Η αναπάντεχη επιτυχία αυτού εδώ του σχήματος είχε προκαλέσει απαξίωση (από τους πολέμιους) αλλά και απαιτήσεις (από τους υποστηρικτές). Είχα την τύχη (;) να τως δω live πριν δυο χρόνια, τον καιρό του "Come, Reap" EP και με είχαν απογοητεύσει. Παρόλα αυτά το ντεμπούτο "The Time Of No Time Evermore" ήταν υπέροχο. Η σκηνή του λεγόμενου occult rock φούσκωσε αυτά τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν και οι THE DEVIL'S BLOOD έρχονται εδώ αντιμέτωποι με δύο κινδύνους: Το hype που τους αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής τους και την "παγίδα του δεύτερου album". Τα καταφέρνουν; Xμμ...

Τα χαρακτηριστικά του ήχου τους είναι παρόντα εδώ, δηλαδή οι 60's-70's καταβολές και τα ιδιαίτερα (άχρωμα, αλλά ταυτόχρονα αισθαντικά) φωνητικά. Παρόλα αυτά, το "The Thousandfold Epicentre" παρουσιάζει διαφοροποιήσεις σε σχέση με το υλικό του πρώτου δίσκου. Καταρχήν, χωρίζεται νοητά σε δύο μέρη. Στο πρώτο, η μπάντα πιάνει το ως τώρα style της και το απλώνει σε πιο prog rock μέρη, δεν υπάρχουν πια τετράλεπτα instant hard-rock hits, οι δομές πλέον είναι πιο πολύπλοκες, αλλά οποιαδήποτε αμφιβολία διαλύεται με το μεγαλειώδες εισαγωγικό "On The Wings Of Gloria". Στα υπόλοιπα κομμάτια οι τάσεις ποικίλουν από την μετριότητα μέχρι το μεγαλείο (ιδίως στο ομώνυμο κομμάτι) με το πρόσημο να παραμένει σταθερά θετικό συνολικά πάντως, ενώ όπως και στον προηγούμενο δίσκο, έτσι κι εδώ υπάρχει ένα -άτυπο- tribute στο "Eye Οf Τhe Tiger" με το "Cruel Lover".

Το δεύτερο μέρος του δίσκου αρχίζει με το "Everlasting Saturnalia" και ολοκληρώνεται στο δεκαπεντάλεπτο "Feverdance", όπου οι THE DEVIL'S BLOOD κάνουν μια βουτιά στις 60's psychedelic καταβολές τους και τις αφήνουν να πάρουν το πάνω χέρι. Το αποτέλεσμα αυτών των πειραματισμών μπορεί να εκτιμηθεί διαφορετικά, ανάλογα με τον ακροατή. Εμένα με συνέτριψε. Δισκάρα!