Την Παρασκευή (και 13) είπαμε να τιμήσουμε την τοπική σκηνή της πόλης μας, μιας και το mini festival με τίτλο As The Days Go By έδειχνε μια χαρά ευκαιρία για κάτι τέτοιο. Κι όπως αποδείχτηκε, όντως ήταν...
Το Silver Dollar ανήκει στα μέρη της Θεσσαλονίκης που επισκέπτομαι σχετικά συχνά. Είναι από τα λίγα μαγαζιά όπου παίζουν ζωντανά συγκροτήματα τα οποία ξεφεύγουν από τη νόρμα έντεχνο/λαϊκό/ποπ/κλπ., έχει σχεδόν πάντα ελεύθερη είσοδο, ενώ είναι πολύ συμπαθές και σαν περιβάλλον. Την Παρασκευή θα βλέπαμε τρία συνολικά συγκροτήματα, θα παίρναμε όμως μια μικρή μόνο γεύση από το καθένα, αφού οι περιορισμοί στον χρόνο δεν επέτρεψαν σε κανένα σετ να υπερβεί τα 40-45 λεπτά.
Πρώτοι ανέλαβαν τη σκηνή οι Rundays, οι οποίοι είχαν και τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας σε σχέση με τους υπόλοιπους. Τυπικά indie ο ήχος τους, θυμίζει αρκετά δεκαετία 1990, ίσως και το πρώτο μισό του 2000. Σε γενικές γραμμές έπαιξαν αρκετά καλά, αν και μου φάνηκαν πιο «μαζεμένοι» σε σύγκριση με τις άλλες δυο μπάντες της βραδιάς –σαν λίγο αγχωμένοι. Αυτό μπορεί να οφείλεται φυσικά σε χίλιους δυο παράγοντες, και οπωσδήποτε δεν αναιρεί το ότι έπαιξαν ικανοποιητικά.
Δεύτεροι βγήκαν οι Jesterdays, τους οποίους έχω δει αρκετές φορές, σε διάφορες φάσεις της πορείας τους. Βασική επιρροή παραμένει το κέλτικων καταβολών folk rock, όσο όμως περνάει ο καιρός ο ήχος τους εμπλουτίζεται κατά πολύ, αντλώντας κι από άλλες επιρροές. Στο As The Days Go By βρέθηκαν στα καλύτερά τους από άποψη διάθεσης και είδα ίσως το πιο ακομπλάριστο λάιβ που έχουν κάνει ως τώρα. Μου άρεσε επίσης πολύ ένα καινούριο κομμάτι, το οποίο κι έπαιξαν για πρώτη φορά. Highlight, όπως συνήθως, η χαρακτηριστική φωνή της Χρύσας.
Τη σκυτάλη πήραν κατόπιν οι NextSaturdays. Αν και δεν είχα ξαναδεί τη συγκεκριμένη μπάντα, ξέρω τον τραγουδιστή τους –τον Kappa– τόσο από το προσωπικό του σχήμα, όσο και από άλλα projects στα οποία δουλεύει κατά καιρούς. Οι Next Saturdays τώρα εμφάνισαν επιρροές από κλασικότερο ροκ ήχο, των δεκαετιών δηλαδή του 1960 & 1970. Εδώ αξιοσημείωτοι στάθηκαν η μεν Ιωάννα στην κιθάρα (έπαιζε υπέροχα) και ο Kappa, ο οποίος στις περιπτώσεις που δεν έφερε και το επιπλέον «βάρος» της κιθάρας, τα έδωσε όλα επί σκηνής. Έκλεισαν δε με μια ωραιότατη διασκευή στο “Rocking In The Free World” του Neil Young, όπου τα έσπασαν κανονικά.
Αποτιμώντας το As The Days Go By Festival, παρακολουθήσαμε τρεις μπάντες της Θεσσαλονίκης που και μια ωραιότατη βραδιά μας χάρισαν, αλλά και κόσμο πέτυχαν να μαζέψουν: το Silver Dollar ήταν φίσκα. Μέχρι την επόμενη φορά, λοιπόν...
{youtube}5A6xafG4CNg{/youtube}
