Δεν πρόλαβε να περάσει ένας χρόνος από τη κυκλοφορία του πολύ καλού και ελπιδοφόρου ντεμπούτου των WARDRUM, και ο δεύτερος δίσκος τους “Desolation”, έρχεται να τους εδραιώσει στη συνείδησή μου ως ένα από τα δυνατότερα όπλα του Power metal αυτή τη στιγμή.

Εκτός από την αλλαγή στο μικρόφωνο, οπού αυτή τη φορά προτιμήθηκε ντόπιο προϊόν (Παπαδόπουλος) στη θέση του Ιταλού προκατόχου του (επιλογή, που κρινόμενη εκ του αποτελέσματος, τους δικαιώνει), παρατηρείται και μια ελαφριά αλλαγή στον ήχο. Το στυλ τους παραμένει μετέωρο κάπου στον Ατλαντικό ανάμεσα στις δύο μεγάλες σχολές του Power, μόνο που αυτή τη φορά η πλάστιγγα γέρνει προς την Αμερική (ύφος το οποίο ταιριάζει και περισσότερο στο νέο τραγουδιστή) εις βάρος του ευρωπαϊκού ήχου που επικρατούσε στο “Spadework”. Πιο έντονα είναι και τα Progressive περάσματα χωρίς σε καμία περίπτωση να κουράζουν ή να ακούγονται παράταιρα.

Λυρικός και πολλές φορές μελαγχολικός, ο νέος δίσκος με κέρδισε με το πρώτο κιόλας άκουσμα, προσφέροντας ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα, το κρεσέντο του οποίου εντοπίζω στα 4 πρώτα τραγούδια, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα στερούνται έμπνευσης. Ίσα-ίσα, αδυνατώ να εντοπίσω αδύνατες στιγμές, σε ένα δίσκο που η παράκαμψη τραγουδιών μοιάζει με παιδαριώδες σφάλμα.

Ένα είδος που θέλει απελπισμένα νέο αίμα, μπορεί να βρει τους νέους ήρωες του στο πρόσωπο των WARDRUM.