Συναυλία που περιλαμβάνει μία τόσο μοναδική και δημιουργική μπάντα, που έχει καταφέρει να ενώσει την επιθετικότητα και την ατμόσφαιρα με διαφορετικό μουσικό στυλ σε κάθε της album, όπως οι CELTIC FROST, αλλά και τους αγαπητούς και καταξιωμένους από αμέτρητο κόσμο KREATOR, είναι Παράδεισος!

SUICIDAL ANGELS

Πάνω από 1000 άτομα γέμισαν το συναυλιακό χώρο στις 19:00, παρακολουθώντας, για αρχή, το support σχήμα, τους Suicidal Angels. Δυστυχώς, έχασα το μισό σετ τους. ‘Οσο είδα, πάντως, με ικανοποίησε αρκετά. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι αυτή η ελληνική old-school thrash μπάντα, με τα μικρής διάρκειας ,ταχύτατα κομμάτια της, γίνεται απόδεκτη απ' το κοινό πάντα. Το πρόβλημα στον ήχο είναι λίγο ενοχλητικό, καθώς το μπάσο για άλλη μια φορά στο Gagarin (το ίδιο είχε συμβεί και στους KATATONIA και τους PAIN OF SALVATION) μας σκίζει τα σωθικά...

CELTIC FROST

Μετά από 45 ανυπόφορα λεπτά αναμονής, οι CELTIC FROST εμφανίζονται στη σκηνή μαυροφορεμένοι και βαμμένοι με corpsepaint (δηλαδή με το ίδιο look που είχαν και στο Rockwave), μετά από το ''Totengott'' σε playback ως εισαγωγή, με τον κόσμο να ουρλιάζει από ενθουσιασμό. Χαιρετίζουν την αρχή του show τους με το ''Procreation (Of The Wicked)'' και το κοινό παραληρεί.

Το μπάσο εξακολουθεί να είναι πολύ ψηλά (καμία σχέση με τον τέλειο ήχο που είχαν στο Rockwave το καλοκαίρι), αλλά η άριστη εκτέλεση των κομματιών από τους FROST, σε συνδυασμό με τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί και την πώρωση των οπαδών, προκάλεσε την παράβλεψη αυτού του αρνητικού παράγοντα. Ο φωτισμός είναι αρκετά συμπαθής.

Ο Eric Ain βρισκεται σε απίστευτη φόρμα και δε σταματάει να σφυροκοπάει το κεφάλι του κατά τη διάρκεια των τραγουδιών που στα περισσότερα προλογίζει αυτός. O Tomas Gabriel ''Warrior'' Fisher, από την άλλη, είναι πιο μαζεμένος, συγκεντρωμένος και λακωνικός. Και οι δύο είναι άψογοι στα φωνητικά, όσο τα αναλαμβάνει ο καθένας. Ο Tomas Gabriel, συγκεκριμένα, ερμηνεύει με ευκολία τα τραγούδια, είτε αν αυτά απαιτούν την thrash τεχνική του ''To Mega Therion'', είτε αν ταιριάζουν τα ''υπνωτισμένα'' φωνητικά του ''Into The Pandemonium''.

Το ''Morbid Tales'' έχει την τιμητική του, αφού απολαμβάνουμε, εκτός του ''Procreation'' και τα: ''Visions Of Mortality'', ''Dethroned Emperor'', ''Circle Of the Tyrants'', ''Into the Crypts Of Rays'', ''Morbid Tales'', στα οποία γίνεται ένας πανικός! Ειδικά στο "Circle Of The Tyrants'' και το ''The Usurper'', ως αναμενόμενο, που παίζεται αμέσως μετά, όλος ο χώρος μετατρέπεται σε pit! Τελευταίο τραγούδι το απόλυτο μυσταγωγικό έπος ''Synagoga Satanae'' και προσπαθούμε να μαζέψουμε τα σαγόνια μας απ' το πάτωμα...

