Ούτε στο Glastonbury τόσα “clashes” συναυλιών: Την τελευταία Παρασκευή του Μαΐου, οι εναλλακτικές ψυχές της Αθήνας δεν ήξεραν πού να πρωτοπάνε: στην Cat Power και το αφιέρωμά της στον Dylan; Στο Athens Jazz για τους Γάλλους Concombre; Στους Raveonettes να μην τους στενοχωρήσουν που τόσες φορές έχουν έρθει στην πόλη μας; Ή στο double bill των Warmduscher με τους Murder Capital στο Gagarin; Η εικόνα της παλαιστινιακής σημαίας στο stage πριν καν αναλάβουν τα πόστα τους στα μικρόφωνα οι πρώτοι, ήταν σημάδι πως μάλλον βρισκόμασταν στη σωστή πλευρά των πραγμάτων.
«Ωπ! Πάλι εσύ;» συναντήσεις με όσους την προηγουμένη βρίσκονταν στον Λυκαβηττό για Spiritualized. Μπύρα ανά χείρας, άνετη κίνηση στον χώρο, χαιρετούρες, χαβαλές, συστάσεις, μικρή αναμονή.
Φαίνεται πως όταν αποφοιτείς από την Μεγάλη του Post Punk Σχολή, το “coolness” διεισδύει αυτομάτως στην προσωπικότητα, δεν εξηγείται διαφορετικά το πώς όλοι αυτοί οι frontmen της εν λόγω σκηνής (βλ. IDLES, Fontaines DC και όλα τα υπο-γκρουπ του σήμερα) αποπνέουν τόση αυτοπεποίθηση και τόσο αέρα, ο καθένας με τον τρόπο του ανάλογα την προσωπικότητα και το physique. Πάρτε για παράδειγμα τον Clams Baker Jr. (ψευδώνυμο του frontman των Warmduscher): Έσκασε στη σκηνή με τα γυαλιά ηλίου του και την προβαρισμένη μπάντα του και τα dancing moves του και δεν του καιγόταν καρφάκι. Σκεφείτε μια πιο ήπια version των Viagra Boys και των Fat White Family αλλά στο πιο funky και ακομπλεξάριστα fun. Κυρίως το νέο τους άλμπουμ Too Cold To Hold θέλησαν να προωθήσουν μέσα από το σετ, όπως ήταν αναμενόμενο, highlights του set στα δικά μου αυτιά ήταν το “Disco Peanuts” με την ατομάρα Nuha Ruby Ra (και την κουκούλα της) και το φινάλε με το “I Got Friends” (ooooooh ah!).
Αν έλεγα πως θα μου μείνει αλησμόνητο το live των Λονδρέζων θα ήταν ψέμα, γιατί με το που εμφανίστηκαν οι Ιρλανδοί Murder Capital στη σκηνή, προσωπικά αισθάνθηκα σαν να αφάνισαν τους προηγούμενους, βλέπετε ο James McGovern έχει άστρο, είναι από αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων που -όπως μ’αρέσει να λέω- με το που ανεβαίνουν στη σκηνή φωτίζεται το περίγραμμά τους, και μετά άντε να βρεις τρόπο να τραβήξεις το βλέμμα από πάνω τους.
Ιδανική έναρξη με το “The Fall”: Ήδη με το που εκρήγνυται η ατάκα In a manner of speaking / It's a matter of pride το κοινό έχει μπει στο κλίμα κι όλα από εκεί και πέρα -And the fall is coming, yeah, the fall is coming- ρέουν όπως ακριβώς πρέπει, με τον James να βαζει τικ σε κάθε οδηγία από το εγχειρίδιο «Πώς να είστε σέξι στη σκηνή»:
Κάντε είσοδο με γυαλί ηλίου και αέρα φίρμας. Τικ.
Αγγίξτε σε ανύποπτο χρόνο τα μαλλιά σας. Τικ.
Παίξτε ντέφι σαν να είναι το πιο σπουδαίο όργανο στον κόσμο. Τικ.
Πλησιάστε το μικρόφωνο σαν να πλησιάζετε αντικείμενο πόθου. Τικ.
Τραγουδήστε σε πολύ, πάρα πολύ μπάσα φωνή. Τικ.
Ανάψτε τσιγάρο και καπνίστε όπως καπνίζουν στα φιλμ νουάρ. Τικ.
Βάλτε την κουκούλα του hoodie. Τικ.
Βγάλτε την κουκούλα του hoodie. Τικ.
Βγάλτε τελείως το hoodie, μείνετε με το T-Shirt. Τικ.
Ξεκινήστε -χωρίς φόβο- την ομιλία σας για την γενοκτονία στη Γάζα λέγοντας «Αυτά που θα πω είναι για τους νεότερους, οι μεγαλύτεροι λογικά έχουν βάλει ήδη μυαλό, ξέρουν τι τους γίνεται». Τικ.
Τα tracks του φετινού Blindness (ακούστε το) διαδέχονται το ένα το άλλο μαζί με μερικά παλιότερα (εδώ το setlist), μα η κορύφωση έρχεται στο encore με το “Ethel” από το Gigi’s Recovery και το “Words Lost Meaning” που γράφτηκε για να γίνει hit.
Oh, I never need you to say, "I love you"
The words lost meaning
Oh, I never need you to say, "I love you"
I love you
Κλείστε τη βραδιά λέγοντας κάτι συναισθηματικό και ακαταμάχητο. Τικ.
Να μας ξανάρθουν, χειμώνα, να μην έχει τίποτε άλλο εκείνην την ημέρα στην πόλη και να μην χρειάζεται καν να κουβαλήσουν μαζί τους τη σημαία -να έχουν γίνει όλα παρελθόν.
