00ς. Να σημειωθεί ότι από τις στάχτες των SLEEP ξεπήδησαν οι OM, οι HIGH ON FIRE και οι SHRINEBUILDER.

Μαρία Μερίκα

SOLITUDE AETURNUS – Alone
Μελαγχολία, αγωνία, θλίψη, μοναξιά, θρήνος, πόνος, σκοτάδι, μυστήριο, ένταση, απαισιοδοξία, ζόφος, είναι μόνο μερικές λέξεις που μπορούν να περιγράψουν ένα υποτυπώδες μόνο μέρος από το μεγαλείο του έκτου ολοκληρωμένου δίσκου των Τεξανών doom πρωτοπόρων SOLITUDE AETURNUS. Τα οχτώ χρόνια που παρεμβλήθηκαν ανάμεσα στο ‘‘Alone’’ και στον προκάτοχό του μπορεί να είναι πολλά, αλλά η αναμονή άξιζε. Ακόμα και το τελευταίο δευτερόλεπτό της…

Θανάσης Μπόγρης

SPIRIT CARAVAN – Elusive Truth
“In this human perceived time, we recognize the power of music. Spirit and emotion are both trigger and receptor of the vibrations of sound that become melody as music. To celebrate, commiserate, enjoy and also heal, music has become a guiding force. These recordings, less than perfect, retain the raw energy as we present spirit and emotion as music to you”
Τάδε έφη Wino για τις κυκλοφορίες των SPIRIT CARAVAN…

Μαρία Μερίκα

TEETH OF LIONS RULE THE DIVINE – Rampton
Η all-star drone μπάντα. Ίσως η μοναδική (σε πολύ γενικά πλαίσια) που έχει τετοια δομη κομματιών. Με τα τύμπανα του Justin Greaves να μην είναι απλά συνοδευτικά, τα έγχορδα των SUNN O))) να δίνουν ίσως τον καλύτερο εαυτό τους και τον τραγουδιστή των CATHEDRAL να βάζει το κερασάκι στη σαπίλα, το “Rampton” αποτελεί ένα αριστούργημα αργού θορύβου. Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα της μπάντας προέρχεται από κομμάτι των ηγετών EARTH.

Λάμπρος Σμυρνώφ

WARNING – Watching From A Distance
To πένθιμο, θρηνητικό doom των WARNING κιθαριστικά κινείται με βάση τους πιο αργόσυρτους MY DYING BRIDE ρυθμούς, αλλά και με σαφείς αναφορές στους προπάτορες CANDLEMASS, TROUBLE, SAINT VITUS. Ως εδώ καλά, αλλά όχι και κάτι που θα δικαιολογουσε τετοιον ενθουσιασμο. Εκεί, όμως, που η γη χάνεται κάτω από τα πόδια σου και οι έννοιες «απώλεια», «μοναξιά», «πόνος» αποκτούν ηχητική υπόσταση ειναι οταν πρωτοακους τη θεατρική (είναι και ηθοποιός εξάλλου) φωνη του τραγουδιστη Pat Walker. Πολλά μπορώ να γράψω αλλά οι λέξεις του Nemtheanga (Primordial) τα περικλείουν όλα: "Ο δίσκος αυτός είναι το μουσικό ισοδύναμο του να σου ξεριζώνουν την καρδιά...". Κατάθεση ψυχής από τις λίγες.

Χρήστος Πολίτης