Δύο μόλις χρόνια περάσανε από την κυκλοφορία του “Global Flatline” και οι Βέλγοι death-gore metallers είναι και πάλι εδώ. Με αλλαγές και πάλι και στις δύο κιθάρες, με ένα εξώφυλλο που είναι με διαφορά το καλύτερο τους μέχρι τώρα και με ένα λυρικό concept το οποίο φαίνεται να είναι αφιερωμένο στους Cenobites του Hellraiser, αναμένω να ακούσω τι θα προσφέρουν στα αυτιά μου αυτή τη φορά με το "The Necrotic Manifesto".

Η καριέρα των Aborted είναι αδιαμφισβήτητα επιτυχημένη. Άρχισαν ως ένα καθαρό death-gore metal συγκρότημα, για να εξελιχθούν σε death-grind δυναμίτες. Από το 2005 και ειδικά το 2007 με το “Slaughter & Apparatus: A Methodical Overture” εισήγαγαν πολλά μελωδικά και deathcore στοιχεία  στον ήχο τους, τα οποία τους ταίριαξαν πιστεύω προσωπικά. Μέχρι όμως που βγάζουν το “Strychnine.213” το οποίο είναι ένας κακός δίσκος. Με το “Global Flatline” όμως ξαναγύρισαν στις ρίζες τους παίζοντας ξανά υπεργρήγορο  death metal και πάλι. Οπότε είχα την περιέργεια να ακούσω εάν συνέχισαν κατά αυτόν τον τρόπο και πάλι στον νέο τους δίσκο.

Από το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, μετά από την εισαγωγή δηλαδή, δείχνουν τις διαθέσεις τους. Συνεχίζουν και παίζουν λοιπόν υπεργρήγορα έχοντας και την βοήθεια μιας καθαρότατης υπερπαραγωγής στον ήχο τους, πράγμα το οποίο είναι χαρακτηριστικό σε κάθε δίσκο της μπάντας. Τα κομμάτια είναι επίσης σύντομα σε διάρκεια και γενικά ακούγονται πωρωτικά. Αυτά μέχρι και το “The Davidian Deceit”, διότι έπειτα με το “Coffin Upon Coffin” κάνουν στροφή στα μελωδικά deathcore μονοπάτια που είχαν ακολουθήσει στο παρελθόν. Κάπως έτσι συνεχίζουν στο υπόλοιπο μισό του δίσκου, που δυστυχώς όμως δείχνουν πως δεν έχουν ιδιαίτερη έμπνευση. Προσφέρουν όμως και ποιοτικά κομμάτια όπως το μεγαλύτερο σε διάρκεια από τα υπόλοιπα  τραγούδια, “Cenobites”.  Τα τύμπανα και τα φωνητικά είναι άρτια όπως πάντα, αλλά τα riff ακούγονται κάπως τεμπέλικα όσο περνάει η διάρκεια του δίσκου.

Αυτό που προσπάθησαν να κάνουν οι Abroted είναι να παντρέψουν το αληθινό death metal με το οποίο άρχισαν την καριέρα τους, με τις μελωδικές επιρροές που απέκτησαν στην συνέχεια. Το αποτέλεσμα δεν είναι κακό όπως στο “Strychnine.213”, αλλά προσωπικά θεωρώ πως πήγαν ένα βήμα πίσω.