Αυτή τη βδομάδα προβάλλεται η ταινία, "Ένα Τραγούδι Για Το Ηλιοβασίλεμα". Πρόκειται για την νέα δημιουργία ενός από τους πιο χαμηλόφωνους και σπουδαίους Βρετανούς σκηνοθέτες, του Terence Davies. Με μόλις 8 ταινίες στο ενεργητικό του μέσα σε τέσσερις δεκαετίς, ο Davies παραμένει παραγνωρισμένος στη χώρα μας, ενώ έχει υπογράψει υψηλής κλάσης δράματα όπως το Distant Voices Still Lives, το The Long Day Closes, αλλά και το υπέροχο «Το Βαθύ Μπλε του Έρωτα» (Deep Blue Sea).
Λίγο πριν η 8η ταινία του, με τίτλο A Quiet Passion, προβληθεί και στην Ελλάδα (η ταινία έχει αποσπάσει επαίνους μετά την πρεμιέρα της στο Βερολίνο), είναι μια ευκαιρία για το κοινό να ανακαλύψει έναν εξαιρετικό αφηγητή των εικόνων, μέσα από το Sunset Song (Ένα Τραγούδι Για Το Ηλιοβασίλεμα). Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά ενός κλασικού σκωτσέζικου μυθιστορήματος του Λιούις Γκράσικ Γκίμπον, που διαδραματίζεται στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Η νεαρή ηρωίδα, που υποδύεται με θαυμαστή πειθαρχία η Άγκνες Ντέιν μάχεται για την προσωπική της ελευθερία και ευτυχία σε μια αδιέξοδη, πατριαρχική κοινωνία. Το βάρος της παράδοσης, η σύγκρουση της ατομικής ηθικής με τις βαθύτερες ενοχές, αντανακλούνται ποικιλότροπα πλούσιες εικόνες της Σκωτσέζικης επαρχίας, που γυρίστηκαν σε φιλμ των 65mm. Όμως ο Davies, καταφέρνει και δένει αριστοτεχνικά τον κοινωνικό ρεαλισμό και την υπερβατική του ματιά στην καταπιεσμένη ανθρώπινη επιθυμία.
Πρόκειται για ένα στρωτό, αφηγηματικό πάζλ -μονόδρομο για το συμφιλιωτικό φινάλε μιας αυτοεξορισμένης από την έννοια της ευτυχίας γυναίκα, που κυνηγάει τη λύτρωση από τον αδιόρατο ψυχικό πόνο της. Ο έμπειρος σκηνοθέτης, βλέπει με συγκρατημένη παρεμβατικότητα τους ήρωές του να αδυνατούν να επικοινωνήσουν, μέσα από μια σειρά αντιδράσεων και πρακτικών που ορίζει το πλαίσιο της πατριαρχικής και θρησκόληπτης κοινωνίας που ζουν. Γενναίοι, αλλά ανήμποροι να απεγκλωβιστούν από τους ρόλους που τους έχουν κατανεμηθεί, που οδηγούν στην αποξένωση μιας ατάραχης επαρχίας, που ζει και αναπνέει κάτω από το βλέμμα της μητέρας φύσης.
Η Κρις είναι μια κοπέλα, με όρεξη για γνώση και με οξύ πνεύμα που μεγάλωσε σε ένα αβάστακτα αυταρχικό περιβάλλον, με μια μητέρα καταδικασμένη να μεγαλώνει απλώς την οικογένειά της και την ενδοοικογενειακή βία να αντλεί από την βιαιότητα της τιμωρίας στην Παλαιάς Διαθήκης. Η Κρις θα κληθεί να κρατήσει τη σκυτάλη της επόμενης γενιάς και να αναζητήσει την ευτυχία στα μάτια του Γιούαν. Το μέλλον της επιφυλάσσει τη μετωπική σύγκρουση με το κακοποιό πεπρωμένο της οικογενειακής βίας, της ερωτικής αφύπνισης και του επερχόμενου πολέμου. Η αδυναμία του ανθρώπου να απεγκλωβιστεί από την κληρονομημένη συμπεριφορά σημαδεύει τις μεταστάσεις των χαρακτήρων. Οι άνθρωποι είναι δέσμιοι κάτω από το βάρος μιας αόρατης αναγκαιότητας που τους επιβάλει η φαλλοκρατική κοινωνία.
Αυτό που καθιστά ενδιαφέρον το Sunset Song είναι η στέρεα, παλιομοδίτικη σχεδόν, θεατρική στην υφολογία της, διορατικότητα του σκηνοθέτη στην παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και η οικονομία με την οποία καταφέρνει να εκφράσει τα πιο μυστικά συναισθήματα. Ο εξαιρετικός Πίτερ Μούλαν στο ρόλο του πατέρα αφέντη και ο Κέβιν Γκάθρι στο ρόλο του μνηστήρα, προσθέτουν επάξια στο ανθρώπινο ψυχολογικό ταμπλό της ταινίας. Το Sunset Song είναι μια πικρή ελεγειακή ταινία, με ολοκληρωμένη δομή τραγωδίας αλλά με σπάνια τρυφερότητα για το ανθρωποκεντρικό σινεμά των ημερών μας.
{youtube}TLNG6dvzn9c{/youtube}
