Synch Festival

Eδώ Synch! Over... Προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη ακόμα και με φωτογραφικό υλικό, αλλά οι τεχνικές 'ατυχίες' δεν έχουν τέλος. Ο χώρος εδώ είναι πολύ καλύτερος (κι) από πέρσι, καλύτερη η οργάνωση στις σκηνές και στο χώρο, ο περσινός χώρος του installation έγινε πλέον σκηνή και πήρε άτυπα τον τίτλο της πιο όμορφης, η παλλόμενη κουζίνα του Coti K. μας πήρε μαζί με τις δονήσεις της και τα beats, oι Milto Eph & Junior SP έπαιξαν φευγάτο ambient drum'n'bass με κιθάρα, μπάσο και drums και πάμε για Κ. Βήτα... Ο κόσμος συνεχίζει να έρχεται με αυξανόμενους ρυθμούς, κόβει βόλτες στα περίπτερα, περιεργάζεται τα παλιομοδίτικα synths και ένα theremin! Ο δρόμος είναι μακρύς και τα αγαπημένα έρχονται και μετά τις 1...

Και τα σχόλια του Τάκη Θανόπουλου:

Το Synch ξεκίνησε δυναμικά και οι 2020 Soundsystem μας έβγαλαν "out of synch". Ήταν η αποκάλυψη της πρώτης μέρας, που έβαλε φωτιά στην ήδη θερμή σκηνή του Μηχανουργείου (οι διοργανωτές μας υποσχέθηκαν ανεμιστήρες). Τις εντυπώσεις επίσης κέρδισαν και οι Plaid που έπαιξαν στη μεγάλη σκηνή και στέρησαν το κοινό από τους επίσης καλούς UND, με τις ψηλόλιγνες φιγούρες και το εξαιρετικό microhouse που έπαιζαν εκείνη τη στιγμή στη Τέντα.

Από τις ελληνικές παρουσίες ευχάριστη έκπληξη ήταν οι Milto Eph & Junior Sp. με το ατμοσφαιρικό drum'n'bass τους να συνοδεύεται από live όργανα και o κατά τα αναμενόμενα πολύ καλός Peekay Tayloh. Ο Κ.Βήτα φάνηκε λίγο κρύος -βγήκε και σχετικά νωρίς- ενώ στην κατάληξη της βραδιάς, κατά σειρά οι Akufen, John Tehada και Richard Voight ανάγκασαν το κοινό στην Τέντα να χύσει τόνους ιδρώτα από το χορό.

Είπαμε όμως η εμφάνιση της βραδιάς (για να μην πούμε της χρονιάς) ήταν το non-stop show των 2020 Soundsystem που μας επιτέθηκαν με electro και punk basslines, samples από Interpol και Block Party μέχρι Daft Punk, tribal κρουστά, βρώμικα funky κοψίματα και ότι άλλο χρειάστηκε για να βγάζει o κόσμος επανειλημμένα κραυγές επιδοκιμασίας.

2η μέρα

Η πρώτη (πραγματικά άμεση) ανταπόκριση από το Synch Festival είναι γεγονός... Σε αντίθεση με χθες, ο καιρός εδώ έχει δροσίσει και το κλίμα είναι καθαρά φεστιβαλικό. Ο κόσμος συρρέει από νωρίς και ίσως είναι και τριπλάσιος από χθες... Επιτέλους μια πραγματικά επιτυχημένη ημέρα και εμπορικά...

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο γραφείο παραγωγής, όπου ο Γιώργος Μάγγας ετοιμάζεται να αλλάξει (να φορέσει δηλαδή ένα από τα 100 κοστούμια του) και η NET παίρνει συνέντευξη από τους Tortoise (!!!). Ο πρώτος είπε ότι θα παίξει μέχρι τελικής πτώσεως -ποιος ξέρει τί θα βγεί από τη μείξη αυτή με τους Tuxedomoon. Ακόμα και το soundcheck ήταν υποτυπώδες, ξεκίνησαν τα δύο μέρη να παίζουν και το αποτέλεσμα ήταν... τρελό! Μέχρι και τσιφτετέλια χόρευαν οι άνθρωποι της παραγωγής μεσημεριάτικα...

