Πολλοί θα αρχίσετε να βρίζετε διαβάζοντας αυτή τη λίστα...Πού είναι οι OPETH, οι MASTODON, οι DILLINGER ESCAPE PLAN και άλλοι προοδευτικές μπάντες του ακραίου χώρου. Η συγκεκριμένη δεκάδα αποτελεί τις επιλογές του Avopolis.Metal όσον αφορά το “παραδοσιακό” progressive metal. Αν και τα στεγανά του prog είναι δυσδιάκριτα, εμείς προσπαθήσαμε να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας, ποιοι πραγματικά “προόδευσαν” τον ήχο του metal, στην δεκαετία που τελειώνει. Δεν είναι δυνατόν να αποκαλείς κάτι προοδευτικό και παραδοσιακό ταυτόχρονα, οπότε να περιμένετε μια δεκάδα με τα albums που το πήγαν εντελώς “αλλού” και καθόρισαν τον ήχο της επόμενης δεκαετίας...

TOOL - Lateralus
«Δε βγαίνουν πια μεγάλοι δίσκοι» σου είπε ένας φίλος σου, κάπου, κάποτε, ρουφώντας μια γερή γουλιά από το λιγοστό καφέ που είχε μείνει στο ποτήρι του. Κι εσύ κούνησες συγκαταβατικά το κεφάλι... Πράγματι, η αβίαστη αυτή ισοπέδωση δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια, παρόλο που σήμερα κατά τον γράφοντα έχουμε περισσότερη ποιοτικότατη μουσική από παλιά. Μεγάλους δίσκους, όμως, οι καιροί δεν επιτρέπουν. Εκτός ίσως από έναν. Έναν που ήταν ταυτόχρονα ό,τι πιο ριζοσπαστικό, ό,τι πιο επιδραστικό και ό,τι πιο στρυφνά mainstream θα μπορούσε να βγάλει το metal τη δεδομένη στιγμή. Έναν δίσκο που θα ακούγεται μετά από δεκαετίες ως ένα από τα πιο πολυεπίπεδα μουσικά μνημεία των 00s.

Μάνος Πατεράκης

SIEGES EVEN - Navigating By the Stars
Θα ήθελα πολύ να δω την μούρη του πιτσιρικά που θα προσπαθούσε να βγάλει έστω και ένα κομμάτι από το “The Navigating...” στο Guitar Hero. Δεν έχω ξανακούσει παρόμοιο album, που να επικρατεί τόσο έντονα η πτυχή του αιφνιδιασμού. Οι νότες ξεπετάγονται, κατά ριπάς, με τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να δέχονται επίθεση κατά κύματα. Κουραστικό; Καθόλου...η υπέροχα μελωδική φωνή του Arno Menses και η γλυκές μελωδίες που διακόπτουν την progressive λαίλαπα, απαλύνουν την καταπόνηση του πρωτοταγή ακουστικού εγκεφαλικού φλοιού (Wiki). Φουντ Φορ Θοτ...νιώθω τόσο χαζός...όταν ακούω το “Styx”...

Αλέξανδρος Τοπιντζής

PAIN OF SALVATION - Be

Κάποια έργα τέχνης είναι υπεράνω κριτικής. Ειδικά κάποια σαν το “Be”, τα οποία είναι τα ίδια η απόλυτη κριτική. Ο Θεός και ο Άνθρωπος κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου και απολογούνται για τα δημιουργήματα τους. Ο Θεός αδιαφορεί, ο Άνθρωπος τον αψηφά και συγκρούεται με τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του και η φύση παραπαίει εξουθενωμένη… Αν και δίχασε μουσικά λόγω της ποικιλομορφίας του (όπως έχει δείξει η ιστορία τα αμφιλεγόμενα albums είναι συνήθως μοναδικά και αξεπέραστα π.χ. “Into the Pandemonium”) κανείς δε μπορεί ν αρνηθεί ότι μέσα στους στίχους του “Be” φυλάγεται η ίδια η Ζωή, σε όλο το μεγαλείο και την αγνότητα της.

Μαρία Μερίκα

DEADSOUL TRIBE - Deadsoul Tribe

Μια φωνή σε ζωντανή σύνδεση με Τον Εκεί Πάνω, στίχοι που συνθλίβουν το μυοκάρδιο και μουσική συνώνυμη με την ρίγη που νιώθεις στις πιο αγχωμένες σου στιγμές. Το ντεμπούτο αυτό αποτελεί μια από τις πιο εμπνευσμένες στιγμές ενός περίεργου μυαλού. Ταλέντο και όραμα, συμπορεύονται σε μια διαδρομή, όπου οι σύντομες, ολιγόλεπτες στάσεις κάνουν την διαφορά. Το να ασχοληθείς σοβαρά με αυτόν τον δίσκο, είναι δώρο στον εαυτό σου. Οι Jethro Tull άργησαν πολύ να βρουν τους συνεχιστές τους...

