Περισσότερα από σαράντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Kim Gordon σχημάτισε τους Sonic Youth με τον Thurston Moore, μια μπάντα θρυλική για όλους τους λόγους του κόσμου, που όμως αποτελεί παρελθόν ήδη μια δεκαετία. Μια δεκαετία που ωστόσο η Gordon (όπως και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, για να είμαστε ακριβείς) παρέμεινε πραγματικά ενεργή, τόσο σε μουσικό, όσο και σε εικαστικό επίπεδο, διατηρώντας τη ρηξικέλευθη ματιά της και τη δημιουργικότητά της στα ύψη. «Μα, είναι 70 χρονών, τι να πας να δεις;», σχολίασε μια φίλη πριν καιρό, όταν ανακοινώθηκε η συναυλία της στην Τεχνόπολη. Και πραγματικά, δεν είχα ιδέα τι θα έβλεπα και κυριότερα τι θα άκουγα, ήξερα όμως ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην επιδιώξω να βρεθώ όσο πιο κοντά γίνεται στο πάλαι ποτέ “Little Trouble Girl” που όσο κι αν μεγαλώνει παραμένει το “Kool Thing” του noise rock.
Δίχως supporting act για να ζεστάνει το κλίμα, η Kim Gordon ανέβηκε στο stage της Τεχνόπολης με τη μπάντα της λίγο μετά τις 21.30. Το κοινό ομολογουμένως περιορισμένο – σε ένα καλοκαίρι που ο ανταγωνισμός μάλλον ήταν μεγάλος. Καμία σημασία δεν είχε βέβαια αυτό για την εξέλιξη της συναυλίας, σε ένα ωμό μουσικό είδος που δεν χρειάζεται έτσι κι αλλιώς πολλά πολλά σε διάδραση με τον κόσμο ή ενθουσιώδη εμψύχωση.
Επιβλητική και αυστηρή – χωρίς να είναι όμως σοβαροφανής ώστε να μην λάμψουν τα μάτια της μετά από μια κραυγή ενός fan – η Gordon ξεκίνησε το set της ερμηνεύοντας αποκλειστικά κομμάτια από τον πρώτο solo δίσκο της ίδιας από το 2019, το No Home Record. Κομβικός ο συγκεκριμένος δίσκος για την Gordon, που οφείλει το όνομά του στο ντοκιμαντέρ της Chantal Akerman, No Home Movie, από το 2015. Και αυτό γιατί πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί ντεμπούτο για μια μουσικό με ήδη πολυετή πορεία ως τότε, δανείζεται και σε context από το ντοκιμαντέρ της αυτόχειρα φεμινίστριας κινηματογραφίστριας, που παραμένει και θα παραμένει επίκαιρη στο διηνεκές.
Αντίστοιχα επίκαιρη παραμένει λοιπόν και η Gordon, που δεν χρειάζεται την κληρονομιά των Sonic Youth για να σταθεί αξιοπρεπώς στη σκηνή, αποδεικνύοντας ότι είναι ακόμα ένα ταλαντούχο “Girl In A Band”. Αυτή τη φορά μιας αποκλειστικά γυναικείας, εκρηκτικής ανά στιγμές και πολύ ενδιαφέρουσας μπάντας.
Όσο λοιπόν το background συνοδεύει αρμονικά με πλάνα από roadtrips σε διαδρομές των ΗΠΑ, η Gordon φορώντας ένα λευκό T-shirt και ένα ασημένιο σορτσάκι τραγουδά με την ατμοσφαιρική μπάσα φωνή της, παίζει κιθάρα σε επιλογές κομματιών και εντυπωσιάζει με τη λιγνή και αεικίνητη παρουσία της, ένα αδιαμφησβήτητο icon. Και μπορεί το κοινό να μην φαίνεται να γνωρίζει τα κομμάτια του setlist (όπως τα “Sketch Artist”, “Air BnB”, “Paprika Pony”, “Cookie Butter” κα.), αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία αφού στην πλειοψηφία του φαίνεται να την απολαμβάνει. Η ίδια παίζει βέβαια και μια διασκευή, το “Blonde Red Head” των Νεοϋορκέζων DNA, προτού τελειώσει την εμφάνισή της με το “Grass Jeans” της ίδιας, single που κυκλοφόρησε το 2021.
Μόλις μια ώρα. Τόσο περίπου κράτησε η εμφάνιση της Kim Gordon στην Τεχνόπολη, πράγμα που αν είχε συμβεί με άλλα acts θα ήταν παράγοντας επαρκής για να μας εξοργίσει. Κι όμως, στην περίπτωσή της φάνηκε ταιριαστός χρόνος, με ένα set που διέθετε το απαραίτητο punk πνεύμα και κλιμάκωση, δίχως φλυαρίες (που καλλιτέχνες αυτού του βεληνεκούς δεν έχουν ανάγκη) και με την ίδια στο τέλος να ταλαντεύει την κιθάρα της όπως μόνο η ίδια ξέρει, αφήνοντας το distortion και την εικόνα της σαν τελευταία, γλυκιά γεύση.
Η εμπειρία ακρόασης της Kim Gordon σε ένα εκτός Sonic Youth πλαίσιο σίγουρα δεν είναι για όλους. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν αποτελεί ένα συναυλιακό βίωμα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, πιστό στο underground ήθος του, από μια γυναίκα που μόνη ένδειξη του χρόνου που πέρασε από πάνω της είναι οι έντονες φλέβες των χεριών της. Και τι θα έδιναν άλλοι – καλλιτέχνες και μη – ώστε να γερνούν έτσι.
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
