Κάποιοι άνθρωποι τελικά μέσα στην τύχη τους γεννιούνται δυστυχώς άτυχοι. Πολύ κλισέ συμπέρασμα θα μου πείτε… Και όμως! Στην περίπτωση της Ελένης Τζαβάρα ισχύει όσο λίγες άλλες περιπτώσεις που μου έρχονται αυτή την στιγμή στο μυαλό…
Η Ελένη λοιπόν των Film, μπορεί να γεννήθηκε προικισμένη με το σπάνιο για την χώρα μας χαρακτηριστικό και ταλέντο το να μπορεί να σταθεί πάνω σε μία σκηνή, και να λάμπει όσο ελάχιστες άλλες performer της γενιάς της οποιουδήποτε είδους τέχνης μπορώ να φανταστώ... Μπορεί παράλληλα να είναι εξαιρετική η ερμηνεία της με ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό στυλ με το οποίο έχει την δυνατότητα να γίνεται αναγνωρίσιμη είτε πρόκειται για ηχογραφημένες δουλειές της μπάντας είτε για ζωντανές εμφανίσεις... Μπορεί ακόμα, και αυτό φυσικά είναι από τα θετικά και δεν μου είναι δυνατόν να κατανοήσω γιατί να προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από το δαχτυλό μας, να είναι και μία πραγματική πάρα πολύ όμορφη κοπέλα (οι συντάκτες του avopolis που βρεθήκαμε στο Club 22 πάλι "ερωτευτήκαμε") όμως, και εδώ είναι τα άσχημα, "δυστυχώς" γεννήθηκε στην Ελλάδα και "δυστυχώς" τραγουδάει σε μία άσημη, προς το παρόν ελπίζω, indie αγγλόφωνη μπάντα!
Οι Film αυτό που απέδειξαν στην όμορφη βραδιά για σχετικά αρκετούς τυχερούς, που διοργάνωσαν οι φίλοι της ομάδας Fresh & Yellow με την αμέριστη υποστήριξή μας είναι απλά αυτό πιστεύουμε εδώ και κάποιο καιρό εμείς εδώ στο ομάδα του Avopolis: Η καλύτερη νέα ελληνική μπάντα για την οποία θα πρέπει να καμαρώνουμε, και με την Ελένη να κερδίζει την καρδιά μας ως η πιο ελπιδοφόρα εν τη γενέση της Pop Star στην εποχή των "Pop Stars".
Μεγάλες κουβέντες πραγματικά, συμφωνώ, όμως στο set που παρουσίασαν οι Film, έστω και με "δανεικό" κιθαρίστα από τους Cloudscape -ο δικός τους υπηρετεί την μαμά πατρίδα όπως και κάποιοι άλλοι που όμως κατάφεραν να την κοπανήσουν (στην αφεντιά μου αναφέρομαι)-, η μπάντα ήταν εντυπωσιακή κατά μεγάλες περιόδους, με τα τραγούδια από το ντεμπούτο album τους που μόλις κυκλοφόρησε να γεμίζουν τον μεγάλο χώρο του Club και να φαντάζουν στα μάτια μας σαν μία πολύ έμπειρη παρέα μουσικών την στιγμή που στην ουσία βρίσκονται στα πολύ πρώτα βήματά τους. Σημειώνουμε βέβαια ότι το μόνο αρνητικό που παρατηρήσαμε ήταν η ύπαρξη κάποιων προηχογραφημένων σημείων, η οποία ίσως και να εξηγείται από την απειρία στα live η οποία οδηγεί στην σιγουριά των προηχογραφημένων. Κατά τα άλλα; Ο δρόμος έχει ανοιχθεί μπροστά τους, το μόνο που μένει είναι να πορευθούν με σταθερά βήματα και να μην παρασύρονται και πάρουν τα μυαλά τους αέρα από ενθουσιώδη κείμενα μουσικογραφιάδων, ξανά σαν την αφεντιά μου.
Οι φίλτατοι Matisse που πήραν την σκυτάλη στη συνέχεια με τη σειρά τους είχαν πρώτα απ'όλα να αντιμετωπίσουν τους Film, οι οποίοι κέρδισαν την συμπάθεια αλλά και τον ενθουσιασμό των περισσοτέρων, αλλά και την όποια δυσπιστία απέναντι τους η οποία, ας τα λέμε τα πράγματα όπως πρέπει, είχε δημιουργηθεί από κάποιες όχι και ιδιαίτερα καλές εμφανίσεις στο παρελθόν. Ευτυχώς όμως η παρέα του Άρη Σιάφα ξεκαθάρισε, έχω την εντύπωση, τα σύννεφα που τους είχαν ζώσει, και με μία παρουσία αξιόλογη και γενικότερα πάρα πολύ καλή κέρδισαν ξανά αρκετούς πόντους στην συνείδησή μας.
Με ένα line up που πλέον έχει φτάσει τα έξι και εννίοτε εφτά άτομα οι Matisse εμφάνισαν σαφή βελτίωση και στο δέσιμο του ήχου και στις συνθέσεις, με τα νέα κομμάτια που αυτή την περίοδο ηχογραφούν για τις ανάγκες του πρώτου τους album, να μοιάζουν πιο γεμάτα, με πιο πολλές και δυνατές κιθάρες, να συνοδεύουν τον πάντα αεικίνητο frontman της μπάντας. Παρ'όλα αυτά, επιτρέψτε μου, να επιμένω αρκετά χρόνια αργότερα από όταν το πρωτάκουσα, στο "Silly Kids" ως την καλύτερη έως τώρα στιγμή τους, από την εποχή που οι Matisse ήταν ακόμα τέσσερεις και με τον πρώην Pillow, Θοδωρή -"στείλε κανένα e-mail με τα νέα σου από το Λονδίνο ρε φίλε"- Σουρβίνο στην σύνθεσή τους.
Τέλος με μία ευχή και κάτι άσχετο...
Όπως έγινε και το βράδυ της Κυριακής, ελπίζω να αρχίσουν σοβαρά να προσφέρονται μεγάλες σκηνές στις ελληνικές "δικιές μας" μπάντες πολύ πιο συχνά, για να ξεδιπλώνουν εκεί το ταλέντο τους, και να μην στριμώχνονται μόνο στους μικροσκοπικούς και με κακό ήχο χώρους... Και επίσης να προσφέρονται και χώροι με μπιλιάρδο όπως στο Free 2 Go Club 22, για να περνάει ευχάριστα η ώρα μέχρι την έναρξη των συναυλιών, με μερικά "γεμάτα αγωνία" frames μεταξύ του υπογράφοντα και του συναδέλφου Κωνσταντίνου "loser" Τσάβαλου.