Σε λίγο βλέπουμε Tortoise, Fennesz, Hiroshi Watanabe (τριγυρνάει αυτή τη στιγμή στο δρόμο και βγάζει ως γνήσιος Γιαπωνέζος φωτογραφίες στα κτίρια!) και Pan Sonic. Tip: Mambotur, από τη Χιλή, με τον Brito, τον τραγουδιστή των κομματιών του Senor Coconut που αποθεώσαμε πέρσι...

Highlight της βραδιάς: Το "live" των Marsheaux που δεν ήταν οι Marsheaux. Τώρα ποιες κοπέλες εμφανίστηκαν στη θέση τους, ο Θεός κι η ψυχή του... Μέσα στον πανικό για τις ανανεώσεις χάσαμε και τους Trypanosoma... Θα μάθουμε τί έγινε...

Τάσος Βογιατζής

Trypanosoma

Συστάσεις ίσως χρειάζονται, αν και κακώς. Στέλιος Τζιρίτας (Κοψωκέφαλοι), Μάκης Παπασημακόπουλος (Stereo Shortcuts) κι ένα ξανθό τυπάκι με γυαλιά και στρατιωτικό αδιάβροχο.

Ο πρώτος σε ρόλο "ο τρελός του χωριού" (με την καλή έννοια). Ο δεύτερος στα "μπλιμπλίκια και τον συμπαγή θόρυβο. Ο τρίτος σε ρόλο "κομπάρσου" (βλέπε τα περί έννοιας) να τροφοδοτεί το κινούμενο μέλος (Στέλιος) με κλαρίνο, σαξόφωνο και πάει λέγοντας. Industrial-noise-jazz, electronic-improvised noise, ίσως κάτι άλλο "απόκοσμο", δεν μπορώ να διευκρινίσω...

Highlight η στιγμή που ο "κινούμενος" αρπάζει ένα λοστό, καρφώνει το μικρόφωνο στα δόντια του και αρχίζει να τσιρίζει ή να λέει κάτι ακατανόητα, χτυπώντας το λοστό στο τσιμέντο! Συμπεράσματα είναι ανώφελο να βγάλω, αν δεν το δείτε με τα μάτια σας... Έφυγα για Fennesz

Γιάννης Σαμούρκας

Tortoise

Χρειάζονται άραγε συστάσεις για τις "χελώνες" του John McEntire; Προφανώς και όχι!

Οι αρχιερείς του post-rock, οι πρωτοπόροι του είδους, αρκετά χρόνια μετά τα δυο τους αριστουργήματα ("Millions" + "TNT") παραμένουν πάντα μια σπουδαία μπάντα.

Έχοντας την περισσότερη ώρα του set δύο drummers και με τα μέλη να εναλλάσσονται στα διάφορα όργανα, τραγούδι με τραγούδι (πολυοργανίστες και με τη βούλα δηλαδή), έδωσαν ένα δυναμικό live απεριορίστων διαστάσεων, θαυμάσιου ρυθμού, με τις στιγμές από το πολυαγαπημένο "TNT" να είναι σίγουρα μια εμπειρία. Μια θαυμάσια εμπειρία...

Γιώργος Γεωργούσης

Ζούμε ένα όνειρο!

Ένα ηλεκτρονικό φεστιβάλ πλημμυρισμένο με κόσμο.

Ok, μπορεί οι περισσότεροι να ήρθαν για τους Tuxedomoon ή απλά από περιέργεια, αλλά το να βλέπεις τους Tortoise να παίζουν κι από κάτω να μην πέφτει καρφίτσα σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν είναι στην Ελλάδα.

Τελικά η ατάκα "ελληνικό sonar" δεν μοιάζει πλέον με αστείο...

Τάκης Θανόπουλος

Hakan Lidbo

Μπορεί η τέντα του Synch να διατήρησε ελαφρώς χαμηλούς τόνους, αλλά όλα άλλαξαν με την έλευση του Hakan Lidbo.