setlist: ''Totengott'' (Monotheist), ''Procreation Of The Wicked'' (Morbid Tales), ''Visions Of Mortality'' (Morbid Tales), ''Circle Of The Tyrants'' (Morbid Tales), ''The Usurper'' (To Mega Therion), ''Ain Elohim'' (Monotheist), ''Necromantical Screams'' (To Mega Therion), ''Dawn Of Megiddo'' (To Mega Therion), ''Mezmerized'' (Into The Pandemonium), "Sorrows Of the Moon'' (Into The Pandemonium), ''Dethroned Emperor'' (Morbid Tales), ''Morbid Tales'' (Morbid Tales), ''Into The Crypts Of Rays'' (Morbid Tales), ''Synagoga Satanae'' (Monotheist)

KREATOR

Σειρά των KREATOR τώρα να μας ''αποτελειώσουν''! Ένα εντυπωσιακό σκηνικό, βασισμένο στο artwork του ''Enemy Of God'' έχει στηθεί, και οι KREATOR ξεκινούν με ''The Patriarch'', ''Violent Revolution'' και το κοινό τραγουδάει τους στίχους μαζί με τον Petrozza εκστασιασμένο. Οι Kreator είναι αναμφίβολα εγγύηση στα live και κανείς δεν περίμενε κάτι λιγότερο από ένα εκπληκτικό setlist (αν και δεν παίξανε το ''Riot Of Violence'' που είναι η προσωπική μου αδυναμία), τέλειο ήχο και φρενήρεις αντιδράσεις του κόσμου. Είναι αφοσιωμένοι στη metal σκηνή και στα live αφιερώνουν όλη την ενέργεια που διαθέτουν. Η μουσική τους εκφράζει δυνατά συναισθήματα, ιδίως την οργή και τη θέληση για αλλαγή της κοινωνίας (τα πολιτικά σχόλια εννοείται ότι δεν έλειψαν), γι' αυτό και στις συναυλίες οι οπαδοί αντιδρούν τόσο έντονα.

Πρωτότυπο είναι το videowall που προβάλλει εικόνες και μονταρισμένα πλάνα από όλη τη μέχρι τώρα πορεία του συγκροτήματος. Τα τραγούδια εκτελούνται άψογα, με μια εξαιρεσούλα στο ρεφραίν του ''Suicide Terrorist'', όπου, σε κάποια φάση, η φωνή του Petrozza ''χάνεται'', αλλά καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο να τραγουδάς και να παίζεις κιθάρα ταυτόχρονα.

Γενικώς, ακούσαμε και παλιά, αγαπημένα κομμάτια, όπως τα: ''Betrayer'' (το οποίο αφιερώθηκε στο ελληνικό κοινό, μιας και το videoclip του έχει γυριστεί στο Ηρώδειο, στις παρυφές της Ακροπόλεως), ''Pleasure To Kill'', ''Awakening Of The Gods'' και ''People Of The Lie'' (μιλάμε για πολύ ξύλο!), αλλά και πιο πρόσφατα που έχουν ήδη γίνει κλασικά, όπως το ''Phobia'' και το ''Reconquering The Throne''. Κοντά στη 1μιση ώρα το show τους ήταν σίγουρα χορταστικό και αποχωρίσαμε όλοι ευτυχισμένοι! Οφείλω να αναφέρω πόσο γελοία ήταν η κατάσταση με τους μπράβους τους μαγαζιού που όρμαγαν και ''κατέβαζαν'' όποιον έκανε stage diving.

setlist: ''The Patriarch'', ''Violent Revolution'', ''Pleasure To Kill'', ''Some Pain Will Last'', ''Enemy Of God'', ''People Of The Lie'', ''Europe After Rain'', ''Suicide Terrorist'', ''Awakening Of The Gods'', ''Renewal'', ''Extreme Aggression'', ''Phobia'', ''Betrayer'', ''Voices Of The Dead'', ''Reconquering The Throne'' encore: ''Impossible Brutality'', ''Flag Of Hate'', ''Tormentor''