Ευτυχώς, ή δυστυχώς, αναλόγως από ποια οπτική γωνία το βλέπετε, δεν είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι έχει και ιδιαίτερο νόημα να καταγραφεί σε ένα άρθρο review η γνώμη οποιουδήποτε για ένα δίωρο DJ-set. Όμως όταν πρόκειται για ένα από τα καλύτερα και πιο χορευτικά βράδια που γνώρισε το Ρόδον τα τελευταία τόσα χρόνια, ε, τότε, σηκώνω τα χέρια ψηλά, και αμέσως μετά τα τοποθετώ πάνω στο πληκτρολόγιο του πιστού μου PC.
Πάμε τώρα στα γεγονός: Ο James Lavelle και ο Richard File μας ξετίναξαν! Απλά πράγματα παίδες. Όσοι έκαναν την χάρη στον εαυτό τους και βρέθηκαν το Σάββατο το βράδυ στο Ρόδον, άκουσαν και απόλαυσαν το καλύτερο freestyle set που έχει ακούσει η πόλη. Χόρεψαν για πάνω από δύο ώρες, γιατί πολύ απλά δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς. Αν και από τον Έλληνα “clubber” του «κάθομαι όρθιος σαν αγγούρι και στο τσακίρ κέφι χτυπάω ελάχιστα ρυθμικά το δεξί μου πόδι» όλα μπορείς να τα περιμένεις.
Όπως και τα album των Unkle, έτσι και το dj set, δεν ήταν ένα απλό dance dj-set. Ήταν σύγχρονη χορευτική μουσική, για έξυπνους ανθρώπους με rock’n’roll καρδιά και punk ψυχή, και δεν μου το βγάζει κανείς από το μυαλό. Οι ρυθμοί και τα bpm ανεβοκατέβαιναν, οι λούπες, από ότι μπορείτε, να φανταστείτε άλλαζαν με ρυθμό «catch’em if you can», από το σκοτάδι πέρναγαν στο φως και ακόμα παραπέρα, με την ίδια άνεση που χτυπούσαν τα basslines και ταρακουνούσαν το Ρόδον.
Με αφετηρία το “Get Ready” των Temptations και από εκεί στις παραμορφωμένες κιθάρες του “Seven Nation Army” που μετατράπηκε σε ένα electro όργιο, στο good-feeling κλασικό παραλήρημα του “I Feel Love”, από εκεί στο σκοτεινό “F.E.A.R.”, και το «ήμουνα νιος και γέρασα» “Smells Like Teen Spirit” στα περάσματα μέσα από Everything But The Girl, Underworld, και Leftfield, όπου ειδικά με το απίστευτης έμπνευσης “Phat Planet” θυμηθήκαμε γιατί τους λατρεύουμε τόσο πολύ, την φωνή του Josh Homme, έως το τέλος, το “The End” των Doors στο εξαιρετικό remix που ακούγεται αυτό τον καιρό (και μην ακούσω κανέναν να μιλάει για ιεροσυλίες και λοιπές αηδίες ok;), οι Lavelle και File δεν άφηναν λεπτό το κοινό τους, και χωρίς να θέλω να ακουστώ υπερβολικός, σε στιγμές, δεν μπορούσες παρά να κρεμαστείς από τα χείλια τους, εννοώ τα decks τους.
Και αν το “In A State” ίσως και να σημάδεψε την βραδιά αφού απετέλεσε βασικό μέρος του set, θα είναι τα χαμόγελά μας αλλά και τα γέλια μας που θα μας μείνουν πιο πολύ απ’όλα. Ο Τάσος και η Χριστιάννα με τις απίστευτου κάλους χορευτικές τους φιγούρες, η αγαπητή Ναταλί να μου φορτώνει την μπύρα της για να κουνηθεί με άνεση όπως αρμόζει στην αρχισυντάκτρια του Avopolis Dance, και η αφεντιά μου να την πίνει στα γρήγορα για να υπενθυμίσει στον εαυτό του ότι μία βραδιά δεν είναι ποτέ απόλυτα επιτυχημένη αν δεν χύσεις τόνους ιδρώτα και κάψεις μερικές θερμίδες στον χορό.