Προσεκτικά τεμαχισμένοι ήχοι μας εισήγαγαν στην micro house για να μας παραδώσουν στο παρανοϊκό techno ενός μουσικού που ήρθε για να διαλύσει την τάξη. Έτσι...

Σοφία Ιγνατίδου

Radian

Με δύο άλμπουμ για λογαριασμό της Thrill Jockey, οι αυστριακοί Radian αποτελούν τη χρυσή τομή ανάμεσα στην electronica της Mego σχολής (απ' την αυλή της οποίας έχουν περάσει) και στο post rock του Σικάγο (ο John McEntire των Tortoise είχε επιμεληθεί την παραγωγή του πρώτου τους δίσκου, στο "Juxtaposition" τη δουλειά την κάνουν μόνοι τους).

Ο κύριος όγκος του ήχου τους έχει ηλεκτρονική προέλευση και εμπλουτίζεται από ένα λιτό μπάσο -που δίνει και την όποια μελωδική γραμμή στα κομμάτια τους- και τύμπανα που παίζονται με βούρτσες, στην ουσία ξύνονται απ' αυτές για να αναπαραχθεί ένας παράδοξος ήχος - αποτέλεσμα των σχεδόν κολλημένων στα κρουστά μικροφώνων. Πολύ ενδιαφέροντες, σίγουρα καλύτεροι από την προ τεσσάρων ετών εμφάνισή τους που είχα παρακολουθήσει, δεν βοηθήθηκαν μονάχα (κι όχι μόνο αυτοί) από την αποπνικτικά ζεστή αίθουσα. Εντυπωσίασαν, άφησαν κι από ένα κιλό ιδρώτα πίσω τους κι αποχώρησαν...

Μάνος Μπούρας

Tuxedomoon

"Here comes loneliness" και αμέσως μετά "Οι Γιώργηδες παίρνουν γυναίκες όμορφες".

Tuxedomoon και Γιώργος Μάγγας. "We are all victims of the dance" έλεγαν κάποτε αυτοί, 50 μέτρα από τον Hiroshi Watanabe έπαιξαν σήμερα.

Έπαιξαν κυρίως instrumentals και κάτι το σκηνικό με τις παλιές αποθήκες, κάτι το αεράκι, κάτι η ποιητική τους διάθεση... οι Tuxedomoon έδωσαν ρεστα.

Τί να πούμε όμως και για την εντυπωσιακή είσοδο του Μάγγα μέσα από το κοινό και για το πάντρεμα δημοτικών και new wave στο φινάλε. Κάποιοι αποθέωναν, κάποιοι αποχωρούσαν... Κάτι συνέβη λοιπόν...

Τάκης Θανόπουλος

Fennesz

Λίγα λόγια ν' αγαπιόμαστε (?)... Δεν μπορώ να γράψω και παραπάνω... Να τολμήσω να πω ότι κάπως έτσι θα 'πρεπε να είναι το metal του μέλλοντος;

Δέκα φορές πιο θορυβώδης απ' ό,τι στις στούντιο ηχογραφήσεις του, μας τίναξε τα κεφάλια στον αέρα. Ο αρχικά γεμάτος χώρος του αποπνικτικού "Archive" έδειχνε να αδειάζει από τα αυτιά όσων δεν άντεξαν τα αλύπητα χτυπήματα του γεμάτου noise του Fennesz.

Οταν, δε, έπιασε στα χέρια του και την κιθάρα του, την παραμόρφωσε τόσο που η Kim Gordon θα κοίταγε με απορία... Με λίγα λόγια, λοιπόν, τα έσπασε μόνος του ο τύπος...

Γιάννης Σαμούρκας

Liars

Ήρθατε να δείτε συναυλία Liars; Lie, αγαπητοί. Οι αρχιψεύτες της Νέας Υόρκης δε δίνουν συναυλίες. Δεν ξέρουν καν τί σημαίνει "συναυλία".

