Έγινε το αδιαχώρητο στο Gagarin, με το λονδρέζικο ντουέτο να αποτυπώνεται ευγενικό, αέρινο και βελούδινο, μη διστάζοντας μάλιστα να ξεκινήσει το set με το σε χρόνο dt πολυαγαπημένο "Black Lagoon"...

Έπαιξαν στο γεμάτο Κύτταρο σαν στοιχεία της φύσης, χτίζοντας τείχη από έναν γεμάτο, μανιασμένο ήχο, ο οποίος έσκαγε αναπάντεχα και από κάθε πλευρά, οδηγώντας το κοινό σε μια κατάσταση χαύνωσης, που προκλήθηκε από καθαρή κατάπληξη για το θέαμα...

Μυστηριακή σαν στοιχειό του δάσους, αλλά και επίφοβη σαν λύκαινα που προστατεύει τα μωρά της, κατόρθωσε να παλατζάρει σαγηνευτικά συναισθήματα με αρχαϊκό γρέζι κοφτερής υφής, παρά την απογοητευτική προσέλευση κόσμου στο Fuzz...

Μπορεί να έλειψε το «αλλοπρόσαλλο» σαξόφωνο του Terry Edwards, αλλά το τρίο έδωσε μια εκρηκτική συναυλία στο Gagarin, εντυπωσιάζοντας με τον σφιχτό, ηλεκτρικό του δυναμισμό...

Στον πρώτο τους ερχομό στην Ελλάδα απέδειξαν ότι είναι καλύτεροι στα live απ' ότι στο στούντιο, προξενώντας τόσο ενθουσιασμό, ώστε μάλλον θα πρέπει να τους βάλουμε ανάμεσα στα γκρουπ που στο εξής θα γίνουν από τα αγαπημένα των εγχώριων μουσικόφιλων...

Αποτύπωσε επιτυχώς την πανίσχυρη φύση των στοχαστικών του μελωδιών, που ήχησαν στο Μέγαρο Μουσικής σαν ένα ρέκβιεμ για τον υπαρκτό κόσμο, με τη Lisa Gerrard και τη Μαρία Φαραντούρη να συνεισφέρουν εξαιρετικές ερμηνείες...

Αν και ενώπιον λιγοστών θεατών, ο Tom Krell ξεγυμνώθηκε ψυχικά στη σκηνή της Death Disco, χαρίζοντάς μας μία από τις πιο αληθινές και συγκινητικές εμφανίσεις της φετινής χρονιάς...

Πιάνοντας απίστευτη απόδοση, οι Αυστραλοί βομβάρδισαν το Fuzz με το γνήσιο, βρώμικο και επικίνδυνο rock 'n' roll που έφτιαξαν στην ακμή τους, γνωρίζοντας την αποθέωση από κόσμο πολύ διαφορετικών ηλικιών...

Με το αρχαϊκό γρέζι του Tim Mead να τους προσδιορίζει ως μακρινά ξαδέρφια των Neurosis, οι Αμερικανοί αδιαφόρησαν για την απογοητευτική προσέλευση, προσφέροντας έναν κυκλώνα διαφορετικών ήχων και συναισθημάτων, που μηδένισε την απόσταση σκηνής και κοινού...

Διόλου δεν πτοήθηκε από την πολύ μικρή προσέλευση στο Tiki, όπου ξεδίπλωσε ήρεμα όλον τον «μύθο», διατρέχοντας post-punk περάσματα και gothic αναφορές...