Ζωντανοί Νεκροί

Ξεκινώντας όμως από την αρχή, ο Βοτανικός θύμιζε ανθρώπινη πλημμύρα και η ατμόσφαιρα μύριζε... Καλαμάτα από νωρίς. Ο δε κόσμος δεν περίμενε τις 11 παρά που το συγκρότημα εμφανίστηκε επί σκηνής για να πάει στον χώρο. Στις 6 η ώρα –και υπό έντονη μάλιστα βροχή– η ουρά για τα εισιτήρια είχε ήδη προλάβει να κάνει τον γύρο του κτηρίου, θυμίζοντας άλλες εποχές. Όμως η αναμονή και η ταλαιπωρία άξιζαν. Με γηπεδική ατμόσφαιρα να έχει δημιουργηθεί πριν ακόμα πατήσουν το πόδι τους στη σκηνή οι MCs, το ξεκίνημα ήταν εκρηκτικό: “Άστο Να Γνωστοποιηθεί”, ολόκληρο το μαγαζί να τραγουδάει τον κάθε στίχο και τους ίδιους τους ΖΝ να φαίνονται πολύ ορεξάτοι (έστω κι αν χάσανε μια-δυο φορές τα λόγια τους, κατά τη διάρκειά του).

Λίγο μετά, στο άκουσμα του ιστορικού beat από το “Στη Χώρα Των Καλύτερων MCs”, επήλθε κύμα ενθουσιασμού στις τάξεις των οπαδών, όπως επίσης κι ένα ηχηρό «για μένα δεν είσαι MC άμα δεν πίνεις χόρτο» στην ανάλογη στιγμή του τραγουδιού. Στη συνέχεια, “Έντεχνο Του Δρόμου Στυλ”, “Το Φόβητρο”, “Προκαλώντας Τους MCs” και παρακάτω το “Χάλια Χάλια” του Μηδενιστή, στο οποίο ο Τάκι Τσαν άρπαξε μια ομπρέλα με σχέδιο μουστάκι από το κοινό κι έκανε το δικό του σόου, με το απαράμιλλο στυλ του. Το “Καβατζόπουστας” του Υποχθόνιου ψιλομούδιασε πάντως τον κόσμο, ενώ το “Αν Όλα Τα Παιδιά Της Γης” –αν και ιστορικό κομμάτι– φάνηκε να μην είναι το ίδιο γνωστό στους νεότερους οπαδούς.

Κάπου εκεί, ο Μηδενιστής σήκωσε το μικρόφωνο και μίλησε λίγο για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η πεντάδα, αλλά και για τις ηχογραφήσεις και τον Δεύτερο Τόμο. Είπε λοιπόν πως όντως ηχογραφείται νέο υλικό και πως η διάθεσή τους είναι να το πιάσουν από εκεί που το αφήσανε. Μετά το μικρό διάλλειμα, βέβαια, ακούστηκε από τα ηχεία το “Ήρθαν Οι MCs” και οποιαδήποτε σκέψη για τις μελλοντικές εξελίξεις μετατράπηκε σε ρυθμικό κούνημα, head nodding στον ρυθμό της χαρακτηριστικής μπασογραμμής και sing-a-long από τους περισσότερους. Στα καπάκια έσκασε το “Μεγάλος Ήρωας ΙΙ” του Μηδενιστή, το οποίο ο 31χρονος ράπερ τραγούδησε με διάθεση να κλείσει στόματα που πιθανόν να λένε ότι πλέον «δεν το 'χει». Μια χαρά το έχει και το απέδειξε όχι μία, αλλά πολλές φορές την Παρασκευή.

Ο Καταχθόνιος που ακολούθησε με το “Αλαντίν”, το έφερε εις πέρας πολύ καλά, αν και γενικότερα φαινόταν να βρίσκεται λίγο εκτός του κλίματος του όλου live. Τον είδαμε δηλαδή αρκετές φορές να κάθεται στα μετόπισθεν, ενώ στις αρχές της βραδιάς ήθελε τον χρόνο του μέχρι να εγκλιματιστεί. Σίγουρα ευθύνη φέρει το γεγονός πως έχει αποτραβηχτεί από το ραπ τα τελευταία χρόνια, πρόκειται πάντως για έναν MC που έχει λείψει σε πολλούς (του γράφοντα συμπεριλαμβανομένου) και ίσως λοιπόν θέλαμε να τον ακούσουμε λίγο παραπάνω. Η συμμετοχή του εξάλλου στο συγκεκριμένο live ήταν δίχως αμφιβολία το κερασάκι στην τούρτα. Από τη μέση και μετά, ωστόσο, ο Κάτα ανέβασε ρυθμούς, δίνοντας μερικές πολύ δυνατές στιγμές και επιδεικνύοντας τα skills που τον έχουν κάνει αγαπητό στους φίλους του χιπ χοπ όλα αυτά τα χρόνια.

“ΖΝ Εντολές”, “Το Ραπ Μου Είναι Πρόκληση” και “Εντάξει” ανέλαβαν να γεμίσουν τον χρόνο, με τον Μηδενιστή να κάνει αναφορά στον Παύλο Φύσσα πριν το ξεκίνημα του τελευταίου και το κοινό να χειροκροτάει σύσσωμο. Λίγο μετά ακούσαμε και κάποια πιο πρόσφατα κομμάτια, από προσωπικές δουλειές των MCs, όπως το “Ποιους Ακούς” του Υποχθόνιου και το “Ποια Είναι Η Σχολή Σου Μωρή;” του Μήδε, ενώ αργότερα το “Σούζη” έτυχε (φυσικά) αποθεωτικής υποδοχής. Ο Τάκι Τσαν, βέβαια, δεν τραβάει τα βλέμματα μόνο με τα τραγούδια του, αλλά και με τη γενικότερη περσόνα του, κάτι που κατάφερε και στον Βοτανικό, π.χ. όταν είπε χαριτολογώντας «και τώρα η στιγμή που όλοι περιμένατε, υποδεχτείτε τον Σταν!» –για να ρίξει αμέσως το “Στην Αθήνα”, ξεσηκώνοντας άπαντες. Θερμή υποδοχή έλαβε όμως και το πρόσφατο κομμάτι του Υποχθόνιου “Colombiano”, το οποίο έβαλε στον ρυθμό του σχεδόν όλον τον κόσμο που είχε μείνει στον Βοτανικό ως εκείνη την ώρα.

Λίγο εκείνη η μπύρα που έπεσε στην κονσόλα και σταμάτησε τα ηχητικά δρώμενα, λίγο η διάρκεια, ο κόσμος μειωνόταν σιγά-σιγά. Όταν μάλιστα άρχισε να πλησιάζει 2 η ώρα, κατευθυνθήκαμε κι εμείς προς το Μετρό, αφήνοντας πίσω μας τον Βοτανικό ενώ η συναυλία συνέχιζε ακόμα, έχοντας κλείσει πλέον το τρίωρο. Περπατώντας προς τον Κεραμεικό είχες την αίσθηση πως παρακολούθησες κάτι μεγάλο, κάτι σημαντικό, κάτι που θα συζητιέται για αρκετό καιρό, πιθανώς και χρόνια μετά. Αν οι Ζωντανοί Νεκροί θέλανε να αποδείξουν ότι επιστρέφουν δυναμικά στα πράγματα, δεν θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερη δήλωση από το live της Παρασκευής.