Ξέρουν όμως, όπως κάποτε ήξερε και ο Michael Gira και η Lydia Lunch, ν' αποδομούν, να ξεφτιλίζουν, να γελοιοποιούν την αρχετυπική έννοια της "ανθρώπινης συναυλίας".

Ο "φορεματοφόρος" Angus και οι λοιποί μασκαρεμένοι ανέβηκαν στη σκηνή ενός εκ των "φούρνων" του Synch (γιατί περί φούρνων πρόκειται!), κατέβηκαν από αυτή, βάρεσαν, έξυσαν, έγδαραν ό,τι όργανο βρήκαν μπροστά τους και μας έφτυσαν στα μούτρα αυτό που ξέραμε: ότι είναι πράγματι η καλύτερη-χειρότερη μπάντα που ξεπήδησε από τη Νέα Υόρκη από τότε που το No Wave γεννιόταν άναρχα για να γίνει αργότερα ακόμα και κινηματογραφικό θέ(ρέμε έρμε (Βρετανέ) Mark E. Smith.

Θεοδόσης Μίχος

Τα τελευταία του Σαββάτου

Φύγαμε από το χωρο σχεδόν με το ξημέρωμα και ο κόσμος είχε ξεφύγει με τα beats των Alex Smoke, Swayzak (εκεί κι αν δεν έγινε χαμός) και Funk D'Void (φανταζόμαστε, γιατί δεν τολμήσαμε να μπούμε μέσα). Το πρόγραμμα στην "τέντα" είχε ξεφύγει αρκετά από τον αρχικό προγραμματισμό, αλλά μάλλον κατόπιν απαίτησης του κοινού σε κάθε εμφάνιση...

Λίγο πιο πριν o Jamie Lidell έδωσε στο Μηχανουργείο ένα ξεσηκωτικό one man show, με υπέροχα soul φωνητικά, αυτάρεσκες εκκεντρικές πόζες που αναμεταδίδονταν live επί της οθόνης και έτοιμες electronica βάσεις.

Τάσος Βογιατζής

3η μέρα

Βροχή στο Λαύριο + Σχόλια

Μόλις πριν λίγο (16:30) ξέσπασε βροχή στο Λαύριο, όπου βρισκόμαστε τις τρεις τελευταίες μέρες (13 συνολικά άτομα, όλο σχεδόν το Avopolis!) και σας μεταφέρουμε όλο τον παλμό, τις εντυπώσεις και σύντομα και φωτογραφίες. Κάτι συμβαίνει εδώ, κάτι μεγαλώνει και θα το καταλάβουμε όλοι τα επόμενα χρόνια...

Και για μας είναι πρωτόγνωρη εμπειρία, πάντως, αφού οι ανανεώσεις πραγματοποιούνται κάτω από αντίξοες συνθήκες, για να μην μπερδευόμαστε και με την παραγωγή. Οι συντάκτες του Avopolis βλέπουν, καταγράφουν στα γρήγορα τις σκέψεις τους σε χαρτί και ο υποφαινόμενος πηγαίνει στην παραγωγή -στα γρήγορα- και τις κάνει post στα news. Είναι κάτι που ίσως καθιερώσουμε σε όλα τα καλοκαιρινά φεστιβάλ και που... στο κάτω κάτω έχει και την πλάκα του, πέρα από την κούραση και το ξενέρωμα να κάνεις ανανεώσεις στις 4 το πρωί. Νομίζουμε, όμως, ότι ειδικά αυτό το φεστιβάλ το αξίζει απόλυτα, παρά τα ελαττώματά του (την αφόρητη ζέστη και τις ουρές στα bar). Με την άποψή μας συμφώνησαν (προς τιμήν τους) σύσσωμοι οι διοργανωτές που βρέθηκαν χθες στο χώρο όλοι μαζί, αλλά και παιδιά άλλων μέσων, ιντερνετικών ή μη. Είναι, λοιπόν, ένα μουσικό γεγονός ήσσονος σημασίας για την πλειοψηφία των media, αλλά που νομίζουμε ότι του αξίζεικαι η προβολή. Μόνο με την επαγγελματική νοοτροπία που το αντιμετωπίζουν οι άνθρωποί του, μπορούμε να ελπίζουμε σε φεστιβάλ αντάξια εκείνων του εξωτερικού. Αλλιώς θα είμαστε μια ζωή παραπονούμενοι.

