Ο θρύλος λέει οτι όταν "μεγάλα" ονόματα του heavy metal αποφασίζουν να κάνουν side projects, τότε ο μόνος κερδισμένος από αυτή την υπόθεση είναι οι τσέπες των μελών! Σίγουρα όχι οι οπαδοί... Μερικές φορές, μόνο ελάχιστες όμως, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά αντάξιο του μέγεθους των ονομάτων. Τέτοια είναι η περίπτωση των KRUX! Τα δύο πρώτα album τους είναι περίτρανη απόδειξη ότι το supergroup (με τα μέλη των CANDLEMASS, ENTOMBED, THERION) δεν είναι απλά ένας "κομήτης" και τώρα το "He Who Sleeps Amongst The Stars” έρχεται να καθιερώσει τους KRUX ως μια μεγάλη μπάντα, όχι απλά ένα side-project.

Σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, το "He Who Sleeps Amongst The Stars" είναι σαφώς πιο γρήγορο με πιο καθαρό προσανατολισμό στο κλασικό heavy metal. Σε γενικές γραμμές έχει ένα πιο άμεσο ύφος και μπορεί να ακουστεί πιο εύκολα από τον τυπικό μεταλά. Doom υπάρχει στην πιο επική του μορφή όμως. Ο ήχος από τις κιθάρες είναι κατιτίς πιο καθαρός σε σχέση με τον περίεργα τραχύ ήχο που είχε το ''ΙΙ''. Τώρα, όσον αφορά στα φωνητικά του Mats Leven, είναι ένα σημείο που μοιραία με έφερε σε διλήμματα του τύπου "τι θα γινόταν άν..." (αυτοί που έχουν ακούσει τη συλλογή "Doomology" θα έχουν καταλάβει τι εννοώ).

Όσον αφορά το υλικό αυτό καθ’ αυτό, θα πρέπει να πω ότι εδώ έχουμε μερικά από τα καλύτερα riffs που ο Leif Edling έγραψε ποτέ. "The Hades Assembly", "Emily Payne", "Prince Azaar And The Invisible Pagoda", καθώς και το τελευταίο του album "A Place Of Crows", είναι μερικές εκπληκτικά επικές και σκοτεινές (με την doom σημασία της λέξης) στιγμές. Οι υπόλοιπες συνθέσεις του album είναι επίσης εμπνευσμένες, αλλά κινούνται σε λιγότερο doomy μονοπάτια. Ποιοτικά θα έλεγα ότι είναι ένα κλικ πιο κάτω για τους doomάδες, ένα κλικ πιο πάνω για τους heavy metalάδες.

Δεν ενθουσιάστηκα παρά μόνο με κάνα δυο πραγματάκια. Πρώτον, παρόλο που η δουλειά στα πλήκτρα είναι καλή, αισθάνθηκα ότι κάποια space effects που κάνουν την εμφάνισή τους συχνά πυκνά, δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να προσφέρουν και γενικότερα άδικα αποσπούν τον ακροατή. Το δεύτερο σημείο είναι ότι το "He Who Sleeps Amongst The Stars” έχει μια ισχυρή "King Of The Grey Islands" / "Death Magic Doom" γεύση. Στιχουργικά τα album αυτά είναι αρκετά παρόμοια, οι κιθάρες ακούγονται σχεδόν πανομοιότυπες (πιο κοντά στο "Death Magic Doom») ακόμη και το style στα φωνητικά σε μερικά τραγούδια θα έλεγα ότι είναι επικίνδυνα κοντά! Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι για τις μυστικές διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα μεταξύ CANDLEMASSS και KRUX κατά τη διάρκεια του "King Of The Grey Islands".

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το "He Who Sleeps Amongst The Stars" είναι το καλύτερο, αλλά και το πιο πλήρες album που οι KRUX έχουν κάνει μέχρι τώρα. Πραγματικά δεν υπάρχει ούτε μία στιγμή που θα σας κάνει να βαρεθείτε. Αν είστε ένας από εκείνους που πιστεύουν ότι το “ΙΙ” ήταν καλύτερο ακόμα και από μερικά album των CANDLEMASS, πιστέψτε με, εδώ απλά θα προσκυνήσετε. Doom δίσκος κλάσης Hall Of Fame...