Ειλικρινά, όταν πρωταντίκρυσα το όνομα του εν λόγω συγκροτήματος υπέθεσα πως είχα να κάνω με μια ακόμη περίπτωση black metal τσομπάνηδων που έπιασαν όργανα για πρώτη φορά τη στιγμή που πάτησα το «play» στο στερεοφωνικό μου. Κι όμως, οι MASTIPHAL υπάρχουν – ή μάλλον «υπήρχαν» πριν επανενωθούν – από το 1992 και συγκαταλέγονται ανάμεσα στα αρχαιότερα γκρουπ που έδρασαν στη Πολωνική σκηνή του black metal. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ο εν λόγω δίσκος κυκλοφόρησε μέσω της Witching Hour Productions, εταιρίας που απασχολείται κατά βάση στο Πολωνικό χώρο κι αποτέλεσε τον απαραίτητο μεσάζων ώστε να διατεθούν ξανά στο κοινό δύο – έξοχα κατ’ εμέ – demos των BEHEMOTH.
Από εκεί κι ύστερα όμως, η όποια συνέχεια δεν προμηνύεται εξίσου ευνοϊκή. Η εμφανής απουσία ευκολομνημόνευτων στιγμών βαλτώνει το σύνολο με αμυδρές Ορθόδοξες αναλαμπές του τύπου “Nihil Esse” να απομένουν μοναδική ηλιακτίδα στα τυπικά μοτίβα του ύφους. Τι κι αν το αποτέλεσμα μοιάζει φιλότιμα καλό σε πρώτη εντύπωση; Εάν κοιτάξετε κάτω από την άρτια παραγωγή θα διαπιστώσετε πως τα στοιχεία που λείπουν τόσο από τον γλωσσοδέτη “Parvzya” δεν είναι οι θετικές στιγμές, παρά μόνο οι σπουδαίες. Ο χαρακτήρας του μοιάζει βέβαια συμπαγής με τα όργανα να ακούγονται δυνατά και καθαρά. Σε όλα τα άλλα όμως, κατάφερε να με κουράσει μέσα σε πέντε μόλις ακροάσεις κι αυτό από μόνο του αποτελεί ικανό κριτήριο για ένα ωραιότατο πέντε...