Οι προγραμματισμένες εμφανίσεις για το ανοιχτό θέατρο μάλλον θα μεταφερθούν στα κλειστά. Θα επανέλθουμε ίσως με την επίσημη εκδοχή... Stay tuned...

Τάσος Βογιατζής

Η τρίτη μέρα

Η βροχή και η έλλειψη "γεμάτου" προγράμματος σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες, οδήγησε σε μια μάλλον καταθλιπτική εικόνα που δεν έμοιαζε σε τίποτα με εκείνη των προηγουμένων. Τη μία μέρα χιλιάδες κόσμου να μετατρέπουν τον χώρο του Τεχνολογικού Πάρκου Λαυρίου σε ένα φεστιβάλ με την πραγματική έννοια του χώρου, την άλλη... ερημιά, τεχνικά προβλήματα, καμμένα tweeter, αμφιβολία αν θα ξεκινήσει τελικά η μέρα, καθυστέρηση...

Η απόφαση πάρθηκε -παρά τις δυσκολίες και τα αρχικά προβλήματα με την ασφάλεια: το event να γίνει (προς τιμήν όλων), και οι καλλιτέχνες τα έδωσαν όλα έστω και μπροστα στο ολιγομελές κοινό που πήγαινε από τη μία σκηνή στην άλλη για να τους ενισχύσει όλους.

Μια στα σκρατσαρίσματα του Sparky T, μια στις ska/rock/hip-hop εναλλαγές των Ρόδες (που τελικά είναι πολύ ενδιαφέροντες ζωντανά, τσεκάρετέ τους), μια στο house (και όχι μόνο) με τρομπέτες αλά Miles Davis των Info (επίσης, πολύ καλοί!), και φυσικά στους De La Soul, για τους οποίους θα διαβάσετε από τον Τάκη Θανόπουλο...

Tάσος Βογιατζής

Synch τελευταίο report: De La Soul

Πως σώζεται μια φεστιβαλική βραδιά στην οποία πάνε όλα στραβά;

Εμφανίζονται οι De La Soul και το κέφι ανάβει από τη στιγμή κιόλας που ο dj κάνει soundcheck ... στο κοινό, βάζοντας μας να φωνάζουμε ανά ομάδες για να δει αν ακουγόμαστε καλά. Οι ίδιοι στη συνέχεια βγαίνουν σε φοβερά κέφια, δεν αφήνουν τίποτα που να μην ακουστεί, ανεβάζουν καμιά εικοσαριά κοπέλες στη σκηνή και μας 'αναγκάζουν' να χάσουμε αρκετές θερμίδες κάνοντας αερόμπικ! Όσος κόσμος αψήφησε την κακοκαιρία και έφτασε στο Λαύριο συγκεντρώθηκε εξ' ολοκλήρου στην ανοιχτή σκηνή και αποθέωσε τους De La Soul. Σίγουρα μαζευτήκαμε οι πιο φανατικοί και αυτό βοήθησε στο να φτιαχτεί το φοβερό αυτό κλίμα. Η κυριακάτικη κατάθλιψη πήγε περίπατο για τα καλά.

Τάκης Θανόπουλος

ΥΓ. Φυσικά είδαμε πολύ περισσότερα sets και live, προσπαθήσαμε να δούμε κι άλλα, μα η ζέστη δεν μας επέτρεψε, ενώ για κάποια από αυτά έχει ενδιαφέρον το να τα ζεις επί τόπου. Του χρόνου υποσχόμαστε η κάλυψη να είναι ακόμα μεγαλύτερη και με καλύτερη δική μας οργάνωση να σας έχουμε live reports για όλα όσα συμβαίνουν! Το σημαντικότερο, όμως, είναι να τα πούμε όλοι εκεί - τέτοιες διοργανώσεις μάλλον σπανίζουν στη χώρα μας...