Στάθηκε στη σκηνή του Half Note ως ένας ζωντανός τζαζ θρύλος, με όλη τη σημασία της λέξης...

Ένα από τα πιο ερωτεύσιμα και αινιγματικά κορίτσια που έβγαλε ποτέ το ανεξάρτητο ροκ, εμφανίστηκε στο Fuzz ρημαγμένο, να καταρρέει ψυχολογικά μπροστά στο κοινό...

Παρά τις 7 επισκέψεις τους στην Ελλάδα, κατόρθωσαν να αποφύγουν τη σιγουριά της παρουσίασης ενός προγράμματος δομημένου πάνω στις κινηματογραφικές τους επιτυχίες ή στις συνθέσεις του Philip Glass...

Δόνησε με συναίσθημα και με το περιβόητο «γυναικείο άγγιγμα» το κυριακάτικο βράδυ μας, σε ένα αρκούντως γεμάτο Gazarte...

Samples διεκδικούσαν την αρχή και το τέλος των εντυπώσεων, ηλεκτρονικές πλάτες κρατούσαν τα μπόσικα στο φόντο, ενώ κιθάρα και μπάντζο κρατούσαν σαν τρόπαιο την παραμονή του όλου σκηνικού σε μια ροκ τροχιά...

Εξουθενωμένοι (η Αθήνα ήταν η τελευταία στάση της περιοδείας) αλλά και εμφανώς συγκινημένοι, έδωσαν ένα απρόσμενο δεύτερο encore, αφού είχαν ανάψει τα φώτα και μέρος του κόσμου είχε αρχίσει να αποχωρεί...

Δεν υπάρχει λόγος να ψάξει κανείς την ποιότητα ή το νόημα αυτού που ακούει. Οι Νορβηγοί φίλοι μας είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή παραγωγής κοφτερών beats και ανατριχιαστικά επιθετικών στίχων...

Η όλη σκοτεινή (αρρωστημένη πολλές φορές) θεατρικότητα και οι περίεργοι, αφιλόξενοι ήχοι προκάλεσαν στο κοινό μια σύγχυση. Όμως η παρουσία τους ήταν αυθεντική, με έντονο προσωπικό χαρακτήρα...

Η απαράδεκτη οχλαγωγία από το μέσον του Fuzz και προς τα πίσω και κάποιες μάλλον ατυχείς επιλογές στη setlist, στέρησαν από μια καλή βραδιά την αιχμή εκείνη που θα μπορούσε να την κάνει συναρπαστική...

Το Σάββατο στο Gazarte ένωσαν δυνάμεις και δεξιοτεχνία σε μια αξιοζήλευτη σύμπραξη, που εύκολα καταχωρείται στις πιο δυνατές συναυλιακές συγκινήσεις του 2014...