Αλέξανδρος Τοπιντζής

COHEED AND CAMBRIA - Good Apollo, I'm Burning Star IV, Volume Two: No World for Tomorrow

Όσοι προσπάθησαν να τους κολλήσουν την emo (λόγω της πάλαι ποτέ αγοραστικής δύναμης του όρου) ταμπέλα απέτυχαν παταγωδώς. Όπως και όσοι τους χαρακτήρισαν ως άλλον έναν ανώδυνο κλώνο των RUSH. Οι COHEED AND CAMBRIA έθεσαν εαυτούς στην πρώτη γραμμή του νέου progressive με δίσκους ορόσημα όπως το “No World For Tomorrow”. Γεμάτο ουσιώδη τεχνική επί του συνόλου (“The End Complete”), εξαιρετικές ερμηνείες (“Justice In Murder”) αλλά το κυριότερο συγκλονιστικές κιθάρες (“No World For Tomorrow”) αποτελεί ένα από τα πιο αξιόπιστα επιχειρήματα για το αν το progressive θα επιζήσει στην νέα χιλιετία.

Θανάσης Χατζόπουλος

PORCUPINE TREE - In Absentia
Είναι εντελώς απίθανο, να λείψει αυτό το album, από μια λίστα με τα καλύτερα των 00s. Η φύση του, κάπου ανάμεσα στο rock και το metal, μας δυσκόλεψε ώστε να το εντάξουμε κάπου. Εάν υπήρχε μια λίστα με τίτλο “Αριστουργήματα”, πιθανότατα να μην είχαμε κανέναν ενδοιασμό. Ο Wilson ξανάβγαλε τα σπυράκια που είχε όταν ήταν 18, ξέθαψε και την metal βινυλιο-συλλογή του, φόρεσε τα σκισμένα τζήν και συνέθεσε – εκτέλεσε μερικούς αιώνιους prog ύμνους. Επιμένω το “Wedding Nails” ίσως είναι ένα από τα καλύτερα instrumentals of all times...Ακούτε ρε;;;;;

Αλέξανδρος Τοπιντζής

GREEN CARNATION - Light of Day, Day of Darkness
Μεγαλειώδες,επιβλητικό,ενθουσιώδες,ατμοσφαιρικό,μελαγχολικό,επικό,πομπώδες, αριστουργηματικό. Είναι μερικά από τα επίθετα που χαρακτηρίζουν το παντοτινό έργο τέχνης των GREEN CARNATION. Η συνύπαρξη και το τέλειο πάντρεμα σχεδόν όλων των τάσεων του metal σε ένα άλμπουμ, σε ένα και μόνο τραγούδι. Από τα albums που σε σημαδεύουν και σου κρατάνε συντροφιά για όλη σου τη ζωή.

Θανάσης Αδαμαντόπουλος

FATES WARNING - FWX

Εφτά χρόνια και μια χούφτα αμφιβολία… Σαράντα σελίδες και μια χούφτα αμφιβολία… Είκοσι χρόνια και μια χούφτα αμφιβολία… Ο τελευταίος (μέχρι σήμερα θέλουμε να πιστεύουμε) δίσκος των κυριότερων εκφραστών της λυρικής πλευράς του progressive metal, FATES WARNING, δεν έχει το ξυράφι του “Awaken The Guardian”. Δεν έχει την ανθρωπιά του “Parallels”. Μήτε την ποιητική ομορφιά του “A Pleasant Shade Of Gray”. Το “FWX” ασπάζεται την απλότητα σε βαθμό που δεν είναι πια progressive, αλλά απλά… μουσική. Το “FWX” κλείνεται στον εαυτό του και το μόνο που βγαίνει προς τα έξω είναι η υπόνοια ενός συναισθήματος πόνου και αγάπης. Μουσική…

Μάνος Πατεράκης

AYREON - 01011001
Progressive Metal/Rock, Folk, Space Rock και όλες οι υπόλοιπες επιρροές του mastermind Arjen Lucassen αναμίχτηκαν / ζευγάρωσαν / με μερικές από τις μεγαλύτερες φωνάρες του σύγχρονου metal/hard rock και παρέδωσαν στο κοινό μια ακόμα κορυφαία, για το είδος της, δουλεία η οποία θα μνημονεύεται μαζί με τα “The Human Equation” και “The Electric Castle” ως τα καλύτερα albums των AYREON. Η επιλογή ενός από αυτά τα 3 κορυφαία prog αριστουργήματα ήταν δύσκολη, με το “01011001” ως πιο πολυδιάστατο και “δύσκολο”, να επικρατεί στα “σημεία” έναντι των άλλων δύο. Hail To The Dutchman !!!

Αλέξανδρος Τοπιντζής

THREE - The End Is Begun

Το πνευματικό τέκνο του Joe Eppard με το The End Is Begun ξεπέρασε κάθε προσδοκία που είχε θέσει το προηγούμενο εξαιρετικό Wake Pig. Το μουσικό μείγμα που σκαρφίστηκε αυτή η μπάντα μοιάζει ιδανικό. Η ικανότητά τους να γράφουν σωρηδόν φοβερά alternative πιασάρικα ρεφραίν και να τα μπολιάζουν με Mars Volt-ική παικτική παράνοια αποτελεί ίσως την ουσία της progressive μουσικής του σήμερα. Οι flamenco κιθάρες είναι αδιαμφισβήτητα το κερασάκι στην κορυφή αυτής της λαχταριστής τούρτας, που η βάση της είναι –έτσι απλά- Rush.

Μάνος Πατεράκης