Δεν έχουν συμπληρωθεί 2 χρόνια από τη δημιουργία της λέσχης Metal Union και φτάσαμε ήδη στο 3ο κατά σειρά Metal Union Festival. Aν σκεφτεί κανείς πως δεν είναι η μοναδική προσπάθεια διεξαγωγής συναυλιών στην πόλη του Αγρινίου, αλλά έχει έρθει να προστεθεί επάξια σε άλλες παλιότερες στον ευρύτερο χώρο της rock και metal σκηνής, είναι πασιφανές πως το κοινό της πόλης που γουστάρει αληθινή μουσική και δεν είναι «κολλημένο» με ένα (και μοναδικό) μουσικό είδος, μόνο παραπονεμένο δε θα πρέπει να είναι με την ποιότητα και ποσότητα των συναυλιών στο Αγρίνιο, εδώ και ένα (τουλάχιστον) χρόνο. Το δε «Εν Πλω» αποδεικνύεται ένας άκρως φιλόξενος χώρος για όλα αυτά τα live και πάνω απ’ όλα οικονομικός (το βαρελίσιο μπυράκι στο 1.5 euro τιμήθηκε ουκ ολίγες φορές από πολλούς, συμπεριλαμβανομένου και του υποφαινόμενου).
Feel the wrath of torturer...
Oι Sacral Rage σχηματίστηκαν το 2011 και έχουν ήδη στις αποσκευές τους ένα ΕP (“Deadly bits of iron fragments”, 2013). Στο σχεδόν 50λεπτο σετ τους επέλεξαν ότι καλύτερο είχαν από το EP, συν μερικά από τα κομμάτια που δουλεύουν για την επερχόμενη δουλειά τους. Σαν κερασάκι στην τούρτα σε όλα τα παραπάνω ήρθαν και 2 διασκευάρες σε Watchtower και Annihilator, με αμφότερα και τα 2 συγκροτήματα να είναι ξεκάθαρα από τις κύριες επιρροές των Sacral Rage στο συνθετικό κομμάτι. Είναι φανερό όμως πως το «ταβάνι» τους δεν είναι οι στερεοτυπικές technical/speed metal συνθέσεις. Aν θα έπρεπε υποχρεωτικά να οριοθετήσουμε το μουσικό χώρο μέσα στον οποίο κινούνται, θα λέγαμε πως είναι ο χώρος που ξεκινά από τους Mercyful Fate εποχής πρώτου EP και καταλήγει στους Voivod του Dimension Hatröss. Προσθέστε στην εξίσωση φωνητικά με τρομερή άνεση στις ψηλές νότες και καλοδουλεμένη rhythm section και θα αντιληφτείτε τη μεγάλη δυναμική των Sacral Rage και την τεράστια δυνατότητα τους να ενσωματώνουν απαιτητικές και διαφορετικές μουσικές επιρροές στο προσωπικό τους στυλ.
Setlist: Harbinger (Intro)/ En Cima del mal/ Sutratma/ Return of the dead/ Panic in Urals/ Forced to betray/ Asylum (Watchtower cover)/ Armana's Reign/ Master of a darker light/ Phantasmagoria (Annihilator cover)
Ear Piercing Thrash…
Αυτός είναι ο τίτλος της πρώτης (και μοναδικής προσωρινά) δουλειάς των Αθηναίων thrashers και ομολογουμένως δε θα μπορούσε να’ναι πιο εύστοχος στο να περιγράψει τι ακριβώς μουσική προσφέρουν οι Bio-Cancer. Λυσσασμένο thrash ταγμένο στην Τευτονική σχολή (Destruction, Sodom, Kreator) με φωνητικά που έχουν όμως αναφορές στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού (Morbid Saint). Eκρηκτικό ομολογουμένως μίγμα και εξόχως διασκεδαστικό χωρίς να υστερεί καθόλου σε τεχνική. Ακριβώς για αυτό το λόγο και η διάρκεια του σετ τους ίσως φάνηκε μικρή σε κάποιους, η διασκέδαση όμως δεν μετριέται σε λεπτά. Πέρα του “Ear piercing thrash” παρουσίασαν και φρέσκα κομμάτια (οι Bio-Cancer είναι σε φάση ηχογραφήσεων οπότε λογικά αναμένουμε νέο υλικό και από αυτούς εντός του 2014). Εν αναμονή λοιπόν της νέας τους δισκογραφικής κυκλοφορίας να ευχηθούμε στους Bio-Cancer καλή συνέχεια και καλή τύχη στο επερχόμενο live (26.04) με τους Sodom.
Setlist: Ear Piercing Thrash/ Obligated To Incest/ Get Cancered...Now/ Tormenting the innocent/ Killing Habit/ Backstabbed Again/ Spread the Cancer/ You Scream You Die
Take me to the dragonlakes, I want to see the mystery place...
Πρώτη εμφάνιση στο Αγρίνιο για τους Dark Nightmare, την μπάντα από τα Γρεβενά με τη 15ετή εμπειρία στο metal χώρο, που οδεύει αισίως για το 3ο της full-length πόνημα. Περιττό να αναφέρω πως το διψασμένο κοινό για το ιδιαίτερο epic metal των Dark Nightmare τους υποδέχτηκε όπως τους άξιζε: υψωμένες γροθιές, πάμπολλα sing-along, ατελείωτο crowd-surfing. To συγκρότημα έχει σαφέστατα επικό ύφος (Μanowar, Manilla Road αναφορές μεταξύ άλλων) το όποιο είναι αρμονικά δομημένο στα χνάρια των κλασσικών του metal (Iron Maiden, Judas Priest) και εμπλουτισμένο με μικρές αλλά καίριες δόσεις πλήκτρων και ασφαλώς την χαρισματική φωνή του Γιάννη Παπαδημητρίου. Είναι επίσης 100% βέβαιο πως οι μουσικές τους επιρροές υπερβαίνουν τον στενό χώρου του ιδιώματος το οποίο υπηρετούν. Αφορμή για αυτό το σχόλιο ήταν το κομμάτι που επέλεξαν να ανοίξει το set τους και ήταν το “Αlpha” του Βαγγέλη Παπαθανασίου (Aphrodite’s Child) από το concept lp (με θέμα το διάστημα) “Albedo 0.39”. Το σχεδόν 90λεπτο set των Dark Nightmare ήταν απολαυστικό με τα anthems “Dragonlakes”, “Are we free?”, “The Battlefield calling my name” και “Ηawks of war” να ξεχωρίζουν. Το κλείσιμο της συναυλίας ήταν όμως ακόμα πιο ξεχωριστό. H μπάντα επέλεξε να αποτίσει, με το δικό της τρόπο, φόρο τιμής στον Selim Lemouchi (που πρόσφατα αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο) διασκευάζοντας άκρως επιτυχημένα το “Come Reap” των Devil’s Blood, φορτίζοντας συναισθηματικά ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα. ‘Τill next time…
Setlist: Alpha (Vangelis)/ Blood Land/ Invaders/ Hawks Of War/ Despair and Hope/ The Battlefield Calling My Name/ Beneath the Veils of Winter/ Are We Free?/ Living a Lie/ The Voyage/ Planked Soul of Sorrow/ Sometimes/ Dragonlakes/ Defenders Of The Borderland/ Come Reap (The Devil's Blood cover)
