Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Άλλη μια παραγωγή της Arte Fiasco, αυτή τη φορά με αφορμή το ντοκιμαντέρ του Vincent Moon για τους Mogwai. Γυρισμένο στο Μπρούκλιν το 2009, το τελευταίο καταγράφει τις τρεις εμφανίσεις τους στο Music Hall Of Williamsburg και όσοι περνάτε καλά με τέτοιου είδους εικόνες μια χαρά θα περάσετε βλέποντας και αυτή τη προσπάθεια του Moon (άσχετα αν τον συμπαθείς ακόμα ή όχι). Είναι, όπως περιμένεις, αρκετά αρτίστικο και στους ρυθμούς του μου θυμίζει πάρα πολύ την προσέγγιση που είχε το φιλμ για τον μέγα Ζιντάν, υπό τους ήχους των Mogwai. Ωραία δε και η ιδέα να επαναληφθεί (έστω και μεταφορικά) ό,τι είχε γίνει και το Φεβρουάριο του 2009, όταν οι Misuse είχαν ανοίξει τη συναυλία των postrock εκπρόσωπων της Γλασκώβης. Επιτυχημένο και το αστείο των δικών μας παιδιών, που δήλωσαν εκ μικροφώνου πως αυτή τη φορά μας άνοιξαν οι Mogwai. Στα τεκταινόμενα τώρα, οι Misuse παίζουν αρκετά συχνά και φαντάζομαι πως, όσοι ενδιαφέρονται, ξέρουν ήδη ό,τι χρειάζεται να γνωρίζεις για αυτούς. Είναι σαφέστατα η πιο επαγγελματικά στημένη μπάντα του είδους και, το σημαντικότερο, αυτή που εξελίσσεται χρόνο με τον χρόνο, βασισμένη κυρίως στις ιδέες της και όχι απαραίτητα στην τεχνική της κατάρτιση –άσχετα αν αυτή η δεύτερη ευθύνεται για τα ενδιαφέροντα μονοπάτια τα οποία έχουν πλέον πάρει. Είναι νομίζω κοινό μυστικό πως η δισκογραφική τους δουλειά καμιά σχέση δεν έχει πια με ό,τι είναι πλέον οι Misuse. Το διαπιστώνεις ακόμα κι αν τους δεις για ένα δεκάλεπτο. Το παραδοσιακό post rock δεν τους αφορά (ούτε και πολλούς από εμάς θέλω να πιστεύω), το προσεγγίζουν μόνο ως είδος ορχηστρικής μουσικής. Και, από ’κει και πέρα, φτιάχνουν τα θέματά τους δίχως άσκοπες κορυφώσεις. Άλλωστε αποφεύγουν εντέχνως τις κιθαριστικές υπερβολές δίνοντας, σωστά, πολύ χώρο στον εξαιρετικό πιανίστα τους (Κώστας Σ.), ο οποίος δίνει έμφαση στις μελωδίες του είτε με τη μέθοδο της αφαίρεσης, είτε πειράζοντας την ανάπτυξή τους έξω από αυστηρούς αρμονικούς κανόνες. Το θετικό είναι πως ο πολύς κόσμος που γέμισε τον χώρο της Αβραμιώτου την προηγούμενη Πέμπτη έχει οικειοποιηθεί και τη μουσική τους και αντιδρά έτσι ζεστά και όπως ακριβώς αρμόζει στο ύφος τους. Έχει γραφτεί πολλάκις –και από το Avopolis– ότι οι ηλεκτρονικοί δρόμοι που ακολουθούν οι Misuse μόνο προς ωραία μέρη θα τους πάνε και ο δεύτερος δίσκος τους, ο οποίος θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2011, έχει ήδη πολύ ενδιαφέρον ως προς το κατά πόσο θα καταφέρουν να καταγράψουν τον ζωντανό τους ήχο, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές της πρώτης δουλειάς. Μέχρι τότε, τα σέβη μου…
