Το «think tank» του σύγχρονου progressive rock έδωσε στο Badminton ένα πραγματικό ρεσιτάλ μοντέρνας τέχνης, όπου συνυπήρξαν αρμονικά η θλίψη, η ψυχεδέλεια, το χάος και η λύτρωση, μαζί με δύο συγκινητικούς φόρους τιμής στον David Bowie και στον Prince...

Βασικό όνομα και αντικειμενικά καλύτερη μπάντα της βραδιάς, ήταν βέβαια οι Ιταλοί Mortuary Drape. Όμως ως ουσιαστικοί headliners πρόβαλλαν τελικά οι Varathron, έστω κι αν αντιμετώπισαν κάποια προβλήματα με τον ήχο...

Εκπληκτικές εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα από τον (πολύ) αγαπητό στο ελληνικό κοινό Νορβηγό, που ανανέωσε τη σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης με τη χώρα μας μέσω τριών εμφατικών sold-out...

Στο σχεδόν γεμάτο An Club, οι Καναδοί απέδειξαν ότι ο ντόρος που γίνεται γύρω απ' το όνομά τους, μόνο τυχαίος δεν είναι. Έστω κι αν κάπου έλειψε μια δόση τσογλανιάς...

Στο δεύτερο stage το κέφι ξεχείλισε με το βαρύ, βρώμικο και βιτσιόζικο drum 'n' bass του Source Direct. Στο πρώτο stage, πρωταγωνιστής στάθηκε ο Actress, με φανταστικούς συνδυασμούς μεταξύ mainstream και πειραματικών στοιχείων –αν και την παράσταση παραλίγο να του την έκλεβαν η βαριά βιομηχανική techno και τα μεταλλαγμένα dubstep του Ancient Methods...

Hats off στον Αμερικανό James Hoff, για ένα σετ με δυναμισμό, μεγάλη επιβλητικότητα και πολλές ανατροπές, που ως οπτικό του κομμάτι είχε ένα βίντεο από την οθόνη του Karspersky Antivirus, όπου εμφανίζονταν σε πραγματικό χρόνο όλες οι απειλές μέσω ιών παγκοσμίως...

Η 2η μέρα ξεκίνησε νωρίς και χαλαρά από το Six d.o.g.s., όπου πρωταγωνίστησε ο Καναδός Jesse Osborne-Lanthier, ολοκληρώθηκε όμως ξημερώματα στο Ρομάντσο με ξέφρενο χορό, υπό τα κελεύσματα του June, της Virginia και του Umwelt...

Με τον Abbath να εντυπώνεται αποστειρωμένος, ήταν οι Green Carnation που κέρδισαν τον τίτλο του άτυπου headliner, αποπνέοντας δέος μαζί και θαλπωρή. Ενθουσιασμό όμως προκάλεσαν και οι Ancient του βαψομαλλιά Magnus "Aphazel" Garvik, με την ελαφρά εσάνς μυζίθρας...

Ο περισσότερος κόσμος άργησε να έρθει στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών το Σάββατο, με αποτέλεσμα να χάσει την καλύτερη στιγμή της 3ης μέρας του φεστιβάλ –το περίπου 20λεπτο set του Νίκου Κυριαζόπουλου δηλαδή, που στηρίχτηκε σε έναν λαβύρινθο από ντελικάτους και αβαρείς βόμβους...

Οι υγρές, μακρόσυρτες και νωθρές συχνότητες της Jana Winderen, συρμένες θαρρείς από τα βάθη των βόρειων θαλασσών, πρωταγωνίστησαν στη 2η μέρα του φεστιβάλ στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, ενώπιον ενός κοινού πιο διεθνούς και από συνέλευση του ΟΗΕ...